Details van de distale beet en methoden voor correctie bij kinderen en volwassenen

Eenvoudig gezegd is de distale beet zo malocclusiewaarbij de tanden van de bovenkaak sterk naar voren zijn bewogen ten opzichte van de tanden van de onderkaak. Welnu, zoals uitgedrukt in de taal van orthodontisten, wordt een beet beschouwd als distaal, waarbij de eerste kiezen van de boven- en onderkaak sluiten in de tweede klasse van Engle, dat wil zeggen de verkleinde onderkaak bevindt zich achter de dominante bovenkaak.

Over het algemeen is een dergelijke opstelling van de kaken niet zo zeldzaam en neemt ongeveer 30 procent van de prevalentie onder de Europese bevolking van de aarde in beslag.

Laten we eens kijken, wat in feite een slechte distale beet is, wat de redenen zijn voor het uiterlijk ervan, en ook of het nodig is om de preventie van de ontwikkeling van een distale beet en behandeling aan te pakken, als deze al is gevormd ...

 

Soorten distale beet en problemen die hierdoor worden veroorzaakt

Allereerst moet in gedachten worden gehouden dat distale beten als het ware anders zijn - en dat problemen bij mensen met een dergelijke anomalie ook verschillen.

Bij het diagnosticeren van een distale occlusie onderscheiden orthodontisten twee subklassen: het verschil is te wijten aan de positie van de voortanden, namelijk de snijtanden, en de helling van de snijtanden heeft vaak een grote invloed op het verloop van de pathologie en de behandelingstactiek van de patiënt.

Dus bijvoorbeeld tijdens de eerste subklasse van de distale beet of, zoals het ook wordt genoemd, het horizontale type van de distale beet, liggen de snijtanden van de onderkaak met hun snijranden op de palatinale oppervlakken van de bovenste snijtanden, die op hun beurt naar de bovenlip neigen.

In graad 2, subklasse 2 of, met andere woorden, het verticale type van de distale beet, liggen de snijranden van de onderste snijtanden tegen de palatine knobbeltje van de bovenste snijtanden, terwijl de bovenste centrale snijtanden naar de mondholte neigen. Soms rusten de bovenste voortanden tegen het tandvlees, wat leidt tot trauma (traumatische beet).

De helling van de snijtanden heeft niet alleen invloed op de vorm van het gezicht van de persoon, die uiteindelijk verre van normaal kan worden, maar ook op specifieke problemen die vaak gepaard gaan met de distale beet.

De vorming van een open beet in het voorste gedeelte (de eerste subklasse van klasse II), dat wil zeggen wanneer de boventanden vooruit steken, leidt tot een slechte uitspraak van het geluid, moeilijkheden bij het eten en soms ook tot problemen met het maagdarmkanaal.

De onderstaande foto toont een voorbeeld van een open beet:

In de tweede subklasse van klasse II is de situatie het tegenovergestelde: er wordt een diepe beet gevormd in het voorste gedeelte, dat wil zeggen dat de bovenste boventanden in het interieur zakken. Patiënten merken lispend op, in sommige gevallen klagen kinderen over een verwonding veroorzaakt door de lagere snijtanden die in contact komen met het zachte gehemelte - dergelijke wonden genezen niet erg lang, omdat zachte weefsels voortdurend worden beschadigd tijdens het kauwen.

Naast andere veelvoorkomende problemen bij de distale beet, merken patiënten problemen op met het temporomandibulair gewricht (TMJ): er zijn pijn bij het openen van de mond, kauwpijn, hoofdpijn, knarsen en klikken in het gewricht. Deze gewrichtsaandoeningen treden op als gevolg van een verkeerde positie van het hoofd van de onderkaak in de gewrichtsfossa, compressie van de gewrichtsbanden en overbelasting van de kauwspieren. Na verloop van tijd, bij gebrek aan een juiste behandeling, kunnen de symptomen verergeren, waardoor een persoon gedwongen wordt zijn toevlucht te nemen tot regelmatige toediening van pijnstillers.

