Kenmerken van orthognathic bite

De auteurs | Laatste update: 2019

De term "bijten" in de orthodontie verwijst naar het sluiten van beide kaken in een statische (gebruikelijke, moeiteloze) positie. De zogenaamde orthognatische beet wordt door de artsen erkend als de meest fysiologische - als deze beschikbaar is, kan een persoon de functies van kauwen, ademen en spreken volledig uitoefenen, wat betekent dat hij een volledig leven moet leiden.

Opmerking

De orthognatische beet komt het meest overeen met de gelijkmatige en mooie "Hollywood-glimlach", maar zoals we hieronder zullen zien, kunnen er in dit geval enkele afwijkingen van het ideaal aanwezig zijn.

Laten we eens kijken wat voor soort beet het is, hoe het wordt gevormd, wat de belangrijkste kenmerken zijn en of orthodontische behandeling nodig kan zijn met een orthognathische beet ...

Waarom is een orthognatische beet zo belangrijk voor de tandgezondheid?

Een orthognatische beet zorgt voor optimale condities voor het functioneren van het gehele gebit. De tanden bezetten natuurlijke, normale plaatsen voor hen in de rijen, zonder de hygiëne met een tandenborstel te belemmeren, en sluiten samen op een positie die het meest geschikt is voor het effectief kauwen van voedsel.

Bij zo'n fysiologische beet heeft een volwassene normaal gesproken geen significante openingen tussen de tanden, wat betekent dat er geen aanvullende voorwaarden zijn voor de ophoping van voedselresten. Wanneer voedsel in aanzienlijke hoeveelheden regelmatig in de interdentale ruimtes achterblijft, beginnen de vervalprocessen, wat gepaard gaat met halitose (slechte adem), tandvleesaandoeningen, demineralisatie en verzachting van het glazuur van de zijwanden van de tanden.

Opmerking

Het is bekend dat afwijkingen van normale occlusie, of het nu overvolle tanden zijn, hun abnormale positie, de aanwezigheid van drie (grote openingen) een risicofactor zijn voor tandbederf, omdat vaak de onjuiste positie van de tanden bijdraagt aan de ophoping van voedseldeeltjes en het glazuur niet volledig kan reinigen met een borstel van plaque en bacteriële film.

De onderstaande foto laat zien hoe malocclusie mondhygiëne kan belemmeren:

Bij een orthognatische beet worden parodontale weefsels niet blootgesteld aan overmatige stress en stress, terwijl wanneer de tanden afwijken van de normale positie, spanningen in het tandvlees en ligamenten vaak worden gecreëerd, het natuurlijke proces van uitwisseling van voedingsstoffen wordt verstoord, wat een vermindering van het aangrenzende tandvlees en blootstelling van wortelcement kan veroorzaken een tand.

In de aanwezigheid van occlusiepathologieën kunnen patiënten het uiterlijk of de verergering van de zogenaamde wigvormige defecten, verhoogde gevoeligheid voor zure, koude, overmatige tandwissing opmerken.

Bovendien zijn veel orthodontisten, gebaseerd op uitgebreide klinische ervaring, van mening dat het temporomandibulair gewricht (TMJ), in aanwezigheid van zelfs de geringste afwijking van de orthognathische beet, reageert met een soort hermodellering van ligamenten. Knarsen, klikken bij het openen van de mond en kauwen, pijn en spierspanning, regelmatige hoofdpijn, soms niet gestopt, zelfs niet door analgetica in te nemen, zijn typische tekenen van een defecte TMJ als gevolg van afwijkingen van de juiste beet.

Opmerking

Onder de mogelijke problemen als gevolg van malocclusie is bruxisme het vermelden waard apart - overmatige compressie en tandenknarsen, meestal 's nachts.

