Szczegóły zgryzu dystalnego i metody jego korekcji u dzieci i dorosłych

Mówiąc najprościej, dystalny zgryz jest taki wada zgryzuw których zęby żuchwy są mocno wysunięte do przodu w stosunku do zębów żuchwy. Cóż, jak wyrażono w języku ortodontów, ugryzienie uważa się za dystalne, w którym pierwsze zęby trzonowe górnej i dolnej szczęki zamykają się w drugiej klasie Engle, to znaczy zmniejszona wielkość dolnej szczęki znajduje się za dominującą górną szczęką.

Ogólnie rzecz biorąc, taki układ szczęk nie jest tak rzadki i zajmuje około 30 procent rozpowszechnienia wśród europejskiej populacji Ziemi.

Zobaczmy, co w rzeczywistości jest zgryzem dystalnym, jakie są przyczyny jego pojawienia się, a także czy konieczne jest zajęcie się zapobieganiem rozwojowi zgryzu dystalnego i leczeniem, jeśli już się uformowało ...

 

Rodzaje zgryzu dystalnego i wynikające z niego problemy

Przede wszystkim należy pamiętać, że dystalne ukąszenia są, że tak powiem, inne - odpowiednio, a problemy u osób z taką anomalią również się różnią.

Podczas diagnozowania okluzji dystalnej ortodonci rozróżniają dwie podklasy: różnica wynika z położenia zębów przednich, a mianowicie siekaczy, a nachylenie siekaczy często ma duży wpływ na przebieg patologii i taktyki leczenia pacjenta.

Tak więc, na przykład, podczas pierwszej podklasy zgryzu dystalnego lub, jak to się nazywa, poziomego zgryzu dystalnego, siekacze dolnej szczęki stykają się z krawędziami tnącymi na powierzchniach podniebienia górnych siekaczy, które z kolei są nachylone w kierunku górnej wargi.

W klasie 2, podklasa 2 lub, innymi słowy, w pionowym typie zgryzu dystalnego, krawędzie tnące dolnych siekaczy przylegają do guzka podniebiennego górnych siekaczy, podczas gdy górne środkowe siekacze są nachylone w kierunku jamy ustnej. Czasami górne przednie zęby opierają się na dziąśle, powodując uraz (zgryz).

Nachylenie siekaczy wpływa nie tylko na kształt twarzy osoby, która może ostatecznie stać się daleka od normalnej, ale także na konkretne problemy, które często towarzyszą dystalnemu ugryzieniu.

Na przykład tworzenie się otwartego zgryzu w odcinku przednim (pierwsza podklasa klasy II), to znaczy, gdy górne przednie zęby wystają do przodu, prowadzi do zaburzenia wymowy dźwięku, trudności w jedzeniu, a czasem także problemów z przewodem pokarmowym.

Poniższe zdjęcie pokazuje przykład otwartego ugryzienia:

W drugiej podklasie klasy II sytuacja jest odwrotna: w przedniej części powstaje głęboki zgryz, to znaczy przednie górne zęby zapadają się do wnętrza. Pacjenci zauważają seplenienie, w niektórych przypadkach dzieci skarżą się na uraz spowodowany przez dolne siekacze w kontakcie z miękkim podniebieniem - takie rany nie goją się przez bardzo długi czas, ponieważ tkanki miękkie są ciągle ranione podczas żucia.

Wśród innych typowych problemów towarzyszących zgryzowi dystalnemu pacjenci zauważają problemy ze stawem skroniowo-żuchwowym (TMJ): występują bóle podczas otwierania jamy ustnej, bóle podczas żucia, bóle głowy, chrupanie i klikanie w stawie. Te zaburzenia stawów występują z powodu niewłaściwego ułożenia głowy żuchwy w dole stawowym, ucisku więzadeł stawowych, przeciążenia mięśni żucia. Z czasem, przy braku odpowiedniego leczenia, objawy mogą postępować, zmuszając osobę do uciekania się do regularnego podawania środków przeciwbólowych.

