Tandcyste verwijderingsprocedure en de behandeling ervan zonder operatie

Vervolgens leert u:

• Wat is een tandcyste en waarom moet deze eigenlijk worden verwijderd;
• Wat kan er gebeuren als de cyste op de wortel van de tand niet op tijd is uitgehard (of als deze niet is verwijderd) en is het gevaarlijk voor de aangrenzende tanden?
• Wat zijn de opties voor therapeutische behandeling van cysten (dat wil zeggen conservatief, zonder operatie) en hoe effectief zijn deze technieken op de lange termijn;
• Moet ik hopen op het gebruik van depoforese of een laser bij de behandeling van tandcysten;
• Hoe wordt de wortelpunt van de tand weggesneden met een cyste (in fasen), hoeveel kost deze operatie vandaag en is het een 100% garantie van volledige verwijdering van de wortelcyste;
• In sommige gevallen worden tanden met een cyste meestal verwijderd van de zonde, zelfs zonder pogingen tot behandeling, en hoe deze procedure wordt uitgevoerd;
• Kan een cyste achterblijven na het trekken van tanden of zich plotseling in het gat vormen en wat dit voor de toekomst bedreigt;
• Welke zeer onaangename complicaties kunnen er optreden als een tand met een cyste wordt verwijderd en welke aanbevelingen in de postoperatieve periode kunnen de ongewenste gevolgen minimaliseren ...

Tegenwoordig zijn zelfs degenen die geen medische opleiding hebben gevolgd, zich er terdege van bewust dat er onder bepaalde omstandigheden cysten in het menselijk lichaam kunnen voorkomen die een aanzienlijk gevaar voor de gezondheid in het algemeen vormen. Dus met betrekking tot tanden is dit probleem vooral relevant - op elke tand, of het nu een voortand, een verstandskies of een andere is, om een ​​aantal redenen kan de zogenaamde wortelcyste ontstaan. Bovendien kunnen meerdere van dergelijke cysten tegelijk op één tand voorkomen.

Wat is een tandcyste? De wortelcyste van de tand is een neoplasma dat zich voornamelijk aan de top van de wortel bevindt en is een soort capsule waarvan de binnenkant van de schaal vloeistof bevat. Onder bepaalde pathologische omstandigheden kan de cyste in de loop van de tijd groeien en in omvang toenemen.

De onderstaande foto toont een voorbeeld van een verwijderde tand met cysten op de wortels:

In veel gevallen is het belangrijk om de tandcyste op tijd te verwijderen om de ontwikkeling van ernstige complicaties te voorkomen. Hier moet je begrijpen dat de vorming van een cyste een eigenaardige manifestatie is van de beschermende reactie van het lichaam, die probeert de infectie te isoleren die door het wortelkanaal van de tand is binnengedrongen in de omliggende weefsels. Ten eerste vindt er een ontstekingsproces plaats aan de wortel van de tand, dat vaak in de cyste terechtkomt.

Het lijkt erop dat er iets is om je zorgen over te maken - er is een cyste gevormd, de infectie is betrouwbaar geïsoleerd. Het probleem is echter dat een dergelijke isolatie van infectie van gezonde weefsels niet eeuwig is: een carieuze of slecht behandelde tand in de grachten blijft de tumor voortdurend voeden met bacteriën, wat een zekere belasting van het immuunsysteem veroorzaakt. En op een bepaald moment, bijvoorbeeld na onderkoeling, is het immuunsysteem van het lichaam niet meer in staat het begin van een infectie te bedwingen, en wanneer deze 'mijn met vertraagde werking' (dat wil zeggen een cyste) doorbreekt, kunnen we praten over zeer ernstige gevolgen, waaronder levensbedreigend (bijv. bloedvergiftiging, phlegmon).

Daarom is het belangrijk om een ​​tandcyste op tijd te verwijderen of te genezen.

Over wat er kan gebeuren als u een tand met een cyste achterlaat, is het mogelijk om deze zonder operatie te redden (zonder het tandvlees met een scalpel te snijden) en wat zijn de methoden om vandaag tanden met cysten te sparen - over dit alles, evenals over enkele andere interessante punten, gaan we verder en laten we meer praten ...

 

Wat gebeurt er als de cyste op de tandwortel niet op tijd is genezen?

Zoals hierboven vermeld, zijn de belangrijkste oorzaken van de vorming van tandcysten:

• Complicaties van cariës (parodontitis);
• Evenals onprofessionele behandeling van kanalen, overgaand in parodontitis.

In het ontwikkelingsproces passeert de tandcyste 2 stadia van parodontitis, waarbij een zeldzaamheid van het botweefsel van de kaak nabij de top van de wortel met vage randen optreedt, en alleen dan, als gevolg van het intensieve verval van gezonde weefsels, wordt een granuloom, cystogranuloma en (of) een cyste gevormd met duidelijke grenzen.

Geen enkele tandarts kan van tevoren precies zeggen wanneer de ontwikkeling van de cyste zo'n climax bereikt dat het lichaam de infectie in de gevormde capsule niet meer kan lokaliseren. Met een verergering van het chronische proces, verspreidt etterend exsudaat zich tot ver buiten de grenzen van de cyste, wat vaak tot zeer gevaarlijke complicaties leidt.