Een interessant feit: veel huisartsen (kinderartsen, therapeuten) geloven vaak dat helminthiasis, dat wil zeggen helminthische invasie, de oorzaak is van bruxisme. Artsen zijn van mening dat de aanwezigheid van wormen in het lichaam honger veroorzaakt bij een persoon, waardoor hij tijdens zijn slaap grote hoeveelheden speeksel afscheidt en onwillekeurig kauwbewegingen maakt.Er is echter geen wetenschappelijk bewijs voor deze hypothese ... Hoewel tandartsen een van de wetenschappelijk bewezen oorzaken van bruxisme zijn, onderscheiden ze stress en de hierboven beschreven TMJ-stoornissen.

Met een orthognatische beet wordt de dictie in de regel niet verstoord en ziet de glimlach er prachtig uit.

Tekenen van orthognatische beet

De orthognathic bite wordt gekenmerkt door een aantal specifieke tekens - laten we ze in meer detail bekijken om een duidelijk idee te hebben van wat een "Hollywood-glimlach" is.

In de taal van orthodontisten is een orthognathische beet het sluiten van het gebit volgens Engle's I-klasse, namelijk: de mesiale-buccale tuberkel van de eerste molaar van de bovenkaak bevindt zich in de intertuberculaire ruimte (spleet) van de eerste molaar van de onderkaak. Zo wordt de zogenaamde occlusiesleutel gevormd.

Een voorbeeld wordt getoond in de onderstaande figuur:

Occlusie wordt bepaald door de aard van de verplaatsing van de onderkaak ten opzichte van de bovenkaak, waarbij een bepaald aantal tanden met elkaar in contact komen. Dit is een belangrijk concept voor tandartsen, waardoor u de oorzaak van verschillende klachten van patiënten kunt begrijpen.

Er zijn vier hoofdtypen occlusie: anterieure, rechter laterale, linker laterale en tenslotte centrale occlusie. Centrale occlusie (centrale beet) is de positie van de onderkaak ten opzichte van de bovenkaak, waarbij het maximale aantal tanden gelijktijdig met elkaar in contact staat.

Centrale occlusie met een orthognatische beet wordt dus gekenmerkt door verschillende tekenen:

Tandheelkundige teken - met centrale occlusie, de kauwvlakken van de laterale tanden en de snijranden van de voortanden staan in nauw contact met elkaar, elke tand van de bovenkaak wordt gesloten met twee tanden van de onderkaak (behalve de laatste kies van de bovenkaak en de eerste snijtand van de onderkaak). De bovenste snijtanden overlappen de onderste met een derde van de hoogte van hun kruin, de eerste kiezen sluiten volgens Engle's I-klasse, de middelste lijnen die tussen de centrale snijtanden van de boven- en onderkaken lopen, bevinden zich in hetzelfde vlak;
Spierteken - de spieren van de onderkaak moeten in een toestand van myodynamisch evenwicht zijn (dat wil zeggen, de juiste sluiting van de tanden komt van nature voor en vereist geen inspanningen van een persoon);
Het gewrichtsteken - de kop van het gewricht en de capsule moeten aan het begin van het uitsteeksel van het gewricht zijn - tuberkel.

Het is ook handig om te lezen: Orthodontische apparaten voor bijtcorrectie bij kinderen

Opmerking

Anterieure occlusie wordt op zijn beurt gekenmerkt door de aanwezigheid van contacten alleen in het gebied van de frontale tandgroep. Bij laterale occlusies wordt de kant waarnaar de onderkaak beweegt de werkende genoemd, en de andere kant - de balancerende.