Recesja dziąseł i ubytki w kształcie klina są również częstymi konsekwencjami zgryzu dystalnego: z powodu niewłaściwego ułożenia szczęk i zębów dochodzi do mimowolnego przeciążenia aparatu żucia i kompensacyjnej utraty miękkiej tkanki dziąseł. To z kolei prowadzi do wrażliwości zębów podczas szczotkowania, przyjmowania zimnych, kwaśnych i stałych pokarmów.

Na zdjęciu - recesja dziąseł u podstawy dolnych zębów:

Uwaga

Nieprzyjemną konsekwencją długiej obecności zgryzu dystalnego, szczególnie w dzieciństwie, jest rozwój problemów psychicznych - w szczególności niskiej samooceny: dziecko boi się swojego wyglądu z powodu niewłaściwie stojących zębów, boi się uśmiechać. W przypadku braku odpowiedniego leczenia w odpowiednim czasie (korekta okluzji) takie problemy psychiczne mogą towarzyszyć osobie w przyszłości przez całe dorosłe życie.

Ponadto z czasem, jeśli nie zostanie leczony dalszy zgryz, czasami obserwuje się powikłania, takie jak przedwczesne ścieranie zębów, ich ruchliwość patologiczna i przedwczesna utrata.

 

Jak twarz pacjenta może się zmienić z powodu dystalnego ugryzienia (rysy twarzy)

Wraz z rozwojem ugryzienia dystalnego twarz osoby zwykle ulega odpowiednim zmianom, a nie na lepsze. Jednak takie zmiany są w dużej mierze odwracalne: po twarzy profil twarzy w większości przypadków wraca do stanu zbliżonego do normy fizjologicznej - innymi słowy, osoba zaczyna wyglądać piękniej (jest to wyraźnie widoczne podczas porównywania zdjęć przed i po leczeniu dystalnego ugryzienia).

Zwykle natychmiast powoduje to dystalny ukąszenie, gdy patrzy się na twarz osoby:

• Profil wklęsły to tak zwana „twarz ptaka”. Dzieje się tak z powodu faktu, że dolna szczęka znajduje się w tylnym położeniu względem górnej, w wyniku czego powstaje widoczny krok między górną wargą a podstawą podbródka. Poniższe zdjęcie pokazuje przykład takiego profilu:
• W zależności od nachylenia siekaczy, górna warga z dystalnym zgryzem może albo zostać przesunięta do przodu, gdy dolna warga jest opóźniona i naprężona, lub górna warga może utknąć z dolną wargą lekko wysuniętą do przodu. Drugą opcją jest zrekompensowanie otwartego zgryzu w przedniej części uzębienia, gdy pacjent, w obecności szczeliny strzałkowej (przestrzeń między zębami górnej i dolnej szczęki), jest zmuszony naciągnąć dolną wargę, aby zamknąć usta;
• Charakterystycznym objawem zgryzu dystalnego może być również wyraźny intensywny fałd podbródka - przy średniej i dużej szczelinie strzałkowej (3-6 mm lub więcej) fałd podbródka jest stale napięty z zamkniętymi ustami pacjenta.

Uwaga

Czasami, dla pełnego zrozumienia obrazu klinicznego i budowy taktyki leczenia, ortodonta może przeprowadzić określone testy kliniczne, na przykład test Ashlera-Bitnera, który pozwala ustalić, która ze szczęk jest „winna” za nienormalny zgryz.

Aby przeprowadzić test, lekarz pamięta lub fotografuje profil pacjenta w spoczynku, a następnie prosi o przesunięcie żuchwy do przodu do pozycji fizjologicznej pierwszych zębów trzonowych. Jeśli profil twarzy poprawi się, przyczyną powstawania dystalnego zgryzu jest niedorozwój i niewłaściwe położenie żuchwy, a jeśli profil się pogarsza, problem z brakiem wzrostu górnej szczęki. Jeśli profil twarzy najpierw poprawia się, a następnie pogarsza, to dalszy zgryz spowodowany jest brakiem równowagi wzrostu w obu szczękach.