Gingivale recessie en wigvormige defecten zijn ook frequente gevolgen van een distale beet: als gevolg van een onjuiste positie van de kaken en tanden, een onvrijwillige overbelasting van het kauwapparaat en compensatoir verlies van zacht tandvlees. Dit alles leidt op zijn beurt tot tandgevoeligheid bij het poetsen, bij het nemen van koud, zuur en vast voedsel.

In de recessie van het tandvlees aan de onderkant van de ondertanden:

Opmerking

Een onaangenaam gevolg van de langdurige aanwezigheid van een distale beet, vooral in de kindertijd, is de ontwikkeling van psychische problemen - met name een laag zelfbeeld: een kind is verlegen vanwege zijn uiterlijk vanwege verkeerd staande tanden, is bang om te glimlachen. Bij gebrek aan tijdige adequate behandeling (correctie van occlusie), kunnen dergelijke psychologische problemen een persoon in de toekomst gedurende zijn hele volwassen leven vergezellen.

Bovendien worden na verloop van tijd, als de distale beet niet wordt behandeld, complicaties zoals voortijdig schuren van tanden, hun pathologische mobiliteit en voortijdig verlies soms waargenomen.

 

Hoe kan het gezicht van een patiënt veranderen als gevolg van een distale beet (gelaatstrekken)

Met de ontwikkeling van een distale beet, ondergaat het gezicht van een persoon gewoonlijk de juiste veranderingen, en niet ten goede. Dergelijke veranderingen zijn echter grotendeels omkeerbaar: na behandeling keert het gezichtsprofiel in de meeste gevallen terug naar een toestand die dicht bij de fysiologische norm ligt - met andere woorden, de persoon begint er mooier uit te zien (dit is duidelijk zichtbaar bij het vergelijken van foto's voor en na behandeling van de distale beet).

Dus dat geeft meestal meteen een distale beet wanneer je naar iemands gezicht kijkt:

• Het concave profiel is het zogenaamde "vogelgezicht". Dit komt doordat de onderkaak in de achterste stand staat ten opzichte van de bovenkaak, waardoor een zichtbare trede ontstaat tussen de bovenlip en de basis van de kin. De onderstaande foto toont een voorbeeld van zo'n profiel:
• Afhankelijk van de hellingshoek van de snijtanden, kan de bovenlip met een distale beet ofwel naar voren worden bewogen wanneer de onderlip vertraagd en gespannen is, of kan de bovenlip vastzitten met de onderlip iets naar voren uitgestrekt. De tweede optie is om een ​​open beet in het voorste deel van het gebit te compenseren, wanneer de patiënt, in aanwezigheid van een sagittale spleet (de ruimte tussen de tanden van de boven- en onderkaak), gedwongen wordt zijn onderlip te spannen om zijn mond te sluiten;
• Een kenmerkend teken van de distale beet kan ook een uitgesproken intense kinplooi zijn - met een gemiddelde en grote sagittale kloof (3-6 mm of meer) staat de kinplooi constant in spanning met de mond van de patiënt gesloten.

Opmerking

Soms, voor een volledig begrip van het klinische beeld en de constructie van behandelingstactieken, kan de orthodontist specifieke klinische tests uitvoeren, bijvoorbeeld de Ashler-Bitner-test, waarmee u kunt bepalen welke van de kaken de "schuld" is voor de abnormale beet.

Voor de test onthoudt of fotografeert de arts het profiel van de patiënt in rust en vraagt ​​vervolgens om de onderkaak naar voren te duwen naar de fysiologische positie van de eerste kiezen. Als het profiel van het gezicht verbetert, is de oorzaak van de vorming van de distale beet onderontwikkeling en onjuiste positie van de onderkaak, en als het profiel verslechtert, veroorzaakt het tekort aan de groei van de bovenkaak een probleem. Als het profiel van het gezicht eerst verbetert en daarna verslechtert, wordt de distale beet veroorzaakt door een groei-onbalans in beide kaken.