In 1972 werden voor het eerst zes occlusiesleutels beschreven, die orthodontisten tot op de dag van vandaag gebruiken. Ze zijn afgeleid op basis van een studie van 120 gipsmodellen van de kaken van mensen met een orthognatische beet, en ter ere van de auteur worden deze sleutels Andrews-sleutels genoemd:

De eerste sleutel valt samen met de definitie van een orthognatische beet volgens Engle;
De tweede sleutel beschrijft wat de normale waarde zou moeten zijn van de helling van de tandkronen over de gehele lengte van het gebit;
De derde sleutel beschrijft de mate van helling van de tanden linguaal;
De vierde sleutel zegt dat tanden normaal gesproken in een boog moeten worden geplaatst zonder kantelen of draaien langs de as, dat wil zeggen dat ze precies moeten staan;
De vijfde sleutel geeft aan dat er geen openingen tussen de tanden zijn;
De laatste (zesde) sleutel suggereert dat de occlusale oppervlakken van de kauwtanden niet in hetzelfde vlak zouden moeten zijn, maar driedimensionaal, waardoor occlusale curven worden gevormd (de Spee-curve en de Wilson-curve). Tandartsen gebruiken deze curven voor het plannen van de behandeling en een goede plaatsing van de tanden.

Interessant feit

Onder normale omstandigheden sluiten patiënten hun mond in de positie van hun gebruikelijke occlusie, en deze positie komt niet altijd overeen met centrale occlusie.Ondertussen is deze positie belangrijk in orthodontie en orthopedische tandheelkunde voor protheses en stadiëring, dus artsen moeten vaak hun toevlucht nemen tot verschillende trucs om de centrale tandverhouding te bepalen.

Welke andere soorten bijten zijn de fysiologische norm

Naast orthognatisch zijn er andere soorten bijten waarmee u volledig kunt kauwen op eten, praten en de mondhygiëne op een normaal niveau kunt houden:

Een directe beet - daarmee komt de verhouding van de kiezen overeen met de eerste klasse van Engle, maar de snijtanden komen samen, stoot tegen billen. Een belangrijk nadeel van een directe beet is dat dit type sluiting met de leeftijd leidt tot slijtage van de snijranden van de snijtanden;
Biprognathic bite - gekenmerkt door een normale verhouding van tanden in de laterale delen, maar de snijtanden van de boven- en onderkaken zijn overdreven naar voren uitgestrekt en worden gesloten door snijranden;
Een prognathische beet is een ander type fysiologische beet waarbij het anatomische alveolaire bot en de maxillaire snijtanden naar voren zijn gekanteld naar de bovenlip;
Progene beet ("pro" - voorwaarts, "geslacht" - kin) - in het voorste deel van het gebit wordt de omgekeerde incisale overlap waargenomen, dat wil zeggen, de kin is vooruitgeschoven en de onderste snijtanden overlappen de bovenste (mesiale occlusie).

Over het algemeen vereisen deze soorten occlusie geen verplichte correctie, maar soms houden patiënten niet van hun uiterlijk, en dan neemt de orthodontist, zonder de verhouding van kiezen te schenden, toevlucht tot behandeling en probeert hij alleen de positie van de frontale tandgroep te veranderen.

Periodes van fysiologische beetvorming: wat belangrijk is voor ouders om te weten

De vorming van het gebit van het kind is meestal verdeeld in verschillende periodes. Zelfs als er genetische voorwaarden zijn voor de vorming van een orthognatische beet, is het belangrijk dat elk van de stadia soepel verloopt, zonder ernstige pathologieën. Laten we elk van de periodes analyseren en kijken waar op de ouders van de baby moet worden gelet.

De eerste is de periode van neonataliteit en het begin van tandjes krijgen van tijdelijke tanden. In deze periode domineert de zuigreflex en dankzij de zuigfunctie vindt de ontwikkeling en groei van de kaken plaats, vooral de onderkaak.

Op dit moment zijn halfrond tandvlees zonder tanden zichtbaar in de mond van de baby. De onderkaak bevindt zich in een distale positie ten opzichte van de bovenkaak, dat wil zeggen erachter - dit is wat artsen retrogenie bij zuigelingen noemen. De structuren van het kaakgewricht zijn nog niet uitgedrukt, waardoor de baby actieve zuigbewegingen kan maken.

