Is tandheelkundige implantatie mogelijk bij parodontitis en parodontitis?

Vervolgens leert u:

• Wordt tandheelkundige implantatie vandaag uitgevoerd tijdens parodontitis en welke moeilijkheden kunnen worden waargenomen?
• Wat gebeurt er precies in de mondholte tijdens parodontitis en parodontitis en hoe deze processen het succes van de implantatieprocedure beïnvloeden?
• Wat zijn de mogelijkheden voor protheses, afhankelijk van verschillende klinische situaties;
• Welke soorten implantaten kunnen worden gebruikt als de patiënt parodontitis heeft (parodontitis);
• Wat belangrijk is om op te letten na implantatie van de tand is al thuis, om te voorkomen dat parodontitis zijn destructieve werk voortzet.

Parodontitis is tegenwoordig bijna net zo gewoon als een tandbederf en leidt vaak tot mobiliteit en meervoudige tandextractie. De vraag of het mogelijk is om implantaten in parodontitis te plaatsen, is gerijpt vanaf het moment dat de technologie van tandheelkundige implantaten net zijn wetenschappelijke rechtvaardiging heeft gekregen en geleidelijk aan populariteit begon te winnen. Twijfels van artsen over de haalbaarheid van implantatie ontstonden bij een ziekte als parodontitis (die bij ongeveer 1-3% van de patiënten voorkomt).

Over het algemeen waren tandartsen verdeeld in twee kampen: sommigen zijn van mening dat implantatie van tanden met parodontitis en parodontitis een zeer twijfelachtige gebeurtenis is. Anderen daarentegen merken de hoge efficiëntie van protheses op implantaten op, zelfs in aanwezigheid van deze ziekten.

Bovendien is de aanpak van het probleem zelf van bijzonder belang. Zo zien maxillofaciale chirurgen en implantologen het als een verspilling van tijd en geld om slechte tanden te "versterken" op de achtergrond van parodontitis en, bovendien, parodontose, terwijl parodontologen de nieuwste ontwikkelingen introduceren met betrekking tot het behoud van tanden tegen extractie tegen de achtergrond van deze ziekten en pleit er sterk voor dat dergelijke tanden nog steeds moeten proberen te redden.

Opmerking

Tandheelkundige implantatie is een innovatieve prothesetechniek waarmee u verloren of problematische tanden kunt vervangen door metalen “wortels” in de kaak te implanteren, waarna u er kronen op bevestigt. Dergelijke kronen op implantaten maken het niet alleen mogelijk om natuurlijke tanden in een esthetisch plan te imiteren, maar ook om de verloren functie (kauwen) terug te geven met het herstel van een volledige beet.

Dus is het mogelijk om implantaten te plaatsen voor parodontitis en parodontitis, en in welke gevallen geeft deze aanpak de voorkeur? Laten we eerst eens kijken wat er precies gebeurt tijdens parodontitis en parodontitis met weefsels rond de tand om de specifieke kenmerken en problemen die zich hierbij kunnen voordoen beter te begrijpen.

 

Wat gebeurt er in de mond met parodontitis en parodontitis

De voorloper van parodontitis is meestal gingivitis - ontsteking van het tandvlees die optreedt zonder de integriteit van het tandvleesgewricht in gevaar te brengen. Gingivitis kan in de kindertijd en adolescentie optreden als gevolg van de opeenhoping van bacteriële tandplak als gevolg van onjuiste orthodontische behandeling, stress, roken, immuunstoornissen, acute en chronische ziekten, ondervoeding, malocclusie, onvoldoende mondhygiëne, gebrek aan adequate tandheelkundige behandeling, enz. .d. Bacteriën (minder vaak schimmels en virussen) worden de directe oorzaak van het ontstaan ​​van ontstekingsprocessen in het tandvlees, die vroeg of laat overgaan in parodontitis.

Parodontitis is een van de meest voorkomende oorzaken van tandverlies, omdat als gevolg van de progressie van de ziekte de tandheelkundige "cellen" waarin de tand wordt vastgehouden, letterlijk worden vernietigd.In de beginfase zijn de symptomen van parodontitis onbeduidend: tegen de achtergrond van zware tandafzettingen (steen, tandplak) treedt bloeding van het tandvlees op, soms kan zelfs een lichte tandmobiliteit worden waargenomen.

