Vaste zelfklevende bruggen

De zelfklevende brug is een niet-verwijderbare structuur die letterlijk hecht aan aangrenzende tanden met behulp van speciale apparaten die geen interferentie veroorzaken en niet hoeven te worden verwijderd tijdens verder gebruik. Het belangrijkste voordeel is de afwezigheid van de noodzaak om de tanden naast het defect onder de kronen te slijpen.

Momenteel worden zelfklevende bruggen gepositioneerd als een serieus alternatief voor klassieke bruggen - van gestanste gesoldeerde tot metaalkeramische constructies. Bij het installeren van een klassieke brug worden de (soms absoluut gezonde) abutmenttanden geslepen, waarna de kroon van de brug (op cement) erop wordt geplaatst.

Als het gaat om protheses met meerdere tanden, is de toepassing van het klassieke ontwerp redelijk en gerechtvaardigd, maar heeft het zin om een ​​defect te vervangen door een standaardbrug als er maar één tand is? Omwille van één enkel defect, zou het inderdaad nodig zijn geweest om twee onschuldige aangrenzende tanden te "verminken" (om te slijpen en soms zelfs toe te voegen).

Het is vermeldenswaard dat het verlies van één tand door veel mensen in eerste instantie niet serieus wordt genomen (behalve misschien in die klinische gevallen waarin het defect in de lachzone verschijnt). Met het verlies van een tand wordt echter de integriteit van het hele gebit geschonden, waartegen de normale functie van het kauwen van voedsel wordt verstoord en geleidelijk dento-maxillaire pathologieën (malocclusie en andere niet minder vervelende gevolgen) worden gevormd.

Opmerking

Dit geldt vooral voor het kauwen van tanden, die bijna altijd de prestatie van een normale beet en de verhouding van het gebit bepalen. Met het verlies van minstens één kauwtand beginnen zijn buren zich snel "onvoldoende" te gedragen - ze verschuiven (kantelen) in de richting van het defect. Hierdoor kan het hele gebit "zwemmen".

Om niet in verlegenheid te worden gebracht door een brede glimlach en niet ongemakkelijk te voelen bij het kauwen, is het belangrijk om zo snel mogelijk contact op te nemen met de tandarts om het defect door protheses te verhelpen. Om een ​​enkel defect te elimineren, kunnen de volgende opties worden overwogen:

• Een vlinderprothese gebruiken. Maar het is verwijderbaar, wat ongemak veroorzaakt tijdens het gebruik;
• Implantaatprotheses. Dit is de beste optie qua esthetiek en functionaliteit, maar meestal een lange (meerdere maanden) en niet iedereen kan het betalen (het kost ongeveer 70-100 duizend roebel);
• De klassieke brug. Zoals hierboven al opgemerkt, is het moeilijk om deze optie optimaal te noemen, omdat je twee steuntanden onder de kronen moet slijpen;
• Een zelfklevende brug, als alternatief voor een standaardbrug, met minimale impact op aangrenzende abutmenttanden.

 

Voordelen van zelfklevende prothetiek

De keuze voor een zelfklevende brug wordt, naast de indicaties, bepaald door vier belangrijke voordelen, die zeer verleidelijk kunnen zijn, vooral tegen de achtergrond van vergelijking met andere opties voor protheses.

Dit zijn de voordelen:

1. Odontopreparatie (draaien) van tanden naast het defect wordt niet uitgevoerd. Met andere woorden, om de structuur te fixeren, is het niet nodig om het glazuur van de oppervlakken van gezonde tanden te verwijderen, in tegenstelling tot protheses met gestempelde gesoldeerde kronen en, des te meer, metaalkeramiek. In het laatste geval wordt de tand zo serieus geslepen dat het vaak nodig is om hem voor te pulperen, dat wil zeggen, verwijder de "zenuw" zodat hij niet ziek wordt onder de kruin (dit voorkomt meestal dat mensen de klassieke brug kiezen);
2. In de meeste gevallen is zelfs verdoving niet vereist. Tot op zekere hoogte zijn veel mensen niet alleen bang voor kiespijn die optreedt bij het gebruik van een boormachine, maar zelfs voor de "pijnstillerinjectie" zelf. En aangezien adhesieve protheses worden uitgevoerd zonder de tanden te draaien, wordt het risico op pijn met een licht oppervlakte-effect op de steuntanden geminimaliseerd. Het gebruik van anesthesie is mogelijk in speciale klinische gevallen en in overleg met de patiënt;
3. De snelheid van het vervaardigen van de prothese - meestal genoeg van 1 tot 3 dagen. Als het gaat om protheses tijdens één bezoek, wordt de hele vaste structuur van begin tot eind in de mondholte van de patiënt gemaakt. U moet iets langer wachten in gevallen waarin de laboratoriumfase van de fabricage van de prothese wordt toegevoegd;
4. De relatief lage kosten van de service. In vergelijking met andere constructies met vergelijkbare functionele en esthetische kenmerken (cermets, niet-metalen keramiek, enz.), Kost een hechtprothese in de meeste klinieken minder.

De onderstaande foto's tonen een voorbeeld van premolaire protheses met een zelfklevende brug:

Opmerking

Adhesie (van lat. Adhaesio - adhesie) betekent adhesie (verlijmen) van materialen van verschillende aard aan elkaar. De hechtprothese wordt met speciale tandheelkundige materialen op aangrenzende tanden gelijmd. Een dergelijke prothese wordt ook wel de Maryland Dental Bridge, Rochett Retainer of Manhattan Bridge genoemd.

 

In welke gevallen is het zinvol om een ​​zelfklevende brug te plaatsen?

Installatie van een zelfklevende brug is een eenvoudige en snelle manier om een ​​gebit te elimineren, en wat betreft de snelheid van implementatie, blijft deze methode vandaag de dag een leider onder andere soorten protheses. Ondanks de serieuze voordelen worden zelfklevende protheses niet altijd gebruikt - het heeft zijn eigen indicaties en contra-indicaties.

Er zijn weinig algemene contra-indicaties voor het plaatsen van een zelfklevende prothese. Allereerst wordt het niet aanbevolen om dit ontwerp te maken bij mensen met epilepsie, omdat het gemakkelijk breekt tijdens een aanval.

Opmerking

Houd er rekening mee dat de prothese ook kan breken als er een gewoonte is om nagels, pennen, potloden te bijten.

Er zijn lokale factoren die het gebruik van een zelfklevende prothese belemmeren:

1. Aanzienlijke omvang van het defect. Met andere woorden, zelfklevende protheses voor meer dan 1-2 tanden hebben het risico van snel breken of barsten van de brug. Dit geldt met name voor het kauwgebied, waar de grootste last optreedt tijdens het kauwen. Tegenwoordig raden artsen aan om slechts 1 ontbrekende tand te vervangen, en het beste van alles - in het voorste gedeelte, waar de belasting op de tanden relatief klein is. Bij een groot deel van het defect kan het passender zijn om een ​​klassieke brug of een verwijderbare prothese te gebruiken (zie foto);
2. De steuntanden vertonen aanzienlijke gebreken en (of) staan ​​op de verkeerde plaats. Zelfklevende prothesen zijn in deze gevallen alleen mogelijk met de juiste tandvoorbereiding en serieuze orthodontische behandeling, dus soms is het rationeler om voor een ander type vaste protheses te kiezen, waarbij u niet jaren hoeft te wachten op een kwaliteitsbehandeling, waarbij tandheelkundige afwijkingen worden gecorrigeerd;
3. Abutmenttanden hebben mobiliteit of pathologische slijtage.

Opmerking

Slechte mondhygiëne in het algemeen kan ook veel problemen veroorzaken bij het gebruik van de prothese. Slechte hygiëne is in de meeste gevallen een ernstige belemmering voor elk type behandeling in de tandheelkunde, en met name voor protheses, omdat de specificiteit van het bevestigen van de structuur en het negeren van hygiëneproducten verder zal bijdragen tot de ontwikkeling van cariës op het gebied van aanslagtanden.