 

Powody powstawania patologii

Zobaczmy, dlaczego w ogóle występuje zgryz dystalny - co powoduje, że położenie szczęk wraz z uzębieniem zaczynają odchylać się od normy.

• Choroby endogenne przenoszone przez dziecko we wczesnym dzieciństwie mogą prowadzić do rozwoju dystalnego ugryzienia. Na przykład krzywica powoduje zmiany w strukturach kostnych całego organizmu, znacznie wpływając na proces ich rozwoju. Tak więc dolna szczęka u dzieci po krzywicy jest zwykle zmniejszona w porównaniu z normą. Zdjęcie pokazuje tak zwane ugryzienie krzywicy (otwarte);
• Choroby nosogardzieli, powiększenie migdałków gardłowych, częste przeziębienia, skrzywienie przegrody nosowej - wszystko to sprawia, że ​​dziecko oddycha przez usta, co z kolei ma bezpośredni wpływ na uformowaną niedrożność. Z powodu częstego oddychania ustnego górna i dolna szczęka są przemieszczane w kierunku przednio-tylnym, język opada na dno jamy ustnej, tworząc otwarte zgryz w przedniej części i dalszy zgryz w bocznym obszarze uzębienia;
• Urazy w okolicy szczękowo-twarzowej: upadki, silne uderzenia w twarz dziecka w okresie aktywnego wzrostu mogą spowolnić lub nawet zakłócić rozwój kości szczęki, zwłaszcza żuchwy. Ponieważ tkanka kostna u dzieci jest nadal dość miękka, nawet nieznaczne uderzenie z punktu widzenia osoby dorosłej może spowodować przesunięcie żuchwy do jej pozycji tylnej i zmniejszenie jej względnej wielkości w najbliższej przyszłości z utworzeniem dystalnego ugryzienia;
• Złe nawyki - podpieranie podbródka pięścią, ssanie palca, ołówków i innych ciał obcych. Jeśli jest to codzienny mimowolny proces powtarzania, wówczas staje się rodzajem siły ortodontycznej skierowanej „w złym kierunku”. W szczególności powoduje to, że żuchwa stopniowo porusza się do tyłu pod wpływem nacisku, podczas gdy między innymi powstaje otwarte zgryz: przednie zęby górnej i dolnej szczęki pochylają się w kierunku warg, pojawia się szczelina strzałkowa;
• Nie możemy zapominać o czynniku dziedzicznym - ugryzienie, podobnie jak inne cechy fenotypowe (kolor oczu, kolor włosów), jest dziedziczone przez dziecko po rodzicach. Czasami niedopasowanie wielkości szczęk wynika z faktu, że jedna szczęka rozwinęła się jako ojciec, a druga - jak matka dziecka;
• Ekstrakcja zębów w dzieciństwie z powodu próchnicy i jej powikłań powoduje przemieszczenie sąsiednich zębów w kierunku usuniętych, ponieważ natura nie toleruje pustki. Tak więc czasami całe grupy zębów są przemieszczane w celu zastąpienia pojawiającej się przestrzeni. Aby uniknąć tego zjawiska (i jeśli nadal trzeba usunąć ząb), dentysta dziecięcy wysyła dziecko do ortodonta w celu wyprodukowania specjalnego aparatu, który oszczędza miejsce na dalszą erupcję zębów stałych;
• Późne odsadzenie od sutka może również powodować dystalne ugryzienie. Odruch ssania w okresie niemowlęcym przyczynia się do wzrostu i rozwoju żuchwy, ale jeśli sutek ssący trwa dłużej niż 1-1,5 roku, to już zaczyna wyrządzać szkodę. Żuchwa podczas ssania sutków przesuwa się do tyłu, pod działaniem warg i języka, przednie zęby górnej szczęki pochylają się do przodu, tworząc otwarte zgryz;
• Obecność wyjątkowo miękkiego pokarmu w diecie dziecka prowadzi do zmniejszenia wielkości szczęk, ponieważ uzębienie dziecka nie odczuwa odpowiedniego obciążenia, które jest niezbędne do stymulowania wzrostu i rozwoju kości szczęki. W rezultacie dochodzi do zwężenia i spłaszczenia szczęk, zwłaszcza żuchwy.