 

Redenen voor de vorming van pathologie

Laten we eens kijken waarom een ​​distale beet überhaupt optreedt - waardoor de positie van de kaken samen met het gebit van de norm begint af te wijken.

• Endogene ziekten die een kind in de vroege kinderjaren draagt, kunnen leiden tot de ontwikkeling van een distale beet. Rachitis veroorzaakt bijvoorbeeld veranderingen in de botstructuren van het hele organisme, wat van grote invloed is op het ontwikkelingsproces. Dus de onderkaak bij kinderen die rachitis hebben ondergaan, is meestal kleiner dan de norm. De foto toont de zogenaamde rachitisbeet (open);
• Ziekten van de nasopharynx, vergroting van de keelholte amandelen, frequente verkoudheid, kromming van het neustussenschot - dit alles zorgt ervoor dat het kind door zijn mond ademt, wat op zijn beurt een direct effect heeft op de gevormde occlusie. Door frequente orale ademhaling worden de boven- en onderkaak verplaatst in de anteroposterieure richting, de tong zakt naar de bodem van de mondholte, waardoor een open beet in het voorste deel ontstaat en een distale beet in het laterale gebied van het gebit;
• Verwondingen aan het maxillofaciale gebied: vallen, sterke slagen op het gezicht van het kind tijdens de periode van actieve groei kunnen de ontwikkeling van de kaakbotten, met name de onderkaak, vertragen of zelfs verstoren. Aangezien het botweefsel bij kinderen nog steeds vrij zacht is, kan zelfs een onbeduidende klap vanuit het oogpunt van een volwassene ervoor zorgen dat de onderkaak naar zijn achterste positie beweegt en in de nabije toekomst zijn relatieve omvang verkleint met de vorming van een distale beet;
• Slechte gewoonten - met een vuist een kin opsteken, een vinger zuigen, potloden en andere vreemde voorwerpen. Als dit een alledaags onvrijwillig herhalingsproces is, wordt het een soort orthodontische kracht die 'in de verkeerde richting' wordt gericht. Dit zorgt er met name voor dat de onderkaak onder druk geleidelijk naar achteren beweegt, terwijl onder andere een open beet wordt gevormd: de voortanden van de boven- en onderkaak leunen richting de lippen, er ontstaat een sagittale spleet;
• We mogen de erfelijkheidsfactor niet vergeten - de beet wordt, net als andere fenotypische kenmerken (oogkleur, haarkleur), door het kind geërfd van ouders. Soms is de verkeerde maat van de kaken het gevolg van het feit dat de ene kaak zich ontwikkelde als die van een vader, en de andere - als een moeders kind;
• Extractie van tanden in de kindertijd als gevolg van cariës en de complicaties ervan veroorzaakt de verplaatsing van aangrenzende tanden naar de verwijderde, omdat de natuur geen leegte tolereert. Zo worden soms hele groepen tanden verplaatst om de verschenen ruimte te vervangen. Om dit fenomeen te voorkomen (en als u nog steeds de tand moet verwijderen), stuurt de kindertandarts het kind naar de orthodontist om een ​​speciaal apparaat te maken dat ruimte bespaart voor verdere uitbarsting van blijvende tanden op hun plaats;
• Laat spenen uit de tepel kan ook een distale beet veroorzaken. De zuigreflex in de kinderschoenen draagt ​​bij aan de groei en ontwikkeling van de onderkaak, maar als de zuignippel meer dan 1-1,5 jaar duurt, begint deze al schade te veroorzaken. De onderkaak tijdens het zuigen aan de tepels schuift terug, onder invloed van de lippen en tong, de voortanden van de bovenkaak leunen naar voren en vormen een open beet;
• De aanwezigheid van uitzonderlijk zacht voedsel in het dieet van het kind leidt tot een afname van de kaken, omdat het gebit van het kind niet de juiste belasting ervaart, wat nodig is om de groei en ontwikkeling van de kaakbotten te stimuleren. Als resultaat is er een vernauwing en afplatting van de kaken, vooral de onderkaak.