In andere gevallen kunnen zelfklevende protheses een redelijke oplossing zijn.

 

Composiet zelfklevende bruggen gemaakt in de tandartsstoel

Composiet zelfklevende brugprothese in Rusland werd voor het eerst geleerd dankzij de ontwikkeling van Sergey Radlinsky, die begin jaren 90 begon. Het waren zijn werken die de basis legden voor het creëren van een kwalitatief nieuwe richting voor het herstel van een verloren tand - met behulp van conventionele lichtgeharde vullingen en speciale technische apparaten.

De essentie van het idee is heel eenvoudig: u moet een kunsttand stevig aan aangrenzende abutmenttanden hechten. Een hulpversterkingsapparaat kan een metaaldraad zijn - het is afhankelijk van tanden die grenzen aan het defect en is de basis van een zelfklevende prothese. Het fabricageproces van een dergelijke brug is als volgt: er worden kleine uitsparingen gemaakt op het glazuur van aangrenzende tanden, waar de draad vervolgens in komt.

Zal er pijn zijn in het stadium van het "boren" van deze kunstmatige voren met een boormachine?

In de praktijk is anesthesie meestal helemaal niet nodig, omdat tandheelkundige behandeling minimaal is. Bovendien hebben vaak ondersteunende tanden op de contactoppervlakken (dichter bij de verwijderde tand) vullingen, waardoor u een goed bed kunt krijgen voor het bevestigen van de balk. In een extreem geval hebben tandartsen tegenwoordig een heel arsenaal aan anesthetica voor betrouwbare pijnverlichting.

Een meer geavanceerde technologie is zelfklevende protheses met glasvezel in de vorm van linten en bundels. In dit geval worden ze in plaats van de draad in de gevormde groeven op de aanslagtanden gestoken en vervolgens wordt er een kunsttand van de composiet op nagemaakt.

Gewoonlijk zijn patiënten geïnteresseerd in hoeveel tijd het de arts kost om in één sessie een nieuwe tand in de mond te "bouwen"?

Het is vermeldenswaard dat het maken van een zelfklevende brug uit een met licht uitgehard composiet bijna sieradenwerk is, waarvoor de arts niet alleen kennis en ervaring met dergelijke restauraties nodig heeft, maar ook een zekere mate van blootstelling, omdat je je niet kunt haasten in dit bedrijf. "Lichte" materialen worden in kleine lagen op een metalen balk of glasvezel aangebracht met het gefaseerde gebruik van speciale matrices en "shapers" van de toekomstige tand. Het werk kan 1,5 tot 4 uur duren: het is precies de exacte vervulling van alle eisen die het mogelijk maken om een ​​hoogwaardige en betrouwbare brugprothese te maken.

Het is interessant

Een kunsttand van composiet ligt niet op het tandvlees - net als de klassieke analogen van metaal en keramiek heeft de prothese een wasruimte tussen het tandvlees en de kunsttand. De onderstaande foto laat zien hoe het er in het leven uit kan zien:

Zelfklevende protheses hebben veel overeenkomsten met het artistieke herstel van de tand, alleen in het laatste geval wordt uw eigen tand gebruikt als ondersteuning en worden aangrenzende tanden met tussenliggende balken gebruikt om een ​​zelfklevende brug te creëren. In het ideale geval kan de tand aan het einde van het werk niet van zijn eigen tand worden onderscheiden, omdat de meester alle knobbeltjes, fossa, groeven herschept en ook de kleur en zelfs de natuurlijke glans van het oppervlak nabootst.