 

Zasady leczenia dystalnej okluzji u dzieci

Bardzo skutecznym sposobem leczenia dystalnego ugryzienia u dzieci jest miogimnastyka - pod warunkiem, że dziecko regularnie wykonuje ćwiczenia.

Pierwsze ćwiczenie z miogimnastyką: musisz popchnąć dolną szczękę do przodu, aby dolne siekacze zachodziły na górne. W tej pozycji musisz przytrzymać szczękę przez kilka sekund. Ćwiczenia wykonuje się do momentu zmęczenia mięśni.

Drugie ćwiczenie: podnieś język, aby dotknął podniebienia górnych zębów.

W połączeniu ze specjalnymi wymiennymi urządzeniami leczenie dystalnego ugryzienia można znacznie skrócić pod względem czasu, a osiągnięty wynik będzie możliwie stabilny. Na przykład we wczesnym usuwalnym zgryzie (mleku) usuwalne urządzenia ze śrubą służą do rozszerzania i kontrolowania wzrostu obu szczęk. Przykład takiego urządzenia pokazano na poniższym zdjęciu:

Lekarz może również zasugerować, aby dziecko nosiło silikonową podwójną szynę szczękową, która rozluźnia mięśnie i popycha żuchwę do prawidłowej pozycji do przodu. Takie urządzenia obejmują trenery, aktywatory LM.

Uwaga

Wyjmowane aparaty ortodontyczne są skuteczne zarówno podczas gryzienia mleka, jak i podczas wymiany zębów. Na przykład przy dystalnym ugryzieniu 10-letniego dziecka użycie trenerów, korektorów i innych opon silikonowych może służyć jako przygotowanie do etapu aktywnego leczenia ortodontycznego systemu wsporników, skracając w ten sposób czas noszenia aparatów ortodontycznych.

Wyjmowane urządzenia mogą wywierać wymagany efekt terapeutyczny tylko przy ścisłym przestrzeganiu zaleconego przez lekarza trybu noszenia. Na przykład tryb noszenia urządzeń silikonowych wynosi zwykle 2 godziny w ciągu dnia i całą noc.

We względnie „dorosłym” wieku dziecka (8–10 lat) ortodonci używają urządzeń takich jak Twin Block - jest to system składający się z dwóch płytek, które, tworząc blok między sobą, popychają dolną szczękę do przodu.

Uwaga

W produkcji aparatów ze sparowanymi blokami, oprócz przyjmowania odlewów, ważny jest etap określania zgryzu strukturalnego. Aby to zrobić, lekarz prosi pacjenta o popchnięcie żuchwy do przodu, aż do osiągnięcia stanu pierwszej klasy w zębach trzonowych. Ortodonta ustala tę pozycję za pomocą wzorów zgryzu woskowego lub materiału silikonowego. Następnie szablony te wraz z modelami są wysyłane do laboratorium w celu produkcji aparatu.

Czasami ortodonta woli częściowo przymocować aparaty ortodontyczne do już wybitych zębów stałych: system wsporników pozwala wyrównać uzębienie i ustawić zęby we właściwej pozycji. W systemie wsporników wygodniej jest przesuwać szósty i siódmy ząb za pomocą sprężyn w tylne położenie - dystalizować je do położenia kątowego klasy I (do normy).

U dzieci i dorosłych na końcowych etapach leczenia zgryzu dystalnego, jeśli nie zostanie osiągnięta właściwa pozycja żuchwy, ortodonta może zasugerować noszenie aparatu Herbsta i jego modyfikacji. To urządzenie składa się z dwóch sprężynowych modułów: górna część modułu jest przymocowana do 6 zębów górnej szczęki, a dolna część jest przymocowana albo do kła, albo do przedtrzonowca dolnej szczęki. Sprężyny popychają dolną szczękę do przodu, podczas gdy górna szczęka lekko przesuwa się do tylnej pozycji.