Hieronder staan ​​slechts enkele van de mogelijke gevolgen van continue groei en "breuk" van de cyste:

• Purulent-inflammatoire ziekten van het maxillofaciale gebied (periostitis, osteomyelitis, abces, phlegmon, sepsis);
• Odontogene sinusitis;
• Kieming van cyste weefsel in de maxillaire sinus;
• “Verdunnen” van het kaakbot (tot een mogelijke breuk van de kaak tijdens het kauwen van vast voedsel);
• Leg de wortels van gezonde tanden vast met een cyste.

De onderstaande foto toont een voorbeeld van een enorme cyste, die niet tijdig werd verwijderd en die in volume is toegenomen, is uitgegroeid tot de wortels van een aangrenzende tand:

Commentaar van een praktiserende tandarts

In feite is een cyste een mijn met vertraagde werking, een soort etterende buidel die kan floppen zodat in het beste geval het gezicht twee keer zo breed wordt, en in het ergste geval zal de hele infectie langs het maxillofaciale gebied naar de nek snellen en een bedreiging vormen voor de normale ademhaling, totdat het stopt, of de dood optreedt als gevolg van bedwelming van het lichaam als gevolg van de hematogene (door bloed) verspreiding van bacteriën door het lichaam.

Wanneer een tand met een cyste zich op de bovenkaak bevindt, komen etterende processen die tot een levensbedreiging leiden veel minder vaak voor dan bij de onderkaak. Vanwege de nabijheid van de maxillaire sinus tot de bovenkant van een zieke tand in de bovenkaak, kan sinusitis die niet met klassieke methoden kan worden genezen, zich ontwikkelen als een complicatie. Dat wil zeggen, een onervaren KNO-arts kan oneindig lang koekoeksessies voorschrijven om kaakholtes van pus, antibiotica en andere medicijnen te verlichten, maar het succes zal slechts korte tijd worden behaald, omdat de infectieuze focus aan de wortel van de tand het ontstekingsproces zal blijven voeden .

Tegenwoordig hoor je steeds vaker dat er een duidelijk verband bestaat tussen de aanwezigheid van een cyste op de tand en de ontwikkeling van hart- en vaatziekten. Hoe is de situatie eigenlijk?

Ongeveer 10-15 jaar geleden werd informatie over het effect van apicale infectieuze brandpunten op de ontwikkeling van hart- en vaatziekten meer toegeschreven aan theoretische speculatie dan aan echte feiten. Tegenwoordig luistert de medische gemeenschap echter naar de gegevens van een massastudie onder 508 mensen met een gemiddelde leeftijd van 62 jaar die aan verschillende soorten hartaandoeningen lijden. Acuut coronair syndroom werd opgemerkt in de groep met meerdere infectieuze foci op de tandwortels en een klein percentage van de individuen met enkele foci had een onuitgesproken coronaire hartziekte. Meer dan de helft van de 'kernen' (ongeveer 60%) had ten minste één ontstekingsproces aan de wortel van de tand.

Uiteraard is de studie vanuit bewijskundig oogpunt niet ideaal, aangezien de aanwezigheid van hart- en vaatziekten ook wordt beïnvloed door aspecten als obesitas, roken, diabetes, enz. Daarom beschouwen experts de aanwezigheid van wortelcysten op de tanden alleen als een andere risicofactor voor hart- en vaatgezondheid.

 

Therapeutische (conservatieve) behandeling van cysten

Op basis van het feit dat een cyste zoveel risico's voor de menselijke gezondheid met zich meebrengt, onmiddellijk na de detectie (meestal op een foto), rijst een volledig logische vraag over de noodzaak om deze te verwijderen. Vaak wordt een tand verwijderd samen met een cyste op de wortel.

Maar is er echt geen manier om niet alleen tandextractie met een cyste te doen, maar in het algemeen - zonder enige chirurgische ingreep die bijvoorbeeld gepaard gaat met excisie van een cyste? Misschien kan het op de een of andere manier conservatief worden genezen?

Voordat we moderne methoden voor het "verwijderen" van een cyste zonder chirurgische ingreep overwegen, laten we eerst kennis maken met enkele kenmerken van gezwellen die op de toppen van tandwortels aanwezig kunnen zijn:

1. Granuloma is een overgroeid granulatieweefsel in het gebied van de top van de tandwortel, dat verschijnt als reactie op basale ontsteking. Er wordt aangenomen dat granuloom de beginfase van een cyste is en dat granuloom, geleidelijk toenemend, vroeg of laat een volwaardige cyste wordt. In de praktijk zijn er soms grote (tot 10-12 mm diameter) granulomen, hoewel de afbeeldingen van de tandwortel koppig een cyste vertonen;
2. Cystogranuloma is een overgangsfase tussen een granuloom en een cyste. Het verschilt van de vorige formatie in sommige weefselkenmerken (hoewel op dit moment niet alle experts van mening zijn dat cystogranulomen moeten worden onderscheiden als een afzonderlijk type neoplasma);
3. En tot slot een cyste - in zijn structuur lijkt het op een ei, dat een bepaalde hoeveelheid vocht (pus) onder de schaal bevat.

Over het algemeen is, niet zo belangrijk, een granuloom of cyste gevormd op de wortels van een tand. Een cyste verschilt van een granuloom, voornamelijk vanuit het oogpunt van histologie, maar in de praktijk van een tandarts is er geen fundamenteel verschil tussen deze vormen om een ​​positief behandelresultaat te verkrijgen: de behandeling wordt uitgevoerd volgens dezelfde methoden zonder een weefsel te nemen voor biopsie.