 

Principes voor de behandeling van distale occlusie bij kinderen

Een zeer effectieve manier om een ​​distale beet bij kinderen te behandelen, is myogymnastiek - op voorwaarde dat het kind regelmatig oefeningen doet.

De eerste oefening met myogymnastiek: je moet de onderkaak naar voren duwen, zodat de onderste snijtanden de bovenste overlappen. In deze positie moet je de kaak een paar seconden vasthouden. Oefening wordt uitgevoerd totdat de spieren vermoeid zijn.

De tweede oefening: breng de tong omhoog om contact te maken met de palatinale oppervlakken van de boventanden.

In combinatie met het gebruik van speciale verwijderbare apparaten, kan de behandeling van een distale beet in tijd aanzienlijk worden verminderd en zal het behaalde resultaat zo stabiel mogelijk zijn. Bij een vroeg verwijderbare beet (melk) worden bijvoorbeeld verwijderbare apparaten met een schroef gebruikt om de groei van beide kaken uit te zetten en te beheersen. Een voorbeeld van zo'n apparaat wordt getoond in de onderstaande foto:

De arts kan ook voorstellen dat het kind een siliconen dubbele kaakspalk draagt ​​die de spieren ontspant en de onderkaak naar de juiste voorwaartse positie duwt. Dergelijke apparaten zijn onder meer trainers, LM-activators.

Opmerking

Uitneembare orthodontische apparaten zijn effectief zowel in de melkbeet als tijdens het wisselen van tanden. Bij een distale beet bij een 10-jarig kind kan het gebruik van trainers, correctoren en andere siliconenbanden bijvoorbeeld dienen als voorbereiding op de fase van actieve orthodontische behandeling van het beugelsysteem, waardoor de draagtijd van beugels wordt verkort.

Verwijderbare apparaten kunnen alleen het vereiste therapeutische effect uitoefenen met strikte naleving van het door de arts voorgeschreven draagregime. Zo is de draagmodus van siliconenapparaten bijvoorbeeld meestal 2 uur overdag en de hele nacht.

In de relatief "volwassen" leeftijd van het kind (8-10 jaar) gebruiken orthodontisten apparaten zoals Twin block - dit is een systeem dat bestaat uit twee platen, die als een blok tussen elkaar de onderkaak naar voren duwen.

Opmerking

Voor de vervaardiging van apparaten met gepaarde blokken is naast het nemen van afgietsels het stadium van het bepalen van een structurele beet belangrijk. Om dit te doen, vraagt ​​de arts de patiënt om de onderkaak naar voren te duwen totdat de eerste klasse is bereikt in kiezen. De orthodontist fixeert deze positie met wasbeetpatronen of met siliconenmateriaal. Vervolgens worden deze sjablonen samen met de modellen naar het laboratorium gestuurd voor de fabricage van het apparaat.

Soms geeft de orthodontist er de voorkeur aan om de beugels gedeeltelijk vast te zetten op de reeds uitgebarsten permanente tanden: met het beugelsysteem kunt u het gebit uitlijnen en de tanden in de juiste positie plaatsen. Op het beugelsysteem is het handiger om de 6e en 7e tanden met behulp van de veren naar de achterste positie te verplaatsen - distaliseer ze naar de hoekklasse I-positie (volgens de norm).

Bij kinderen en volwassenen in de laatste stadia van de behandeling van de distale beet, als de juiste positie van de onderkaak niet is bereikt, kan de orthodontist voorstellen het Herbst-apparaat en de aanpassingen ervan te dragen. Dit apparaat bestaat uit twee veermodules: het bovenste deel van de module is bevestigd aan de zesde tanden van de bovenkaak en het onderste deel is bevestigd aan de hoektand of aan de premolaar van de onderkaak. De veren duwen de onderkaak naar voren, terwijl de bovenkaak iets naar achteren beweegt.