 

Leczenie dystalnej okluzji u dorosłych

U dorosłych, w zależności od ciężkości patologii, można wyróżnić kilka etapów leczenia ortodontycznego zgryzu dystalnego. Pierwszym etapem są przygotowania do zamocowania aktywnego sprzętu (system wsporników). Aby skrócić czas leczenia aparatem ortodontycznym, a także ostatecznie osiągnąć stabilny i oczekiwany wynik, ortodonci rozpoczynają leczenie od zamocowania różnych urządzeń ramowych.

Na przykład Distal Jet jest dziś dość popularny:

Taki aparat ortodontyczny umożliwia przesunięcie pierwszych zębów trzonowych górnej szczęki do pozycji tylnej, aż do osiągnięcia stosunku zębów trzonowych w pierwszej klasie kąta, czyli do normy.

Elementy konstrukcyjne obejmują:

• Pierścienie wstępnie ustawione przez lekarza na zęby trzonowe i przedtrzonowe;
• Łuk palatynowy - elementy łuku, które biegną od pierścieni na przedtrzonowcach do środka korony kłów. W ten sposób powstaje stabilizacja przedniego odcinka górnej szczęki i zapobiega się możliwemu przedłużeniu zębów przednich;
• Przycisk nanazy jest blaszkowatym elementem podstawy przylegającym do środka nieba i, przy prawidłowym dopasowaniu aparatu, 0,5 mm za nim;
• A także dwa moduły sprężynowe, które przeprowadzają dystrybucję zębów trzonowych.

Uwaga

Urządzenia tego typu są wykonywane indywidualnie zgodnie z modelem szczęki pacjenta w laboratorium dentystycznym.Lekarz otrzymuje gotowy model na modelu szczęki, dopasowuje go do jamy ustnej pacjenta i dostosowuje w razie potrzeby, aby urządzenie było prawidłowo ustawione i maksymalnie spełniało swoją funkcję. Następnie lekarz mocuje pierścienie na zębach za pomocą cementu dentystycznego.

Warunki użytkowania tego urządzenia wynoszą średnio od trzech do sześciu miesięcy. Następnie ortodonta mocuje łuk podniebienny na pierwszych zębach trzonowych, aby utrzymać osiągniętą pozycję, a system wsporników jest przymocowany do pozostałych zębów, co w rzeczywistości kończy rozpoczęte leczenie.

Podczas korygowania zgryzu dystalnego, pierwszy i drugi trzonowiec można przesunąć bez wskazanych urządzeń, używając natychmiast aparatów ortodontycznych. W tym celu na etapie ustawiania zębów na prostokątnych łukach lekarz sztywno wiąże zęby metalową ligaturą i umieszcza sprężynę między 6 a 7 zębami. Sprężyny są zastępowane silniejszymi co 2-3 tygodnie.

Innym skutecznym sposobem dystalizacji zębów jest użycie łuku twarzowego z procą podbródka i podniebieniem podniebienia. Pacjent używa łuku twarzowego przez 2-3 godziny dziennie i nocą.

Poniższe zdjęcie pokazuje przykład takiej korekty:

Aby ustawić dolną szczękę w pozycji przedniej za pomocą elastycznej przyczepności międzyosiowej. Jeśli zalecenia lekarza są przestrzegane, wynik można osiągnąć w ciągu około 3-4 miesięcy leczenia.

Jeśli po wyznaczeniu trakcji międzyosiowej nie było możliwe osiągnięcie pożądanego rezultatu, lekarz naprawia aparat Herbsta opisany powyżej.