Op de leeftijd van 6-7 maanden begint de uitbarsting van de eerste tijdelijke tanden, ze barsten in een bepaalde volgorde uit (meestal verschijnen eerst de ondertanden, dan de bovenste).

De onderstaande tabel toont de standaardprocedure en de voorwaarden voor kinderziektes (tussen haakjes staan de serienummers van tanden die in de tandheelkunde worden gebruikt):

Tijdelijke tand	Duur van tandjes krijgen, maanden
Centrale snijtanden (I)	6-7
Zijsnijtanden (II)	8-12
Hoektanden (III)	12-16
De eerste tijdelijke kiezen (IV)	16-20
Tweede tijdelijke kiezen (V)	20-20

Afwijkingen van 2-3 maanden in een of andere richting van de in de tabel vermelde data worden als normaal beschouwd, maar als de tanden gedurende deze tijd niet zijn uitgebarsten, is dit een gelegenheid om een kindertandarts te bezoeken om de oorzaak van de vertraging te achterhalen.

Het is interessant

Soms wordt er al een baby geboren met geboortetanden in de mondholte. Dit is geen reden voor paniek, maar is slechts een individueel kenmerk van de ontwikkeling van de baby.

Dus gevolgd door een periode van occlusie van tijdelijke tanden. De vorming van zo'n beet eindigt met 3-3,5 jaar. Deze fase wordt gekenmerkt door de volgende kenmerken:

De oppervlakken van de laterale tanden bevinden zich in een verticaal vlak;
In het gebied van de achterste tanden zijn er strakke contacten, de bovenste snijtanden aan de voorkant overlappen de onderste.
De tanden zijn gerangschikt in een rij zonder drie (spaties).

Het is ook handig om te lezen: De vorming van een permanente beet en de behandeling van de afwijkingen

Er wordt ook een tussentijdse voorbereidingsperiode voor het wisselen van tanden onderscheiden. Deze fase wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van drie melktanden die uiteenlopen en een plaats voorbereiden voor permanente tanden. De groei van de kaakbeenderen wordt van voor naar achter waargenomen.

Op dit moment domineert de kauwfunctie, en de onderkaak groeit actief, beweegt naar voren, de snijvlakken van de snijtanden ondergaan een proces van fysiologisch wissen:

Dan komt de periode van het wisselen van tijdelijke tanden naar permanente tanden - het begint met het uitbarsten van de permanente eerste kiezen.

De onderstaande tabel toont de volgorde en het tijdstip van uitbarsting van permanente tanden:

Permanente tanden	Tandjes krijgen
Eerste kiezen (6)	6-7 jaar oud
Centrale snijtanden (1)	7-8 jaar oud
Zijsnijtanden (2)	8-9 jaar oud
Premolaren (4)	9-11 jaar oud
Hoektanden (3)	10-12 jaar oud
Tweede premolaren (5)	11-12 jaar oud
Tweede kiezen (7)	12-13 jaar oud

Meestal merken ouders in deze periode de aanwezigheid van opeenhoping van tanden bij de baby, vooral de lagere snijtanden. Dit compenserende fenomeen wordt veroorzaakt door het feit dat permanente tanden groter zijn en meer ruimte voor zichzelf nodig hebben. De locatie speelt ook een rol - de lagere laterale snijtanden zijn bijvoorbeeld meer linguaal en bereiden een plaats voor massieve permanente hoektanden voor.

De onderste voorste snijtanden kunnen linguaal buigen of roteren langs de as, dat wil zeggen enigszins zijwaarts staan. Er is wat drukte te zien in de bovenste centrale snijtanden.

Orthodontisten noemen dit stadium het 'lelijke eendje'-stadium, maar dit is niettemin een normaal stadium van beetvorming. Na de uitbarsting van hoektanden worden de snijtanden uitgelijnd en verdwijnt de trem tussen de tanden vanzelf.