 

Behandeling voor distale occlusie bij volwassenen

Bij volwassenen kunnen, afhankelijk van de ernst van de pathologie, verschillende stadia van orthodontische behandeling van de distale beet worden onderscheiden. De eerste fase is de voorbereiding voor het bevestigen van actieve apparatuur (beugelsysteem). Om de behandelingstijd voor beugels te verkorten en om uiteindelijk een stabiel en verwacht resultaat te bereiken, beginnen orthodontisten de behandeling met de fixatie van verschillende frameapparaten.

Zo is Distal Jet tegenwoordig behoorlijk populair:

Met een dergelijk orthodontisch apparaat kunt u de eerste kiezen van de bovenkaak naar de achterste positie verplaatsen, totdat de verhouding van de kiezen in de eerste hoekklasse, dat wil zeggen, de norm, is bereikt.

Structurele elementen zijn onder meer:

• Ringen vooraf door de arts aangebracht voor kiezen en premolaren;
• Palatine boog - boogelementen die van ringen op premolaren naar het midden van de kruin van hoektanden gaan. Zo wordt stabilisatie van het voorste segment van de bovenkaak gecreëerd en wordt een mogelijke extensie van de voorste tanden voorkomen;
• De Nanase-knop is een lamellair element van de basis dat grenst aan het midden van de lucht en, met de juiste montage van het apparaat, 0,5 mm erachter;
• En ook twee veermodules die de distalisatie van kiezen uitvoeren.

Opmerking

Apparaten van dit type worden individueel gemaakt volgens het model van de kaken van de patiënt in het tandtechnisch laboratorium.De arts ontvangt het voltooide ontwerp op het model van de kaak, past het in de mondholte van de patiënt en past het indien nodig aan zodat het apparaat correct zit en maximaal zijn functie vervult. Vervolgens bevestigt de arts de ringen op de tanden met tandheelkundig cement.

De gebruiksvoorwaarden van dit apparaat zijn gemiddeld drie tot zes maanden. Vervolgens bevestigt de orthodontist de palatinale boog op de eerste kiezen om de bereikte positie te behouden en wordt het beugelsysteem op de resterende tanden bevestigd, wat in feite de begonnen behandeling voltooit.

Bij het corrigeren van een distale beet kunnen de eerste en tweede kiezen zonder de aangegeven hulpmiddelen worden verplaatst, met behulp van de beugels onmiddellijk. Hiervoor bindt de arts, in het stadium van het plaatsen van tanden op rechthoekige bogen, de tanden stevig met een metalen ligatuur en plaatst een veer tussen 6 en 7 tanden. De veren worden elke 2-3 weken vervangen door sterkere veren.

Een andere effectieve manier van distalisatie van tanden is het gebruik van de gezichtsboog met kinband en tractie van de palatine. De patiënt gebruikt de gezichtsboog 2-3 uur per dag en 's nachts.

De onderstaande foto toont een voorbeeld van een dergelijke correctie:

Om de onderkaak in de voorste positie te zetten met behulp van intermaxillaire elastische tractie. Als de aanbevelingen van de arts worden opgevolgd, kan het resultaat worden bereikt na ongeveer 3-4 maanden behandeling.

Als het niet mogelijk was om het gewenste resultaat te bereiken na de benoeming van intermaxillaire tractie, repareert de arts het hierboven beschreven Herbst-apparaat.

Bij een ernstige mate van een distale beet, wanneer de oorzaak ligt in de sterk tot uitdrukking gebrachte afwijkingen van de ontwikkeling en correlatie van de kaakbeenderen, moet men zijn toevlucht nemen tot de maxillofaciale chirurg en de beet operatief corrigeren. Als de patiënt instemt met een operatie, stelt de orthodontist samen met de chirurg een gezamenlijk plan op om de patiënt voor te bereiden op chirurgie en revalidatie in de postoperatieve periode.