W przypadku ciężkiego stopnia ugryzienia dystalnego, gdy jego przyczyną są silnie wyrażone anomalie rozwoju i korelacji kości szczęki, należy skorzystać z pomocy chirurga szczękowo-twarzowego i chirurgicznie skorygować zgryz. Jeśli pacjent zgodzi się na operację, wówczas ortodonta wraz z chirurgiem opracowują wspólny plan przygotowania pacjenta do operacji i rehabilitacji w okresie pooperacyjnym.

Na wielu forach dzisiaj często spotyka się spory dotyczące tego, czy zgodzić się na taką operację. Ludzie często krytykują plan leczenia zaproponowany innym osobom, zapominając jednocześnie, że plan leczenia konkretnego pacjenta jest opracowywany przez ortodontę na podstawie wywiadu, ciężkości choroby i wyniku, którego szuka pacjent.

Uwaga

W tym przypadku mówimy o tak zwanej operacji ortognatycznej, która odbywa się w sali operacyjnej. Chirurg wykonuje nacięcie w tkankach miękkich, aby odsłonić leżącą pod nimi kość, a następnie kość jest piłowana i rozciągana do pożądanej pozycji, po czym szczęka jest mocowana w nowej pozycji za pomocą metalowych płytek wykonanych z niklowo tytanu. W szpitalu pacjent monitoruje stan od 5 dni do tygodnia.

Pomimo pozornie dość przerażającego opisu, w rzeczywistości operacja ortognatyczna jest dziś dobrze ugruntowaną i bezpieczną procedurą.

Jeśli przy poważnym stopniu okluzji dystalnej pacjent zdecydowanie nie zgadza się z chirurgicznym etapem leczenia, wówczas ortodonta koryguje okluzję tylko częściowo: tak, aby łuki zębowe były równe. Jednak pozycja kości szczęki względem podstawy czaszki pozostaje w tym przypadku niezmieniona, to znaczy profil twarzy pacjenta nie zmienia się.

 

Jak zapobiec rozwojowi dystalnego ugryzienia

Aby zapobiec powstawaniu dystalnego ugryzienia, przede wszystkim konieczne jest monitorowanie rozwoju dziecka od wczesnego dzieciństwa. Na czas odstaw go od używania sutka, ssania palca, podparcia jego podbródka pięścią, wprowadzania świeżych (a zatem dość twardych) owoców i warzyw do diety. Popraw inne złe nawyki.

Nie zaczynaj stanu zębów mlecznych, wierząc, że ponieważ są one tymczasowe, nie trzeba ich leczyć - wręcz przeciwnie, muszą być leczone na czas, aby nie było problemów z zębami stałymi.Ważnym zadaniem jest zachowanie zębów mlecznych do czasu ich naturalnej zmiany, bez konieczności ich usuwania z powodu próchnicy lub zapalenia miazgi.

Warto również odwiedzić ortodontę, aby kontrolować wzrost i rozwój uzębienia w ogóle.

 

Podsumowując. Zgryz dystalny jest bardzo częstą patologią populacji Europy i europejskiej części Rosji. Stan układu zębowo-twarzowego utworzonego przez zgryz dystalny wymaga leczenia i nie powinieneś myśleć, że jeśli nie zainterweniujesz, nie będzie nic złego i wszystko jakoś „rozwiąże”. Niestety, to nie rozwiąże.

W przyszłości nieskorygowany zgryz dystalny może powodować naruszenie funkcji stawu skroniowo-żuchwowego (bóle żujące, regularne bóle głowy), nieprawidłowe ścieranie zębów (nie będzie żuć na starość), aw niektórych przypadkach może powodować wczesną utratę zębów i problemy psychiczne. Ponadto wiele osób z dystalnym ugryzieniem nawet nie zdaje sobie sprawy, że mogliby wyglądać atrakcyjniej, gdyby ich profil twarzy nie został zniekształcony przez wadę zgryzu.

Dlatego jeśli widzisz oznaki problemu u siebie lub swojego dziecka, nie marnuj czasu, najlepiej rozwiązać go na wczesnych etapach.

Bądź zdrowy!

 

Jakie są konsekwencje wad zgryzu?

 

Ciekawy film o przyczynach wad zgryzu