Charakterystyka zgryzu ortognatycznego

Termin „zgryz” w ortodoncji odnosi się do zamknięcia obu szczęk w pozycji statycznej (nawykowej, bez wysiłku). Tak zwany ukąszenie ortognatyczne jest uznawane przez lekarzy za najbardziej fizjologiczne - jeśli jest dostępne, osoba może w pełni wykonywać funkcje żucia, oddychania i mowy, co oznacza pełne życie.

Uwaga

Zgryz ortognatyczny najlepiej pasuje do równego i pięknego „hollywoodzkiego uśmiechu”, jednak, jak zobaczymy poniżej, pewne odchylenia od ideału mogą występować nawet w tym przypadku.

Zobaczmy, co to jest ugryzienie, jak powstaje, jakie są jego główne cechy i czy leczenie ortodontyczne może być wymagane przy ukąszeniu ortognatycznym ...

 

Dlaczego zgryz ortognatyczny jest tak ważny dla zdrowia zębów?

Zgryz ortognatyczny stwarza optymalne warunki do funkcjonowania całego uzębienia. Zęby zajmują dla nich naturalne, normalne miejsca w rzędach, nie utrudniając higieny szczoteczką do zębów, i zamykają się w pozycji najbardziej odpowiedniej do skutecznego żucia żywności.

Przy takim ugryzieniu fizjologicznym dorosły zwykle nie ma znaczących przerw między zębami, co oznacza, że ​​nie ma żadnych dodatkowych warunków gromadzenia się resztek jedzenia. Kiedy pokarm w znacznych ilościach regularnie pozostaje w przestrzeniach międzyzębowych, rozpoczynają się procesy próchnicowe, które pociągają za sobą cuchnący oddech (nieświeży oddech), chorobę dziąseł, demineralizację i zmiękczenie szkliwa bocznych ścian zębów.

Uwaga

Wiadomo, że wszelkie odchylenia od normalnej okluzji, niezależnie od tego, czy zatłoczone zęby, ich nienormalne położenie, obecność trzech (dużych szczelin) są czynnikiem ryzyka próchnicy zębów, ponieważ często nieprawidłowe położenie zębów przyczynia się do gromadzenia się cząstek żywności i nie pozwala na całkowite oczyszczenie szkliwa szczoteczką z płytki nazębnej i filmu bakteryjnego.

Poniższe zdjęcie pokazuje, jak wada zgryzu może utrudniać higienę jamy ustnej:

Przy zgryzie ortognatycznym tkanki przyzębia nie są poddawane nadmiernemu stresowi i stresowi, a gdy zęby odbiegają od swojej normalnej pozycji, często powstają ogniska napięcia w dziąsłach i wiązadłach, naturalny proces wymiany składników odżywczych jest zakłócany, co może powodować zmniejszenie sąsiedniej części dziąseł i odsłonięcie cementu korzeniowego ząb

W obecności patologii okluzji pacjenci mogą zauważyć pojawienie się lub zaostrzenie tak zwanych wad w kształcie klina, zwiększoną wrażliwość na kwaśne, zimne, nadmierne usuwanie zębów.

Ponadto wielu ortodontów, w oparciu o rozległe doświadczenie kliniczne, uważa, że ​​w obecności nawet najmniejszego odchylenia od zgryzu ortognatycznego staw skroniowo-żuchwowy (TMJ) reaguje rodzajem przebudowy aparatu więzadłowego. Chrupanie, klikanie przy otwieraniu jamy ustnej i żucie, ból i napięcie mięśni, regularne bóle głowy, czasem nawet nie powstrzymywane nawet przez przyjmowanie środków przeciwbólowych, są typowymi objawami nieprawidłowego działania TMJ z powodu odchyleń od prawidłowego zgryzu.

Uwaga

Wśród możliwych problemów związanych z wadą zgryzu warto wymienić osobno bruksizm - nadmierny ucisk i zgrzytanie zębami, zwykle w nocy.