Opmerking

Als het risico bestaat dat een kind een tand inslikt vanwege zijn voortijdige mobiliteit, moet een dergelijke tand worden verwijderd (er is ook een risico op obstructie van de luchtwegen). Na het verwijderen van dergelijke tanden is zorgvuldige monitoring van de orthodontist vereist om voorwaarden te scheppen voor de verdere normale ontwikkeling van het dentofaciale systeem van de baby. Het is noodzakelijk om een plaats op een rij te "houden" zodat deze niet wordt ingenomen door "buren" en een permanente kan uitbarsten op de plaats van de tand die is uitgevallen. Om dit te doen, kan de arts een verwijderbaar plaatapparaat maken met een kunsttand.

Is een orthognatische beet nodig?

Zelfs met een orthognatische beet is het soms nog steeds mogelijk om afwijkingen op te sporen, in sommige gevallen is een orthodontische behandeling nodig.

De meest voorkomende occlusie-afwijkingen zijn:

Mismatch in de grootte van de tanden en kaken, wat de ontwikkeling van overvolle tanden met zich meebrengt. Klinische ervaring toont aan dat anatomisch kiezen vrij massief zijn en meer ruimte voor zichzelf nodig hebben - dus zetten ze bij tandjes het hele gebit onder druk en draaien de snijtanden om hun as, waardoor ze minder vrije ruimte innemen;
Tandjes krijgen buiten hun normale positie - kan te wijten zijn aan het onjuist leggen van de tandkiem in de embryogenese, of vroegtijdig verlies van melktanden;
Trema's, evenals diastema (een kam tussen de eerste snijtanden van de bovenkaak). Na het verschijnen van blijvende hoektanden in het gebit, sluit het diastema normaal gesproken zelfstandig, maar als dit niet gebeurt, kan de tandarts of orthodontist het kind naar de chirurg verwijzen om het frenulum van de lip te corrigeren. Soms verschijnt een diastema als gevolg van de aanwezigheid van een boventallige tand in de bovenkaak in het gebied tussen de centrale snijtanden, die alleen door röntgenstralen kan worden gedetecteerd. Wat betreft de drie, ze lijken compenserend als de tanden kleiner zijn dan ze zouden moeten zijn voor de bestaande grootte van de kaken;
Retentie van melktanden op een rij - dit fenomeen wordt veroorzaakt door de afwezigheid van de basisbeginselen van permanente tanden, of door de verkeerde positie van het rudiment zelf in het bot, waardoor het niet kan doorsnijden.

In al deze gevallen kan, ondanks het algemene fysiologische karakter van de beet, een arts nodig zijn.

Moderne benaderingen voor de behandeling van malocclusie van de eerste klasse

Met een gebrek aan ruimte in het gebit en kleine afwijkingen in de positie van individuele tanden, zullen de meest correcte tactieken soms gewoon niet ingrijpen, omdat hoe de behandeling in dit geval de situatie kan verergeren, lang en vermoeiend is voor de patiënt.

Als er meer dan 4 millimeter ruimte is, kan de patiënt worden aangeboden om transparante kappen te maken met de herschikking van afzonderlijke tanden in een meer correcte positie. In dergelijke gevallen, op de gipsmodellen van de kaken van de patiënt, de arts die voorzichtig de te verwijderen tanden verwijdert en naar een andere positie verplaatst - dan is volgens dit model het mondstuk gemaakt van transparant materiaal.

Bij complexere malocclusie kan de arts een behandeling met een beugelsysteem aanbevelen om de eersteklas ratio niet te verstoren. In dit geval is een grote uitzetting niet nodig, dus ligatuurbeugelsystemen worden voor dit doel als acceptabeler beschouwd. Het zijn de ligatuurbeugels waarmee de arts de hellingen van individuele tanden duidelijk kan volgen, en de bogen in deze systemen zijn smaller, wat de afwezigheid van overmatige uitzetting van het gebit garandeert.

Zoals u kunt zien, is de hulp van een orthodontist soms zelfs bij een orthognatische beet niet op zijn plaats. Wees gezond!