Opmerking

Het is moeilijk om met een richtbeeld en zelfs een CT-scan met 100% nauwkeurigheid te bepalen welke vorm van het ontstekingsproces aanwezig is op de wortel (s) van de tand. Meestal zichtbaar verlichtingsgebied met duidelijke contouren, meestal afgerond of ovaal. Deze "cirkel" kan niet alleen bij één wortel worden gelokaliseerd, maar kan ook 2-3 wortels van één tand vangen en zelfs passeren in de onmiddellijke nabijheid van de toppen van de wortels van aangrenzende tanden, waarbij de tandarts wordt gewezen op de omvang van de tragedie.

Het belangrijkste punt dat zich in de praktijk voordoet, is de beslissing: is het de moeite waard om met de behandeling van de cyste te beginnen, of moet u een deel van de wortelwortel verwijderen of de tand volledig met de cyste verwijderen?

De uiteindelijke beslissing wordt beïnvloed door de volgende factoren:

• Er zijn protocollen die het vermogen om een ​​tand te behouden regelen;
• De kwalificaties en ervaring van de tandarts hebben grote invloed op de uiteindelijke beslissing (een onervaren arts heeft mogelijk geen andere opties dan de probleemtand eenvoudig van de zonde weg te nemen);
• Een hoog niveau van klinische apparatuur schept de voorwaarden voor een conservatieve behandeling van cysten met behoud van de tand.

Wat betreft de protocollen waar artsen zich door laten leiden, moet worden begrepen dat de documentatie in veel opzichten de technische vooruitgang niet bijhoudt, en de formuleringen (pasta's) die tegenwoordig worden ontwikkeld en in het kanaal worden gestopt om de cyste te “verwijderen”, maken vaak succes mogelijk, zelfs met enorme granulomen en cysten.

Bovendien zijn de laatste jaren steeds vaker gevallen van conservatieve behandeling van wortelcysten met een groot volume zonder het gebruik van klassieke pasta's op basis van calciumhydroxide beschreven. Er is een mening dat het voldoende is om het systeem van tandkanalen kwalitatief te verwerken met natriumhypochloriet en echografie, waarna dankzij steriele kanalen de cyste eenvoudigweg niet meer nodig is voor het lichaam en binnen 4-15 maanden verdwijnt.

Conservatieve behandeling van een tandcyste (dat wil zeggen de 'verwijdering' ervan zonder chirurgie) is een langdurig proces, maar tegenwoordig ziet het er niet noodzakelijkerwijs uit als een routine. Een routinematige behandelingsoptie voor cysten is bijna elke dag een arts te bezoeken om nieuwe porties calciumhydroxide in de kanalen te injecteren.

Bij het gebruik van moderne technieken loopt de patiënt, na een enkel bezoek aan de arts, met afgesloten kanalen en tijdelijke restauratie, waarbij hij regelmatig de tandarts bezoekt om de huidige toestand van de cyste van een tandbeeld te analyseren. De frequentie van de bezoeken wordt gekozen door de arts, maar meestal wordt de afspraak gemaakt na 2 weken, een maand, 3 maanden, 6 maanden, een jaar en twee jaar.

Een korte samenvatting: een ervaren arts met de juiste apparatuur kan een tand heel goed redden van extractie, zelfs met een grote cyste. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat er ook fouten kunnen zijn - soms wordt de tand, na talloze pogingen tot nutteloze behandeling, gewoon samen met de cyste verwijderd.

 

Het gebruik van depoforese en een laser om een ​​tandcyste te verwijderen

Een van de moderne methoden om de wortelcyste te verwijderen met behoud van de tand, is het gebruik van depoforese en een laser. Laten we eens kijken of u met deze methoden de cyste bovenaan de tandwortel voor eens en altijd kunt "vernietigen".

Het gebruik van depoforese in de tandheelkunde heeft zijn oorsprong in Duitsland, maar in Rusland werd het sinds ongeveer 1990 actief geëxploiteerd. Gedurende deze tijd verzamelde de techniek zich om zichzelf heen, zowel fans als tegenstanders, die zelfs beweerden dat depoforese voor endodontische behandeling categorisch onaanvaardbaar was.

Opmerking

De betekenis van depoforese is het injecteren van moleculen en ionen van sterke ontstekingsremmende en regenererende geneesmiddelen voor botweefsel onder invloed van elektrische stroom. Bij behandeling van een tandcyste wordt één elektrode aangesloten op de overgangsvouw van de mondholte en wordt de andere samen met koper-calciumhydroxide in het kanaal geplaatst. De behandeling omvat drie bezoeken: in het laatste geval wordt alkalisch atatsamit-cement geïnjecteerd in de kanalen van het bovenste derde deel.

Een van de toepassingsgebieden van depoforese is de behandeling van ontstekingsprocessen aan de uiteinden van de tandwortels met parodontitis (inclusief radiculaire cysten). In feite is depoforese met koper-calciumhydroxide een soort symbiose van medicamenteuze behandeling en het vullen van kanalen. En dit is een soort droom van elke slechte tandarts: je hoeft niet het hele kanaal te ontwikkelen, langs de meest onvoorspelbare kromming te gaan, te vechten tegen de ondoordringbare kanalen van de resorcinol-formalinetand, niet noodzakelijkerwijs te proberen ontstekingsremmend materiaal zo dicht mogelijk bij de top te introduceren, en je kunt zelfs per ongeluk de punt van het instrument breken of maken perforatie - depoforese, aldus de auteurs, 'zal alles afschrijven'.