Ciekawy fakt: wielu lekarzy ogólnych (pediatrów, terapeutów) często wierzy, że helminthiasis, czyli inwazja robaków, jest przyczyną bruksizmu. Lekarze uważają, że obecność robaków w ciele powoduje głód u osoby, co powoduje wydalanie dużej ilości śliny podczas snu i mimowolne wykonywanie ruchów żucia.Jednak nie ma naukowych dowodów na tę hipotezę ... Podczas gdy wśród naukowo udowodnionych przyczyn bruksizmu, dentyści rozróżniają stres i wyżej opisane zaburzenia TMJ.

Przy zgryzie ortognatycznym z reguły dykcja nie jest zakłócana, a uśmiech wygląda pięknie.

 

Oznaki zgryzu ortognatycznego

Ukąszenie ortognatyczne charakteryzuje się szeregiem specyficznych znaków - przyjrzyjmy się im bardziej szczegółowo, aby mieć jasne pojęcie o tym, jak wygląda „uśmiech Hollywood”.

W języku ortodontów zgryz ortognatyczny to zamknięcie uzębienia zgodnie z klasą Engle'a I, a mianowicie: guzowo-policzkowy guz pierwszego zęba trzonowego górnej szczęki znajduje się w przestrzeni między guzowatej (szczelina) pierwszego zęba trzonowego dolnej szczęki. W ten sposób powstaje tak zwany klucz okluzji.

Przykład pokazano na poniższym rysunku:

Okluzja jest określona przez naturę przemieszczenia dolnej szczęki względem górnej, w której konkretna liczba zębów styka się ze sobą. Jest to ważna koncepcja dla dentystów, dzięki której można zrozumieć przyczynę różnych dolegliwości pacjentów.

Istnieją cztery główne rodzaje okluzji: przednia, prawa boczna, lewa boczna i wreszcie centralna. Okluzja środkowa (zgryz środkowy) to pozycja żuchwy względem górnej, w której maksymalna liczba zębów styka się jednocześnie.

Tak więc centralna okluzja z ugryzieniem ortognatycznym charakteryzuje się kilkoma objawami:

• Znak dentystyczny - przy centralnej okluzji powierzchnie żujące zębów bocznych i krawędzie tnące zębów przednich stykają się ze sobą, każdy ząb szczęki górnej jest zamknięty dwoma zębami żuchwy (z wyjątkiem ostatniego zęba trzonowego żuchwy i pierwszego siekacza żuchwy). Górne siekacze zachodzą na dolne o jedną trzecią wysokości ich korony, pierwsze trzonowce zamykają się zgodnie z klasą I kąta, środkowe linie przechodzące między środkowymi siekaczami szczęki górnej i dolnej znajdują się w tej samej płaszczyźnie;
• Znak mięśniowy - mięśnie żuchwy powinny znajdować się w stanie równowagi miodynamicznej (to znaczy prawidłowe zamknięcie zębów występuje naturalnie i nie wymaga wysiłku ze strony osoby);
• Znak stawu - głowa stawu i kapsułka powinny znajdować się na początku występu stawu - guzek.

Uwaga

Z kolei niedrożność przednia charakteryzuje się obecnością kontaktów tylko w obszarze przedniej grupy zębów. W przypadku okluzji bocznych strona, na którą porusza się dolna szczęka, nazywana jest stroną roboczą, a strona przeciwna - stroną równoważącą.

W 1972 r. Po raz pierwszy opisano sześć kluczy okluzji, których ortodonci używają do dziś. Zostały one uzyskane na podstawie badania 120 modeli gipsowych szczęk osób z ugryzieniem ortognatycznym, a na cześć autora klucze te nazywane są kluczami Andrewsa:

• Pierwszy klucz pokrywa się z definicją zgryzu ortognatycznego według Engle'a;
• Drugi klucz opisuje, jaką normalną wartością powinno być nachylenie koron zębów na całej długości uzębienia;
• Trzeci klucz opisuje językowy stopień nachylenia zębów;
• Czwarty klucz mówi, że normalnie zęby powinny być ustawione w łuku bez przechylania lub obracania się wzdłuż osi, to znaczy powinny być ustawione prosto;
• Piąty klucz wskazuje na brak przerw między zębami;
• Ostatni (szósty) klucz wskazuje, że powierzchnie żujące zębów nie powinny znajdować się w tej samej płaszczyźnie, ale trójwymiarowo, tworząc w ten sposób krzywe zgryzowe (krzywa Spee i krzywa Wilsona). Dentyści używają tych krzywych do planowania leczenia i prawidłowego umieszczania zębów.