Maar exacerbaties van de ziekte zijn buitengewoon moeilijk vanuit het oogpunt van de symptomen en psychologische toestand van de persoon: naast ernstige bloeding uit het tandvlees begint suppuratie uit de tandzakken, sterke tandmobiliteit met verplaatsingen, pijn en brandend tandvlees, slechte adem en actief verlies van het kaakbot . Dit alles bij elkaar kan in feite bepaalde problemen veroorzaken bij tandheelkundige implantatie.

In tegenstelling tot parodontitis is parodontitis geen ontstekingsziekte. Daarom zijn er bij parodontitis geen tandvleeszakjes, ettering en tandmobiliteit, maar tegen de achtergrond van hun goede fixatie wordt de tandhals blootgesteld met progressief botverlies. Het verminderen van de hoogte van het interdentale septa tegen de achtergrond van de brandpunten van osteoporose leidt vaak tot tandextractie en aangezien parodontitis geen lokale maar een gegeneraliseerde ziekte is, worden bijna alle tanden die botondersteuning hebben verloren, verwijderd.

Het is interessant

Een aantal tandartsen (voornamelijk kaakchirurgen) is van mening dat een dergelijke ziekte als parodontitis helemaal niet bestaat en geeft er de voorkeur aan alleen parodontitis te isoleren, als een extreme vorm van tandvleesontsteking die leidt tot tandverlies. Voorstanders van de traditionele benadering willen hun mening echter niet als achterhaald erkennen en tot op heden gebruiken ze in de tandartspraktijk de werkclassificatie van ziekten volgens ICD-10, waarbij parodontitis wordt aangeduid met code K05.4 en chronische parodontitis wordt aangegeven met code K05.3.

 

Dus is het mogelijk om implantaten te plaatsen voor dergelijke problemen met het tandvlees?

Het lijkt erop dat implantatie van tanden tijdens parodontitis of parodontale aandoeningen te midden van verstoringen in de gingivale bevestiging en het loskomen van tanden een echte hulp kan zijn, niet alleen bij het herstellen van het gebit, maar ook bij het voorkomen van verdere vernietiging van het bot (belasting van het botweefsel voorkomt verlies).

Laten we eens kijken naar de meest voorkomende klinische situaties:

1. Alle tanden op de achtergrond van parodontitis moeten worden verwijderd;
2. Een aanzienlijk deel van de tanden tijdens parodontitis kan nog steeds worden bewaard;
3. De patiënt heeft gegeneraliseerde parodontitis.

 

Situatie 1: alle tanden op de achtergrond van parodontitis moeten worden verwijderd

In feite is de eerste situatie, ondanks al zijn tragedie, nog steeds een vrij veel voorkomende reden voor patiënten om naar de tandarts te gaan. Het feit is dat de Sovjet-tandheelkunde ooit veel mensen heeft gevormd met een sterke angst voor tandartsen, en zelfs de aanpak van de behandeling van parodontitis liet veel te wensen over. Daarom zijn mensen van 45-60 jaar nog steeds naar de tandarts gekomen met tekenen van ernstige parodontitis, terwijl het al onmogelijk is om de resterende bewegende tanden te redden.

Na het reinigen van de mondholte van hopeloze tanden, heeft een persoon slechts twee manieren: ofwel het dragen van een verwijderbaar kunstgebit, ofwel het uitvoeren van protheses op implantaten.

De optie met volledig verwijderbaar kunstgebit is natuurlijk vele malen goedkoper dan tandheelkundige implantaten, maar er moet aan worden herinnerd dat verwijderbare kunstgebitten worden gekenmerkt door bepaalde nadelen:

• Ze stoppen de atrofie van het botweefsel van de kaak niet en verergeren in sommige gevallen zelfs dit proces;
• Het tweede nadeel is een lange periode van wennen aan uitneembare prothesen;
• Bovendien voldoen verwijderbare prothesen in 60-70% van de gevallen niet aan esthetische of functionele parameters (met andere woorden, ze kleuren de persoon niet veel en zijn niet erg comfortabel om te dragen en te kauwen).

Als gevolg hiervan zijn de meeste tandartsen tegenwoordig geneigd te beweren dat de installatie van tandheelkundige implantaten voor parodontitis de enige juiste en veelbelovende oplossing is, vooral met volledig tandverlies.

Bovendien is er een wetenschappelijke rechtvaardiging voor deze aanpak: eigen tanden in de mond verbinden zich met het alveolaire bot via het ligamentaire apparaat van de tand (parodontaal weefsel). In het ligamentaire apparaat is er een infectie die leidt tot progressief verlies van botweefsel tijdens parodontitis. Na extractie van alle tanden samen met het geïnfecteerde ligamentaire apparaat, zal de osseo-integratie van het implantaat, dat wil zeggen de versmelting ervan met het kaakbot, volledig overgaan en door kauwbelasting wordt verder botverlies voorkomen.