Dankzij deze techniek is het herstel van botweefsel in het brandpunt van ontsteking langzaam, maar waar. Volgens sommige auteurs is de slaagkans van een dergelijke behandeling ongeveer 90-95% met een duur van gemiddeld 10 tot 12 maanden.

Tegelijkertijd zijn veel experts geneigd te geloven dat depoforese met koper-calciumhydroxide alleen als laatste optie mag worden gebruikt, wanneer andere conservatieve methoden voor het verwijderen van tandcysten niet nuttig zijn. Over het algemeen is depoforese tegenwoordig geen veel voorkomende techniek, zelfs niet met de positieve behandelresultaten die in de literatuur worden beschreven.

In tegenstelling tot depoforese, flitst het gebruik van een laser om een ​​cyste te verwijderen veel vaker in tandheelkundige aanbiedingen. Hoe gerechtvaardigd is het gebruik ervan?

Over laserbehandeling van cysten gesproken, we hebben twee toepassingsgebieden voor ogen, namelijk:

• Extra antiseptische laserbehandeling van kanalen (sterilisatie);
• Evenals transcanale laserdialyse.

Wat betreft de eerste richting: lasersterilisatie van tandheelkundige kanalen heeft hetzelfde doel als bij ultrasone behandeling van kanalen met natriumhypochloriet.Een aantal experts is van mening dat het gebruik van een laser voor een dergelijke kanaalverwerking niet geheel gerechtvaardigd is, aangezien een laser, in tegenstelling tot de techniek voor het laten klinken van een kanaal met hypochloriet, organische stoffen niet zo effectief kan verwijderen. De laser kan veel meer voordeel opleveren bij chirurgische methoden voor het verwijderen van cysten, die hieronder zullen worden besproken.

Wat transcanale laserdialyse betreft, omvat deze techniek de introductie van een laservezel in de tandkanalen, waarbij volgens de reclamematerialen van de klinieken microben afsterven (letterlijk verdampen) en de cyste holte steriel wordt. Helaas is het gebruik van een laser bij de behandeling van cysten meer een reclametruc dan een echte noodzaak, aangezien deze methode naast de laser noodzakelijkerwijs dezelfde medicijnen gebruikt om in de cyste-holte te introduceren, die ook worden gebruikt zonder een laser te gebruiken.

Maar hoe modieus en gemakkelijker om de hogere kosten van de procedure te rechtvaardigen - dit is een laser ...

 

Wat is handig om te weten over sommige tandbehoudende operaties

Hierboven spraken we over conservatieve (therapeutische) behandeling van een tandcyste, dat wil zeggen wanneer de tandarts geen operatie uitvoert en de cyste niet uitsnijdt, maar alleen bepaalde voorwaarden schept voor de resorptie ervan. Meestal duurt een dergelijke behandeling gemiddeld 6-12 maanden, soms langer, maar zonder operatie.

Cysten verwijderen in de letterlijke zin van het woord wordt uitgevoerd door chirurgische methoden. Onder hen zijn:

1. Resectie van de apex van de wortel met cystectomie (verwijdering van cysten);
2. Hemisectie;
3. Coronale radiculaire scheiding.

De laatste twee tandbehoudende methoden worden niet zo vaak gebruikt in de praktijk van artsen, maar de resectie van de top van de tandwortel samen met de cyste is van primair belang.

Meestal wordt deze bewerking als volgt uitgevoerd:

1. In de eerste fase wordt een voorbereidende voorbereiding uitgevoerd, waaronder het raadplegen van tandartsen van verschillende profielen (therapeut, orthopedist, parodontoloog) - de vraag of het raadzaam is om een ​​tand met een cyste te onderhouden, wordt bepaald en de gezondheidstoestand van de patiënt wordt bepaald;
2. De parodontoloog voert professionele mondhygiëne uit (verwijderen van tandsteen en tandplak), de tandarts vult de kanalen (met cement, guttapercha of het Thermafil-systeem);
3. In de derde fase start de tandarts of kaakchirurg de operatie om de cyste te verwijderen. Anesthesie wordt uitgevoerd volgens algemeen aanvaarde regels - klinieken werken meestal onder plaatselijke verdoving als de persoon bij bewustzijn is, maar in bepaalde klinische situaties en volgens indicaties nemen ze hun toevlucht tot anesthesie - waardoor de patiënt in kunstmatige slaap wordt gebracht;
4. Nadat het geopereerde gebied is verdoofd, gaat de kaakchirurg door met het doorsnijden van het tandvlees langs de overgangsvouw in de projectie van de top van de door de cyste aangetaste tandwortel, en vervolgens met behulp van een frees om toegang te krijgen tot de cyste (snijdt het "venster" in het botweefsel uit);
5. Vervolgens wordt de punt van de tandwortel afgesneden met een frees (meestal onder een hoek om de kwaliteit te zien van het vullen van het kanaal met een therapeut);
6. Hierna wordt de inhoud van de cyste-holte weggeschraapt;
7. Na curettage moet een cyste worden gevuld. Voor succesvolle genezing zijn xenotransplantaten of materialen gemaakt van botchips en bloed van de patiënt geschikt;
8. Hechting helpt de klaring van het interventiegebied te verminderen, de wond te verwijderen van infectie en de genezing te versnellen met maximaal comfort;
9. Aan het einde van de procedure wordt een uitgebreide ontstekingsremmende en antibacteriële therapie voorgeschreven, evenals vervolgonderzoeken (eenmaal per maand worden foto's gemaakt om de dynamiek van botherstel op het gebied van verwijderd weefsel te volgen).