Beoordeling van een van de praktiserende artsen:

“Over het algemeen sta ik sceptisch tegenover de onmiddellijke restauratiemethoden zoals direct fineer of composietbruggen. Maar zelfs als je dat doet, is het beter om de fabricage in het laboratorium te kiezen, omdat ze veel sterker zijn dan de 'creativiteit' van de kast, en ze zijn beter gemaakt ... '

Alexander V., Moskou

 

Laboratorium (indirecte) methode voor het vervaardigen van een zelfklevende brug

In tegenstelling tot zelfklevende protheses die de directe methode gebruiken, is de laboratoriummethode om de brug te verkrijgen nauwkeuriger en betrouwbaarder, omdat ongeveer de helft van het werk niet in de mond van de patiënt wordt gedaan (dit zijn eerlijk gezegd niet de meest gunstige omstandigheden), maar in het tandtechnisch laboratorium.

De indirecte methode van dergelijke protheses bestaat uit 4 hoofdfasen:

1. Behandeling van ondersteunende tanden (verschillend, afhankelijk van de klinische situatie). Dit is geen “draaien” van een tand van alle oppervlakken, maar slijpen, groefsnijden of zelfs cariësbehandeling - het reinigen van de holte van carieuze weefsels en deze aanpassen om de straal van de toekomstige prothese te fixeren. Slijpen is belangrijk voor een betrouwbare hechting van de prothese aan het tandoppervlak;
2. Opdruk (casts). Met behulp van speciale pasteuze materialen die op lepels in de mondholte worden gebracht, wordt een negatief beeld van het oppervlak (reliëf) van de mondholte met alle tanden verkregen;
3. Een prothese maken. Hiervoor kan keramiek en kunststof worden gebruikt. Een plastic lijmbrug is goedkoper, maar zal veel minder duurzaam zijn dan een keramische;
4. Bevestiging van prothesen op abutments met tandheelkundige cementen.

Feedback:

'Onlangs verloor ik een zijtand (de eerste na de hoektand). De kroon stond lang, maar de wortel barstte, hoewel ik dacht dat hij tot op hoge leeftijd zou blijven bestaan. Ik kan me niet herinneren zonder tranen, ik heb veel geleden toen de overblijfselen van de wortel werden verwijderd. Het was jammer, maar ik was bang voor protheses, omdat ik de aangrenzende tanden zou moeten bederven. Ik zwaaide niet eens naar implantaten, erg duur. Ik kwam uit nieuwsgierigheid naar de kliniek bij het huis en vertrok met een gloednieuwe tand, die voor slechts 7 duizend roebel rechtstreeks uit de vulling werd gemaakt! Toegegeven, ze vertelden me dat hard bijten nu niet wordt aanbevolen ... "

Oksana, Novosibirsk

 

Wat is handig om te weten over de nadelen van lijmbruggen

Ondanks een aantal enthousiaste recensies over het gebruik van zelfklevende bruggen, hebben ze naast aanzienlijke voordelen ook ernstige nadelen, die handig zijn om vooraf te weten.

Allereerst moet worden opgemerkt dat zelfklevende protheses behoren tot de categorie van tijdelijke vervanging van een afwezige tand (ondanks het feit dat deze periode in sommige klinische gevallen 5-7 jaar kan bedragen). Maar, zoals ze zeggen, er is niets meer permanent dan tijdelijk, en in Rusland (niet van een goed leven) worden tegenwoordig veel tijdelijke tandprothesen door patiënten jarenlang als permanent gebruikt (vlinderprothesen, volledig verwijderbare acrylprothesen, zelfklevende bruggen, enz.). )

Daarom is het niet verrassend dat de belangrijkste nadelen van de prothese de kwetsbaarheid en kwetsbaarheid van de structuur zijn (in veel opzichten wordt aanbevolen om niet meer dan 1 tand te prothetiseren en, indien mogelijk, alleen in het voorste gedeelte).