 

Situatie 2: een aanzienlijk deel van de tanden met parodontitis kan nog steeds worden behouden

Overweeg het tweede geval, waarin de meeste tanden met parodontitis nog steeds kunnen worden bewaard. Alles is hier niet zo duidelijk. Feit is dat er lang voor implantatie in de tandheelkunde veel ontwikkelingen waren op het gebied van het versterken van mobiele tanden - bijvoorbeeld spalken.

De klassieke versie van die tijd werd geassocieerd met de techniek van het "verbinden" van de tanden door gelaste kronen. Het is gemakkelijk om deze tactiek te begrijpen: een groep bewegende tanden kwam samen en veranderde in één geheel, waardoor ze beter bestand waren tegen mechanische stress, en lange tijd. Momenteel is een populaire optie voor het spalken van tanden om ze te "binden" met aramidegaren en glasvezel.

Als daarom alle tanden (of bijna alle) in de mondholte worden vastgehouden met de initiële vorm van parodontitis, kan een complexe behandeling van parodontale weefsels worden uitgevoerd met behulp van moderne apparaten (echografie, laser, enz.) En de nieuwste technologieën.

Opmerking

Er moet echter aan worden herinnerd dat parodontitis volgens moderne wetenschappers een ongeneeslijke ziekte is, hoewel het met behoud van tanden jarenlang kan worden omgezet in een stabiele remissie. Het is waar dat het, vooral in gevorderde gevallen, veel tijd en geld zal kosten om complexe manipulaties uit te voeren met de parodontoloog met constante monitoring (2-4 keer per maand) en correcties volgens de indicaties van parodontale behandeling.

Als om de een of andere reden de tandvleesbehandeling niet meer werkt, wordt tandextractie uitgevoerd, waardoor het defect onmiddellijk moet worden vervangen. Het gevaar van het verlaten van de resulterende "opening" tussen de tanden is dat de tanden die zonder hun buren zijn achtergelaten op de achtergrond van chronische parodontitis langzaam maar zeker beginnen te "verspreiden", wat leidt tot malocclusie en meervoudig verlies van andere tanden in korte tijd.

Hier is het noodzakelijk om het plan voor het herstel van het gebit correct te bepalen, zonder dit bedrijf lange tijd uit te stellen. Maar wat is beter om te kiezen rekening houdend met de bestaande parodontitis: leg de gebruikelijke "bruggen" (prothesen), of maak nog duurdere protheses op implantaten?

Natuurlijk kiest de arts een strikt individueel verder plan voor de behandeling dat in elk geval passend is. Het is echter de moeite waard eraan te denken dat er in het ernstige stadium van parodontitis, zelfs na een lange behandeling, ernstige risico's blijven bestaan ​​voor schending van de gingivale hechting in het gebied van die tanden die de tandarts kan nemen onder ondersteuning van de brug (en er zijn veel van dergelijke gevallen).

Elk jaar wordt 30 tot 40% van de gevallen van tandverlies geregistreerd samen met de 'bruggen' binnen 1-2 jaar na protheses. Dat wil zeggen, er is geen absolute garantie dat na de tussenkomst van de parodontoloog en het verloop van de behandeling van 2-3 maanden tot 1-2 jaar, de vernietiging van het kaakbot niet verder zal gaan. Een afname van het bot in de toekomst brengt ernstige problemen met zich mee, variërend van meerdere tandextracties tot extra problemen met protheses en implantatie.

Daarom houden tandartsen zich aan een redelijke tactiek naar keuze: als er een beginfase van parodontitis is, voeren ze complexe antibacteriële en ontstekingsremmende therapie uit voor betrouwbare tanden,en implantaten worden geplaatst in plaats van de ontbrekende tanden. De hoofdregel hier is dat er geen tanden mogen zijn in de buurt van de geïnstalleerde implantaten met pathologische tandvleeszakjes met etter en infectie, anders zal het succes van de implantatie twijfelachtig zijn.

Als de arts niet zeker is van de vooruitzichten van de tanden tegen de achtergrond van ernstige parodontitis, worden alle niet-behandelde tanden verwijderd en worden implantaten vervangen.