Professionals voeren een tandwortelresectie uit met een cyste in ongeveer 20-30 minuten.Deze operatie is tegenwoordig een van de meest gebruikelijke en effectieve methoden voor het behoud van tanden waarvan de wortels worden aangetast door een cyste (de kosten van resectie van een tandwortel in klinieken bedragen vandaag ongeveer 10.000 roebel.)

Het succes van het evenement hangt rechtstreeks af van de ideale uitvoering van elke fase. Als u bijvoorbeeld de cyste niet volledig verwijdert, het gebied van de verwijderde cyste vult met speciale materialen of geen antibioticatherapie uitvoert na de operatie, kan dit leiden tot een terugval van het infectieproces. In dergelijke gevallen loopt de tand vrij snel weer het risico op extractie.

Feedback:

'Vijf jaar geleden, toen ik viel, sloeg ik zo hard op mijn gezicht dat beide boventanden naar binnen bewogen. Ik ging toen niet naar de dokter, ik wachtte gewoon tot ze ophielden met stoppen. Ik denk dat dat mijn grote fout was. Na een paar maanden, toen de tanden niet meer wankelden, kroop er een klein puistje over de linkerkant naar buiten, pus stroomde eruit. Ik rende naar de tandarts, er zat een cyste op de röntgenfoto. In eerste instantie wilden ze de tand verwijderen, maar daarna besloten ze een operatie aan de cyste uit te voeren en deze te verwijderen. Daarvoor werden zenuwen van de voortanden verwijderd en met spalken aan elkaar gelijmd. Na de operatie zei de arts dat hij een bottransplantaat zou komen halen, omdat de cyste groot was. Maar ik kwam niet, omdat ik erg bang was dat ze weer zouden snijden. Het is 5 jaar geleden, alles is in orde met tanden ... "

Elena, St. Petersburg

 

In welke gevallen worden tanden met een cyste meestal verwijderd en hoe wordt deze gerealiseerd

Als een tand met een cyste niet kan worden genezen, wordt aangenomen dat deze zo snel mogelijk moet worden verwijderd - hierboven is al gezegd hoe riskant het is om de cyste te blijven "groeien". Vooral vaak wordt de tand verwijderd in gevallen waarin al een verergering is opgetreden als gevolg van een cyste met zwelling in het gezicht, koorts, moeite met het openen van de mond, hevige pijn, enz.

De uiteindelijke beslissing of de tand met een cyste moet worden verwijderd of dat de behandeling moet worden uitgevoerd, wordt echter door de tandarts genomen. In dit geval laat de arts zich niet alleen leiden door officieel bestaande getuigenissen (protocollen), maar vertrouwt hij ook op zijn jarenlange ervaring en vaak op de meningen van collega's van verwante medische specialismen. Dit zijn niet alleen tandartsen van andere profielen (tandartsen, orthopedisten, chirurgen, parodontologen, orthodontisten), maar ook neurologen, cardiologen, otorinolaryngologie, etc.

Voor een beter begrip van de onderstaande situaties zijn twee typische voorbeelden.

Een 78-jarige patiënt (man) met een geschiedenis van geschiedenis werd naar de tandarts-therapeut gebracht voor de behandeling van de voortand met een cyste. De patiënt staat namelijk geregistreerd bij de lokale therapeut voor coronaire hartziekte en de chirurg voor aandoeningen van het bewegingsapparaat. Simpel gezegd, een persoon is niet alleen moeilijk te verplaatsen, maar men kan van tevoren zeggen dat hij een langdurige behandeling niet tolereert.

Is het in dit geval de moeite waard om een ​​tand met een cyste te verwijderen, of is het beter om een ​​conservatieve behandeloptie te kiezen?

Formeel is de cyste klein van formaat (2-3 mm), de voortand is stationair, eenwortelig, de wortel is gelijk, maar kan een ernstig zieke persoon vele maanden kanaaltherapie ondergaan en regelmatig naar de dokter gaan? En hoe belangrijk is deze tand in de toekomst voor protheses? Als u besluit een tand met een cyste te verwijderen, hoe groot is dan het risico op ernstige hartproblemen bij een patiënt in de stoel van de dokter?

Tegenwoordig zijn er veel van dergelijke patiënten bij tandartsen, en elk geval is individueel. Hierdoor heeft de dokter zelf vaak geen antwoord op al deze vragen, dus komen het gezond verstand en het advies van collega's te hulp.

Opmerking

Als een patiënt met een zwak hart spoedeisende hulp zoekt (een tand met een cyste verergerd en leidt tot asymmetrie van het gezicht), moet de tandarts-chirurg de tand met spoed verwijderen onder toezicht van de behandelende arts (lokale huisarts, cardioloog, ambulance, enz. )Vaak is het risico zo groot dat verwijdering plaatsvindt in een ziekenhuis en voortdurend de vitale functies van het lichaam controleert.