Opmerking

Zelfklevende bruggen vervangen met succes 2 verwijderde tanden, en zelfs in de laterale sectie, wanneer er geen kiezen zijn. Echter, men kan vaak situaties tegenkomen waarin al het werk het eerste jaar na protheses in de put loopt - vanwege een appel, een broodkorst, een barbecue, enz. Dat wil zeggen, zelfs als de tandarts de prothese zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke beet maakt en de vervangen tand terugzet naar zijn functie, kan onzorgvuldig gedrag met betrekking tot voedselopname bij de eerste gelegenheid gemakkelijk breken.

Uit het voorgaande volgt nog een ander nadeel van zelfklevende protheses: het vermogen om voornamelijk alleen cosmetische defecten te herstellen, zonder een nieuwe kunsttand terug te geven aan volwaardig actief werk. Dat wil zeggen, de tand zal niet volledig betrokken zijn bij de belasting - in de beet, samen met andere tanden, zal dit eenvoudigweg niet het geval zijn.

Beoordeling door een praktiserende tandarts (afkomstig van het tandheelkundig forum):

“De meeste van mijn patiënten staan ​​negatief tegenover het plaatsen van kronen op hun tanden, vooral als het gaat om intacte tanden. Dus de Sovjet-mentaliteit komt tot uiting, wat erg moeilijk te overwinnen is.Ik plan altijd een zelfklevende prothese als spalkstructuur en stel meteen vast dat deze tijdelijk is (zij het voor een LANGE tijd). En in de toekomst zal het nodig zijn om een ​​volwaardige brug te plaatsen. Maryland wordt op jonge leeftijd goed gebruikt als een spaarzame optie voor protheses ... "

George, St. Petersburg

Wat te doen als de zelfklevende prothese nog steeds breekt?

Afhankelijk van de specifieke kenmerken van het probleem, is er een helptactiek. In sommige gevallen is reparatie van een lijmbrug mogelijk, maar een zeer professionele arts zal altijd rekening houden met de oorzaken van de storing.

Als het probleem met de kleefstructuur bijvoorbeeld niet voor de eerste keer optreedt, kan dit wijzen op het effect van overmatige belasting daarop vanwege de nuances van de beet. Het kan heel goed blijken dat er geen reden is om het elke keer opnieuw te doen, wat tijd en geld verspilt, maar het is raadzaam om klassiek metaalkeramiek of keramiek te maken op basis van bewerkte naburige tanden en het defect 10-15 jaar te vergeten.

 

Wat maakt de uiteindelijke kosten van protheses

De prijs van zelfklevende protheses bestaat uit veel componenten. De status van de kliniek, het niveau van organisatie en uitrusting van kamers, evenals de bekendheid en kwalificaties van het personeel kunnen een aanzienlijke invloed hebben op de prijsstelling.

Composiet zelfklevende bruggen zijn veel goedkoper dan hun laboratorium gemaakte tegenhangers: cermet en keramiek. Tegelijkertijd kosten keramische metaallijmstructuren op hun beurt minder dan keramische (lagere materiaalkosten, lagere complexiteit van productietechnologie, maar een iets lagere esthetiek).

Als gevolg hiervan variëren de prijzen voor kleefprotheses tegenwoordig van 5 tot 30 duizend roebel of meer (de kosten zijn "kant-en-klaar").

Opmerking

Het lijkt misschien verrassend dat zelfklevende prothesen soms duurder zijn dan betrouwbare klassieke bruggen, die meer dan 10 jaar zonder problemen kunnen staan. Maar hier moet in gedachten worden gehouden dat mensen soms bereid zijn niet zo veel te betalen voor de mogelijkheid om jarenlang met kunsttanden te kauwen, maar voor de kans om gezonde tanden naast het defect niet te laten draaien en levend te maken, zij het met behulp van een functioneel minder perfecte prothese.

 

Als u persoonlijke ervaring heeft met het gebruik van een zelfklevende brug, zorg er dan voor dat u de informatie deelt door uw recensie onderaan deze pagina achter te laten.

 

Interessante video: een duidelijk voorbeeld van de fabricage van een zelfklevende brug van begin tot eind

 

Wat is handig om te weten over bruggen