Feedback

“Onlangs besloot ik om twee implantaten boven en onder voor mezelf te plaatsen. Ongeveer 3 jaar geleden werd één tand eruit getrokken door een cyste die barstte en er pus uitkwam, en de dokters verknoeiden gewoon de andere tand. Hij werd zo vaak behandeld en genezen dat het tandvlees tussen de tanden begon te zwellen en te bloeden bij het poetsen en zelfs bij het bijten van een appel. Op een gegeven moment knarste hij zo hard tegen me dat hij onder het tandvlees barstte. Uiteindelijk heb ik hem ook met tranen in mijn ogen verscheurd.

Toen de tandarts-chirurg me aankeek, ontdekte ze dat parodontitis was opgetreden bij mijn laatste probleemtand vanwege de constante inname van voedsel in de opening, maar niet op alle tanden. Daarom was mijn tandvlees zo pijnlijk en bloedend, en ik heb er constant spijt van gehad met een pasta, als een dwaas, om de wonden niet te verspreiden ... ”

Anastasia, Moskou

 

Geval 3: de patiënt heeft gegeneraliseerde parodontitis

De klinische gevallen waarin de diagnose parodontitis wordt gesteld, zijn vrij eenvoudig met betrekking tot de behandelplanning. Het is een feit dat parodontitis een ziekte is die bijna altijd tot tandverlies leidt. Het moment van blootstelling van de nek van de tanden met progressief verlies van botweefsel van de longblaasjes is vooral moeilijk te verdragen door mensen. Daarom is de meest geschikte behandelingstactiek voor parodontitis tandextractie en implantaatplaatsing (het beste van alles).

Aangezien er geen ontstekingsproces is tijdens parodontitis, is het niet nodig om de mondholte speciaal voor te bereiden voor implantatie, daarom houden de meeste implantologen zich aan de tactiek van tandextractie en implantaatplaatsing tegelijk. Het is dus mogelijk om de progressieve vernietiging van botweefsel te stoppen als gevolg van het terugkeren van de gebruikelijke belasting. Soms, in ernstige gevallen, is het eerst nodig om het verloren bot (sinuslift) te herstellen en pas daarna - implantatie.

Gedeeltelijke en volledige verwijderbare prothesen zonder implantatie tijdens parodontitis stoppen de atrofieprocessen van de alveolaire processen niet en verergeren ze vaak zelfs.

Opmerking

Het oppervlak van het implantaat is zodanig dat de structuur na het “splicen” met het botweefsel sterker wordt dan bij een natieve tand. Met de juiste keuze van het implantatiesysteem en naleving van de technologie van implantatie, zelfs bij parodontitis en parodontose, kunnen de geïnstalleerde implantaten tot 25 jaar of langer volledig dienst doen.

Een belangrijke nuance, rekening houdend met de individuele kenmerken van het botweefsel van de alveolaire kaakprocessen, is het aantal geplaatste implantaten, dat het botweefsel optimaal moet belasten om verdere atrofie te voorkomen. Duurzaamheid wordt niet alleen bepaald door de kwalificaties van de implantoloog, zelfs met de nieuwste en meest geavanceerde technieken, maar ook door het naleven van de hygiënevoorschriften en het verzorgen van de voltooide structuren door de patiënt zelf (zie hieronder).

 

Hoe wordt implantatie uitgevoerd tijdens parodontitis en parodontitis

Parodontitisimplantatie vindt meestal plaats in de volgende verschillende fasen:

1. Voorbereiding voor implantatie;
2. De keuze van het implantaatsysteem;
3. "Implantatie" van implantaten;
4. Implantaatprotheses.

De voorbereidende fase is een van de belangrijkste omdat het de risico's tijdens en na de implantatie helpt minimaliseren. Het omvat een heel programma voor de behandeling van een onderliggende ziekte, dat wil zeggen parodontitis of parodontitis. Afhankelijk van de mogelijkheid om de tanden in de mondholte te conserveren, wordt een individueel behandelplan opgesteld.

Als we het bijvoorbeeld hebben over het behoud van tandgroepen met parodontitis in de beginfase, dan kan de voorbereidende voorbereiding voordat implantaten worden geïnstalleerd, worden uitgevoerd volgens het volgende schema:

• Professioneel tandenpoetsen van tandsteen en tandplak;
• Therapeutisch (verband, zalven enz.), Chirurgisch (patchwork, curettage enz.), Orthopedisch (selectief tandenknarsen, spalken enz.) En orthodontische behandeling van parodontitis;
• Verwijderen van tanden die niet onderhevig zijn aan conservering.