Ciekawy fakt

W normalnych warunkach pacjenci zamykają usta w pozycji zwykłej okluzji, a ta pozycja nie zawsze odpowiada okluzji centralnej.Tymczasem pozycja ta jest ważna w ortodoncji i stomatologii ortopedycznej w protetyce i inscenizacji, więc lekarze często muszą uciekać się do różnych sztuczek, aby określić centralny stosunek zębów.

 

Jakie inne rodzaje ugryzień są normą fizjologiczną

Oprócz ortognatycznych istnieją inne rodzaje ugryzień, które pozwalają w pełni żuć jedzenie, mówić i utrzymywać higienę jamy ustnej na normalnym poziomie:

• Bezpośredni zgryz - wraz z nim stosunek zębów trzonowych odpowiada pierwszej klasie Engle'a, jednak siekacze łączą się ze sobą, jeden tyłek. Istotną wadą bezpośredniego zgryzu jest to, że tego rodzaju zamknięcie z wiekiem prowadzi do ścierania krawędzi tnących siekaczy;
• Zgryz dwubiegunowy - charakteryzuje się normalnym stosunkiem zębów w częściach bocznych, jednak siekacze górnej i dolnej szczęki są nadmiernie wysunięte do przodu i zamknięte przez krawędzie tnące;
• Zgryz prognatyczny jest innym rodzajem zgryzu fizjologicznego, w którym anatomiczna kość wyrostka zębodołowego i siekacze szczękowe są pochylone do przodu w kierunku górnej wargi;
• Zgryz progenny („pro” - do przodu, „rodzaj” - podbródek) - w przedniej części uzębienia zachodzi odwrotne nachylenie sieczne, to znaczy podbródek jest wysunięty, a dolne siekacze zachodzą na górne (niedrożność mezjalna).

Ogólnie rzecz biorąc, te rodzaje zgryzu nie wymagają obowiązkowej korekty, ale czasami pacjenci nie lubią swojego wyglądu, a następnie ortodonta, nie naruszając stosunku zębów trzonowych, ucieka się do leczenia, starając się zmienić tylko pozycję przedniej grupy zębów.

 

Okresy fizjologicznego ukąszenia: co jest ważne dla rodziców

Formacja uzębienia dziecka jest zwykle podzielona na kilka okresów. Nawet jeśli istnieją genetyczne przesłanki powstania ukąszenia ortognatycznego, ważne jest, aby każdy z etapów przebiegał płynnie, bez poważnych patologii. Przeanalizujmy każdy z okresów i zobaczmy, na co powinieneś zwrócić uwagę rodziców dziecka.

Pierwszy to okres noworodka i początek ząbkowania zębów tymczasowych. W tym okresie dominuje odruch ssania, a dzięki funkcji ssania zachodzi rozwój i wzrost szczęk, zwłaszcza żuchwy.

W tym momencie w jamie ustnej dziecka widoczne są półkoliste grzbiety dziąseł bez zębów. Żuchwa znajduje się w położeniu dystalnym względem górnej szczęki, to znaczy za nią - tak lekarze nazywają retrogenię niemowląt. Struktury stawu skroniowo-żuchwowego nie są jeszcze wyrażone, co pozwala dziecku wykonywać aktywne ruchy ssące.

W wieku 6-7 miesięcy rozpoczyna się erupcja pierwszych zębów tymczasowych, wybuchają one w określonej kolejności (zwykle najpierw pojawiają się dolne zęby, a następnie górne).