In het chronische beloop van parodontitis met een cyste, wanneer de symptomen niet zo helder zijn en er geen ernstige risico's voor leven en gezondheid zijn, moet de tandarts de voor- en nadelen afwegen, de meningen van collega's achterhalen en pas dan beslissen of hij wil behandelen of verwijderen.

En nu een voorbeeld uit een andere klinische situatie, die veel vaker voorkomt (bijna om de dag). Een patiënt, een 45-jarige man, bedacht een groot aantal ontbrekende tanden, die binnenkort zullen worden vervangen. Er was geen overleg met de orthopedist, maar de patiënt besloot de onderste verstandskies rechts te genezen met een cyste, aangezien hij de laatste hoop is op een 'brug' als eindondersteuning.

Vaak, mensen die zich tot de tandarts wenden, met een soort gevoel of speciale intuïtie, nemen het belang van een bepaalde tand voor de toekomst aan en proberen op elke mogelijke manier de arts te overtuigen van de noodzaak om de tand te behouden. Als de arts onervaren is, let hij alleen op het tandbeeld - en hij ziet bijvoorbeeld alleen brede, gelijkmatige kanalen, niet-gebogen wortels en een kleine cyste (granuloom), evenals gemakkelijke toegang tot de kanalen, omdat de patiënt zijn mond wijd kan openen. Maar de arts kan de 2-3 graad van mobiliteit van de tanden pas in het midden van de behandeling opmerken, wanneer het zo moeilijk is om de patiënt te vertellen: 'Weet je, maar de tand blijkt mobiel te zijn.' Het is hetzelfde als je bekwaamheid toegeven.

Daarom komt het vaak voor dat een jonge arts de behandeling van een tand met een cyste met succes voltooit (in 2-4 maanden) en de patiënt protheses stuurt, en de orthopedisch tandarts, die de tand controleert op mobiliteit, de noodzaak voor verwijdering en zijn absolute ongeschiktheid als ondersteuning voor de brug aangeeft. Door de zware belasting van de "brug" in de komende maanden zou de frontsteun, die voorheen de meest betrouwbare was, mobiel zijn geworden.

Dat wil zeggen, de eerste arts die de tand niet op mobiliteit heeft gecontroleerd en geen collega heeft geraadpleegd, heeft geen klinisch denken, en eenzijdige beslissingen (door onervarenheid of "per stuk papier") leiden ertoe dat het behandelen van een tand met een cyste op zijn zachtst gezegd een verre mogelijkheid wordt. nutteloos.

Wat kan een bekwame arts anders verhinderen een tand met een cyste te behandelen:

• Ernstige orthodontische afwijkingen (malocclusie);
• Slechte patiënthygiëne;
• Significant verlies van de kroon van de tand;
• Ernstige fouten van eerdere artsen in de tandgang (en) gemaakt tijdens endodontische behandeling;
• Voorwaarden voor overbelasting van de tanden bij het kauwen van voedsel;
• Pathologische slijtage van ernstig glazuur;
• De grote omvang van de cyste, wanneer deze ernstige risico's met zich meebrengt voor de wortels van aangrenzende tanden;
• De wens van de patiënt om de tand definitief te verwijderen.

Over het algemeen kan worden gezegd dat er in veel gevallen een aanhoudende langdurige behandeling van de cyste niet succesvol was en een reeks teleurstellingen met zich meebracht voor de patiënt (en de arts).

Opmerking

Over de wens van de patiënt om de tand koste wat het kost te verwijderen. De tandarts heeft niet het recht om het verzoek van de patiënt te weigeren, maar daarvoor moet een bevoegde arts, die de klinische situatie beoordeelt, redenen geven voor de eventuele behandeling van de tand. Om vele redenen (inclusief psychologische en financiële) kan de patiënt zich niet altijd een langdurige behandeling van een tand met een cyste veroorloven, om nog maar te zwijgen van conservatieve chirurgie (resectie van de top van de wortel). Daarom heeft zijn verzoek het recht om tevreden te zijn nadat hij het document heeft ondertekend - "Geïnformeerde vrijwillige toestemming voor medische interventie".

Technisch gezien is tandextractie met een cyste bijna niet anders dan tandextractie zonder cyste. Meestal wordt de procedure uitgevoerd met een tang en liften.

Hoe wordt de cyste of granuloom verwijderd?

Bij het verwijderen wordt de cyste bijna altijd samen met de wortel van de tand geëvacueerd, maar het komt ook voor dat hij loskomt van de worteltop, of zelfs de top van de wortel breekt af. Wanneer de cyste is verwijderd, schraapt de tandarts-chirurg de holte met een curettage-lepel of een troffel. In het geval van het breken van de wortel, kan deze worden verwijderd met liften, een curette-lepel of door te snijden met een boormachine, gevolgd door hechting van de wond.

Is het mogelijk om pijnloos te doen bij het verwijderen van een tand met een cyste?

Voor elke chirurgische ingreep voert de tandarts altijd anesthesie uit. Het resultaat van het werk hangt grotendeels af van de kwaliteit ervan, omdat alleen in een rustige omgeving een tand met een cyste kwalitatief kan worden verwijderd - nauwkeurig en met minimale schade aan de weefsels rond de tandwortel. Daarom heeft de moderne tandheelkunde een groot arsenaal aan instrumenten (anesthetica en componenten) waarmee vrijwel altijd elke, zelfs complexe tandextractie zonder pijn bij de patiënt mogelijk is.