Een goed uitgevoerde behandeling van de onderliggende ziekte kan het risico aanzienlijk verminderen complicaties na implantatie (bijv. afwijzing van tandheelkundige implantaten) Op het gebied van geïnstalleerde implantaten mogen er geen plaatsen zijn met een actief ontstekingsproces.

Even belangrijk is de algemene toestand van de mondholte (niveau van hygiëne, mondverzorging) en de vorming van de juiste gewoonten.

Maar parodontitis is niet altijd vatbaar voor conservatieve behandeling en het proces van botatrofie kan elk jaar intensiever plaatsvinden. Daarom hangt het succes van verdere behandeling in elk geval af van de tactiek van de arts. Meestal wordt de voorbereiding op parodontitis verminderd tot het verwijderen van alles wat niet geschikt is voor functionele en esthetische indicatoren van de tanden, gevolgd door implantatie en protheses.

Van bijzonder belang is de keuze van de techniek voor implantatie van implantaten op de achtergrond van parodontitis of parodontitis. Momenteel kiezen implantologen meestal voor de volgende opties:

• Klassieke implantatie;
• Express methode;
• Basale implantatie.

 

Welke technologieën en implantaatsystemen zijn het meest geschikt

Elk van de drie bovengenoemde implantatietechnologieën is geselecteerd voor een bepaalde patiënt, rekening houdend met de ernst van parodontitis of parodontitis. Naast de mate van atrofie van botweefsel, houdt de arts ook rekening met de leeftijd van de patiënt, de aanwezigheid van bijkomende ziekten, kenmerken van het maxillofaciale gebied, enz. Het is een geïntegreerde benadering in de beginfase (diagnose) waarmee u de juiste methode voor implantaatplaatsing kunt kiezen.

Moderne klinieken, rekening houdend met de bovenstaande punten, neigen meestal naar de uitdrukkelijke methode en basale implantatie. Feit is dat klassieke implantatie tweetraps is en niet onmiddellijk na tandextractie wordt uitgevoerd. En na implantatie van de implantaten duurt het meer dan een maand voordat de arts met protheses begint.

In tegenstelling tot klassieke implantatie, maakt de express methode het zelfs voor parodontitis of parodontitis mogelijk (volgens indicaties) om direct na tandextractie een eenfasige implantatie uit te voeren. Dit versnelt het proces van botregeneratie, vermindert de invasiviteit van de interventie en het risico op infectie van een open wond. Voor de uitdrukkelijke methode is het echter vooral belangrijk om alle technische nuances te observeren, waarvan er veel zijn, en om zorgvuldig toezicht te houden tijdens de installatie van implantaten.

Wat betreft basale implantatie - het wordt gebruikt voor atrofie van botweefsel, wat vaak gepaard gaat met parodontitis en parodontitis. Soms is alleen deze techniek geschikt voor aanzienlijk verlies van botweefsel. Dergelijke implantaten worden onmiddellijk geïmplanteerd met het abutment (het overgangsgedeelte waarop de prothese of kroon is bevestigd) onder een hoek waar het botweefsel voldoende is voor maximale stabiliteit.

De structuur en vorm van basale implantaten zijn bestand tegen zware belastingen en stoppen verdere botatrofie. Na 5-7 dagen is het noodzakelijk om prothesen te maken, wat een onmiddellijke belasting moet geven. Zo'n korte periode van implantatie tot protheses geeft basale implantaten aanzienlijke voordelen - veel patiënten zijn erg blij om een ​​paar dagen na het trekken van de tanden een mooie glimlach te krijgen.

Opmerking

Klassieke implantatie kan zelfs worden uitgevoerd met aanzienlijke atrofie van het bot, maar met een voorlopige sinuslift: als het bot niet genoeg is om het implantaat te fixeren of het is te "los", dan bouwt de tandarts eerst botweefsel (sinuslift) op in die gebieden waar toekomstige implantaten worden geplaatst. Zodra de herstelperiode is verstreken, stelt de arts deze vast en werkt vervolgens volgens het standaardbehandelingsprotocol, tot de uiteindelijke prothese na 4-9 maanden (soms 1-1,5 jaar), afhankelijk van het specifieke klinische geval.

De keuze voor een implantatiesysteem is een cruciale fase, die op de meest serieuze manier moet worden benaderd. Tegenwoordig worden ze bij het kiezen van een bepaald implantaatras geleid door drie hoofdcriteria: garantie, stabiliteit, kosten.