In veel fora van vandaag komt men vaak geschillen tegen over het al dan niet akkoord gaan met een dergelijke operatie. Mensen bekritiseren vaak het behandelplan dat aan andere mensen wordt voorgesteld, terwijl ze vergeten dat het behandelplan van een bepaalde patiënt door de orthodontist wordt gemaakt op basis van de medische geschiedenis, de ernst van de ziekte en het resultaat dat de patiënt zoekt.

Opmerking

In dit geval hebben we het over de zogenaamde orthognathische operatie, die wordt uitgevoerd in de operatiekamer. De chirurg maakt een insnijding in de zachte weefsels om het onderliggende bot bloot te leggen, vervolgens wordt het bot gezaagd en verlengd tot de gewenste positie, waarna de kaak met behulp van metalen platen van titaniumnikkelide in een nieuwe positie wordt vastgezet. In het ziekenhuis brengt de patiënt 5 dagen tot een week door om de toestand te controleren.

Ondanks de ogenschijnlijk nogal enge beschrijving, is een orthognatische operatie in werkelijkheid tegenwoordig een gevestigde en ongevaarlijke procedure.

Als de patiënt met een ernstige mate van distale beet het sterk oneens is met het chirurgische stadium van de behandeling, corrigeert de orthodontist de beet slechts gedeeltelijk: zodat de tandbogen gelijk zijn. De positie van de kaakbeenderen ten opzichte van de schedelbasis blijft in dit geval echter ongewijzigd, dat wil zeggen dat het profiel van het gezicht van de patiënt niet verandert.

 

Hoe de ontwikkeling van een distale beet te voorkomen

Om de vorming van een distale beet te voorkomen, moet u allereerst de ontwikkeling van het kind vanaf de vroege kinderjaren volgen. Ontijd hem er tijdig van om een ​​tepel te gebruiken, een vinger te zuigen, zijn kin met zijn vuist te steunen en verse (en daarom behoorlijk harde) groenten en fruit in het dieet te introduceren. Corrigeer andere slechte gewoonten.

Begin niet aan de conditie van melktanden, omdat u van mening bent dat ze, omdat ze tijdelijk zijn, niet nodig zijn om ze te behandelen - integendeel, ze moeten tijdig worden behandeld, zodat er geen problemen zijn met permanente tanden.Een belangrijke taak is het bewaren van melktanden tot hun natuurlijke verandering, zonder dat dit leidt tot verwijdering door cariës of pulpitis.

Het is ook nuttig om de orthodontist te bezoeken om de groei en ontwikkeling van het gebit in het algemeen te beheersen.

 

Dus om samen te vatten. Distale beet is een veel voorkomende pathologie van de bevolking van Europa en het Europese deel van Rusland. De toestand van het dentofaciale systeem, gevormd door een distale beet, vereist behandeling en u mag niet denken dat als u niet ingrijpt, er niets aan de hand is en dat alles op de een of andere manier zal "oplossen". Helaas lost het niet op.

In de toekomst kan een niet-gecorrigeerde distale beet een schending van de temporomandibulaire gewrichtsfunctie veroorzaken (kauwpijn, regelmatige hoofdpijn), abnormaal schuren van de tanden (er zal niets te kauwen zijn op oudere leeftijd), en in sommige gevallen kan het vroegtijdig tandverlies en psychologische problemen veroorzaken. Bovendien realiseren veel mensen met een distale beet zich niet eens dat ze er aantrekkelijker uit hadden kunnen zien als hun gezichtsprofiel niet was verstoord door malocclusie.

Daarom, als u tekenen van een probleem bij uzelf of uw kind ziet, verspil dan geen tijd, het is het beste om het in de vroege stadia op te lossen.

Wees gezond!

 

Wat zijn de gevolgen van een malocclusie?

 

Een interessante video over de oorzaken van malocclusie