 

Kan een cyste na tandextractie in het gat blijven of zich vormen, en waar dreigt deze mee?

Stel dat alles voor de patiënt achterblijft: de arts heeft met een cyste de tandwortels veilig verwijderd, het bloeden gestopt en aanbevelingen gedaan. Maar controleerde de kwaliteit van het verwijderen van cysten niet!

Is het in principe mogelijk om te begrijpen dat al het pathologische weefsel van de bodem van het gat en de wanden wordt geschraapt, als de beoordeling vaak wordt gesloten vanwege toegenomen bloedingen? En wat gebeurt er als een deel van de cyste in het gat achterblijft?

De cyste die de tandarts na tandextractie in het gat heeft achtergelaten, wordt residu genoemd. En deze infectiefocus is niet goed voor de toekomst. De resterende cyste kan jarenlang bevriezen om te "schieten" in de vorm van oedeem op het gezicht (flux), abces, phlegmon, sinusitis, of het zal uitgroeien tot de kaakholte, het mandibulaire kanaal, enz. Of, vanaf het allereerste begin, zal het gat niet in normale omstandigheden normaal genezen - er zal een alveolitis ontstaan, die uiterst moeilijk te genezen zal zijn zonder de oorzaak te elimineren.

Het komt niet voor dat een cyste op zichzelf, 'uit het niets', gevormd is na een hoogwaardige tandextractie. Als het zich heeft gevormd, betekent dit dat niet al het pathologische weefsel uit de kom is verwijderd of dat de punt van de tandwortel tijdens de extractieprocedure kan afbreken. Een verlaten cyste of granuloom heeft de neiging om te overwoekeren en complicaties te veroorzaken - dit is het onthouden waard.

Feedback:

'Ik ging een paar maanden geleden naar ons ziekenhuis, waar ze mijn achterste boventand verwijderden, die me al heel lang kwelde. Er is iets gebroken tijdens de verwijdering, maar de dokter zei dat alles in orde was. Hij gaf me een lijst met medicijnen en stuurde hem snel naar huis, omdat hij een volledige gang had voor de mensen. Op de tweede dag besefte ik dat ik stervende was: mijn gezicht was opgezwollen, de temperatuur was 39 en de pijn was niet meer weggenomen. Ik rende naar deze dokter en hij stond bijna voor de deur: ze zeggen dat het gebeurt, trakteer jezelf op wat je tot nu toe hebt. Ik spuugde en ging naar de particuliere handelaar en daar maakten ze een foto van mij. Op de foto vonden we een stukje wortel met een cyste. Een kleine scherf, maar met een enorme cyste, zoals de nieuwe dokter zei. Hij gaf een injectie en verwijderde in 15 minuten deze vuile truc. De pijn verdween volledig, de temperatuur werd weer normaal en de zwelling nam af. Dus in dit geval is het belangrijkste om een ​​goede specialist te vinden en niet echt te vertrouwen op slagerontduikers in klinieken ... "

Vitaly S., Stary Oskol

 

Mogelijke complicaties en methoden voor hun preventie

In sommige gevallen, na tandextractie met een cyste, komen patiënten situaties tegen die voor hen onbegrijpelijk (en zeer onaangenaam) zijn, die soms bijna paniek veroorzaken. In het bijzonder is geen enkele tandartspatiënt volledig immuun voor:

• Langdurig bloeden uit het gat;
• Alveolitis;
• Perforatie van de kaakholte;
• Kaakfractuur (al thuis, bijvoorbeeld bij een maaltijd);
• Paresthesie (aanhoudende gevoelloosheid van een deel van het gezicht);

enz.

Gelukkig zijn de laatste drie complicaties na tandextractie met een cyste vrij zeldzaam.

Perforatie van de maxillaire sinus treedt soms op vanwege de nabijheid van de wortels van de tanden van de bovenkaak (voornamelijk de bovenste 4, 5, 6 en 7 tanden) - bijvoorbeeld wanneer de tandarts-chirurg niet erg voorzichtig is. Bovendien is kieming van de cyste in de maxillaire sinus mogelijk - in dit geval verschijnt na tandextractie met de cyste de boodschap van de sinus en mondholte.

Een tandarts kan als volgt testen op maxillaire sinusperforatie na tandextractie:

1. De patiënt knijpt in de neus en probeert er door uit te ademen. Tijdens perforatie van de sinussen wordt lucht naar de mond afgevoerd;
2. Als de wangen zijn opgeblazen, verlaat de lucht bij het perforeren van de kaakholte onmiddellijk de neusholte (deze techniek mag alleen in extreme gevallen worden gebruikt vanwege het risico dat microflora in de sinus wordt gegooid).

Opmerking

Soms treedt perforatie op met de verkeerde tandextractietechniek: overmatige druk van het gereedschap op de wortel of de top van de wortel, of direct op de onderkant van de sinus.

Paresthesie van de gezichtszones (gevoelloosheid) is kenmerkend voor gevallen waarin een cyste groeit in het onderkaakkanaal, waar de zenuw passeert. Minder vaak, bij overmatig trauma van de interventie, wanneer een zenuwvezel direct wordt beschadigd door een instrument of wordt samengedrukt door een hematoom.