Tegenwoordig is er een soort implantaatbeoordeling volgens deze criteria.

Zo behoren bijvoorbeeld de volgende implantaten tot de premiumklasse:

• Astra Tech (Astra Tech) - implantaatsysteem uit Zweden. Tegenwoordig is het een van de meest populaire vanwege uitstekende technische kenmerken, gebruiksgemak en vooral - een lange garantie en stabiliteit van de enting;
• Nobel Biocare is een van de duurste ontwerpen en is van hoge kwaliteit. Dit type implantaat is geschikt voor verschillende klinische situaties;
• XIVE (Xive, Duitsland). Ook implantaten van zeer hoge kwaliteit;
• Anthogyr - het Franse systeem.

En enkele anderen.

Implantaten van gemiddelde prijs - bijvoorbeeld:

• Schutz (Duitsland) - inklapbare en niet-inklapbare constructies;
• Zimmer (VS) - mini-implantaten, standaardvariëteiten en implantaten voor implantatie in een dun bot;
• Niko - Russische implantaatsystemen, die zijn gemaakt van Duitse componenten.

Sommige implantaatsystemen uit Israël (bijvoorbeeld AlphaBio) worden door veel beoefenaars gehoord en zijn erg in trek bij de Russische bevolking vanwege de relatief lage prijs. In kwaliteit zijn ze in bepaalde klinische situaties niet onderdoen voor de duurste implantaten uit Duitsland en Zweden.

Met betrekking tot Chinese, sommige Russische en Oekraïense implantaatsystemen zijn veel tandartsen sceptisch over de twijfelachtige kenmerken en gemiddelde stabiliteit, hoewel er meer dan honderd implantologen zijn die elk jaar met succes duizenden van dergelijke structuren installeren. Zoals ze zeggen, hoeveel mensen - zoveel meningen.

 

Kenmerken van zorg voor implantaten thuis: hoe te voorkomen dat parodontitis zijn destructieve werk voortzet

Het succes van protheses op implantaten wordt niet alleen beïnvloed door de voorbereiding en stadia van implantaatplaatsing, maar ook door postoperatieve thuiszorg van de structuren. Dit is vooral belangrijk bij aanhoudende parodontitis of parodontitis, wanneer het succes van implantatie direct afhangt van de implementatie van speciale regels.

Regel nummer 1.

Tandheelkundige implantaten hebben grondiger hygiëne nodig, omdat het risico op het ontwikkelen van parodontitis in hun gebied aanzienlijk hoger is dan bij inheemse tanden. Het is vooral belangrijk om de achterkant van het implantaat te behandelen, waar de kans op tandplak groter is. Slechte hygiëne creëert een extra risico op structurele afstoting.

Regel nummer 2.

Contact (interdentale) oppervlakken moeten flossen. Sommige tandartsen behandelen dergelijke draden echter negatief, zoals risicofactoren voor permanent tandvleesletsel als gevolg van onoordeelkundig gebruik, daarom zijn ze geneigd tot andere methoden om gaten op te ruimen, bijvoorbeeld met behulp van interdentale borstels of irrigators. Bovendien kunt u met de irrigator niet alleen de meest afgelegen en ontoegankelijke gebieden, waar veel voedselresten zich ophopen, met succes reinigen, maar ook de bloedcirculatie in het tandvlees verbeteren en masseren.

Regel nummer 3.

Het is belangrijk om minimaal eens per 6 maanden de tandarts te bezoeken voor het professioneel reinigen van tanden en tandheelkundige implantaten samen met de ontwerpen.

 

Het is vooral belangrijk om de aanbevelingen van de arts op te volgen in de eerste postoperatieve stadia, wanneer elk detail belangrijk is. In bijna alle klinische gevallen, bijvoorbeeld, mag u de eerste keer na de installatie van implantaten (vooral bij parodontitis en parodontitis) niet roken, alcohol drinken, sporten en zware lichamelijke arbeid. U moet een spaarzaam dieet volgen, de nodige medicijnen nemen en naast het reinigen van uw tanden tegen tandplak, antiseptische spoelingen van de mondholte uitvoeren.

Dit alles stelt u in staat de levensduur van de implantaten aanzienlijk te verlengen, tot een levensduur zonder problemen.

Wees gezond!

 

Interessante video: wat te kiezen, implantatie of klassieke protheses?

 

Over de stadia en complicaties van parodontitis, evenals implantatie bij deze ziekte