Een kaakfractuur na tandextractie kan optreden als gevolg van aanzienlijk verlies van botweefsel, wanneer de cyste een aanzienlijk kaakvolume inneemt (meer dan 1 cm in diameter).

Langdurige bloeding uit het gat en alveolitis komen in de praktijk vaker voor dan andere complicaties.

De oorzaken van niet te stoppen bloedingen kunnen verschillen: van schade aan grote bloedvaten tijdens het trekken van tanden tot het innemen van medicijnen die het bloed 'verdunnen', of tegen de achtergrond van hoge bloeddruk. Het risico van verslechtering van de algemene toestand van de patiënt is mogelijk bij continu bloedverlies door de put gedurende meer dan 6-12 uur. Daarom heeft het bij langdurige bloeding geen zin om uren te wachten totdat het bloed zelf stopt - het is beter om tijdig maatregelen te nemen.

Voordat u een arts bezoekt, moet u:

1. Bloeddruk meten en normaliseren door de medicijnen te gebruiken die door de therapeut zijn voorgeschreven;
2. Stop met het gebruik van anticoagulantia;
3. Plaats een steriele gaasbal op het gat en druk deze 15-20 minuten in. Het belangrijkste is de compressiekracht (maar zonder fanatisme), omdat het hemostatische effect van deze factor afhangt;
4. Als de vorige methode niet effectief is, kunt u een beetje 3% waterstofperoxide in het midden van een steriele gaasbal druppelen en ook het wattenstaafje tussen het gat en de tegenoverliggende tand stevig vasthouden (waterstofperoxide heeft hemostatische eigenschappen);
5. In extreme gevallen (als er helemaal geen manier is om naar de dokter te gaan), kunt u een hemostatische spons in een apotheek kopen en deze op het gat of gedeeltelijk in het gat plaatsen, en ook 10-15 minuten erop drukken met een steriel gaasje.

Alveolitis (ontsteking van het gat na tandextractie) kan het gevolg zijn van een slechte reiniging van de wond van de restanten van de cyste en tandfragmenten. Vaak is de patiënt zelf verantwoordelijk voor de ontwikkeling van alveolitis - als de aanbevelingen van de arts niet worden opgevolgd. De gevolgen van dergelijk ongepast gedrag zijn anders: hevige pijn in het gaatje, zwelling, koorts, bedorven adem (en nog erger, tot osteomyelitis en abces).

 

Belangrijkste aanbevelingen na tandextractie met een cyste

Laten we nu eens kijken wat we moeten doen na tandextractie met een cyste, zodat het gat geen pijn doet en sneller geneest. Als de tactiek van de tandarts bij het verwijderen van de tand correct was, hangt de verdere preventie van complicaties alleen af ​​van de patiënt, aan wie de arts een lijst met aanbevelingen zou moeten geven.

Helaas komt het vaak voor dat de tandarts de patiënt niet informeert over de acties na het verwijderen van de tand met een cyste (vergeet of wil hier gewoon geen tijd aan besteden).Dit gebeurt zowel in Moskou als in de regio's - in privéziekenhuizen, waar elke dag een tandarts-chirurg, uitgeput door 'kilometer'-uitbarstingen van patiënten, tanden in batches verwijdert en de prijs van de vraag belachelijk kan zijn (200-300 roebel), of de service is over het algemeen gratis .

Hieronder vindt u een universele lijst met aanbevelingen na tandextractie (met en zonder cysten), het is behoorlijk "actief", volgens de positieve beoordelingen van medisch specialisten:

1. 3 uur niet eten;
2. Breng om de 2 uur gedurende 15-20 minuten een koud kompres aan op het te verwijderen gebied van de wang, om onderkoeling te voorkomen;
3. 4 dagen lang geen ruw, pittig en warm eten;
4. Exclusief zware fysieke inspanning, warme douches, baden, sauna's, stoomkamers, enz .;
5. Verstoor de wond niet (klim er niet met uw hand en tandenstokers in, bescherm tegen irriterende stoffen);
6. Zorg voor voldoende mondhygiëne (gebruik een zachte tandenborstel, zonder te vergeten uw tanden bij het gat te poetsen).

Deze tips zijn het meest geschikt voor de meeste patiënten. Maar zelfs met deze aanbevelingen is er geen 100% garantie dat na het verwijderen van een tand met een cyste, de put zonder problemen zal genezen.

De kans op problemen bij het naleven van deze aanbevelingen wordt tot een minimum beperkt in het geval van eenvoudige tandextracties die zich niet in de acute fase bevinden. Als de cyste groot was en pus sijpelt letterlijk uit het gat na tandextractie, dan hebben we het over de noodzaak voor de arts om een ​​extra arsenaal aan medicijnen te gebruiken: antibiotica, antihistaminica, pijnstillers en wonden.

Hoe het ook zij, het is nuttig om naar je lichaam te luisteren en je te laten leiden door gezond verstand. En als bijvoorbeeld het gat lange tijd pijn doet, of als er onbegrijpelijke scherpe fragmenten uit steken, is het beter om de dokter nog een keer te zien, niet verlegen om hem te storen.

 

Een interessante video over de moderne benadering van het probleem van tandcysten

 

Een voorbeeld van het verwijderen van een cyste in de bovenkaak gevolgd door bottransplantatie en hechting