Poniższa tabela pokazuje standardową procedurę i warunki ząbkowania (w nawiasach podano numery seryjne zębów przyjęte w stomatologii):

Tymczasowy ząb	Czas ząbkowania, miesiące
Siekacze środkowe (I)	6-7
Siekacze boczne (II)	8-12
Kły (III)	12-16
Pierwsze tymczasowe zęby trzonowe (IV)	16-20
Drugi tymczasowy trzonowiec (V)	20-20

Odchylenia 2-3 miesięcy w jednym lub drugim kierunku od dat wskazanych w tabeli są uważane za normalne, jednak jeśli zęby nie wybuchły w tym czasie, jest to okazja, aby odwiedzić dentystę dziecięcego w celu ustalenia przyczyny opóźnienia.

To jest interesujące

Czasami rodzi się dziecko z zębami w jamie ustnej. To nie jest powód do paniki, ale tylko indywidualna cecha rozwoju dziecka.

Następnie następuje okres niedrożności zębów tymczasowych. Tworzenie takiego ugryzienia kończy się o 3-3,5 roku. Ten etap charakteryzuje się następującymi cechami:

• Powierzchnie zębów bocznych znajdują się w płaszczyźnie pionowej;
• W obszarze tylnych zębów są ciasne styki, przednie górne siekacze zachodzą na dolne.
• Zęby są ułożone w rzędzie bez trzech (spacji).

Wyróżnia się również pośredni okres przygotowania do zmiany zębów. Ten etap charakteryzuje się obecnością trzech zębów mlecznych, które przygotowują miejsce na stałe. Wzrost kości szczęki obserwuje się od przodu do tyłu.

W tym momencie dominuje funkcja żucia, a żuchwa aktywnie rośnie, porusza się do przodu, powierzchnie tnące siekaczy podlegają procesowi fizjologicznego usuwania:

Potem przychodzi okres zmiany zębów tymczasowych na stałe - zaczyna się od erupcji pierwszych pierwszych zębów trzonowych.

Poniższa tabela pokazuje kolejność i czas erupcji zębów stałych:

Stałe zęby	Czas na ząbkowanie
Pierwsze zęby trzonowe (6)	6-7 lat
Siekacze środkowe (1)	7-8 lat
Siekacze boczne (2)	8-9 lat
Przedtrzonowce (4)	9-11 lat
Kły (3)	10-12 lat
Drugie przedtrzonowce (5)	11-12 lat
Drugie zęby trzonowe (7)	12-13 lat

Zwykle w tym okresie rodzice zauważają stłoczenie zębów u dziecka, zwłaszcza dolnych siekaczy. To zjawisko kompensacyjne jest spowodowane tym, że zęby stałe są większe i wymagają więcej miejsca dla siebie. Lokalizacja również odgrywa rolę - na przykład dolne siekacze boczne są bardziej językowe, przygotowując miejsce na masywne stałe kły.

Dolne przednie siekacze mogą zginać się w kierunku do tyłu lub obracać się wzdłuż osi, to znaczy stać lekko na boki. W górnych środkowych siekaczach widać pewne zatłoczenie.

Ortodonci nazywają ten etap „brzydkim kaczątkiem”, ale mimo to jest to normalny etap powstawania ukąszeń. Po erupcji kłów siekacze są wyrównane, a drżenie między zębami samoistnie znika.

Uwaga

Jeśli istnieje ryzyko połknięcia zęba przez dziecko z powodu jego przedwczesnej ruchliwości, taki ząb należy usunąć (istnieje również ryzyko niedrożności dróg oddechowych). Po usunięciu takich zębów konieczne jest staranne monitorowanie ortodonty, aby stworzyć warunki do dalszego normalnego rozwoju układu zębowo-twarzowego dziecka. Konieczne jest „utrzymanie” miejsca w rzędzie, aby nie zajmowały go „sąsiedzi”, a miejsce trwałe mogłoby wybuchnąć w miejscu wypadnięcia zęba. Aby to zrobić, lekarz może wykonać ruchomą płytkę z sztucznym zębem.

 

Czy konieczne jest ukąszenie ortognatyczne?

Nawet przy zgryzie ortognatycznym nadal czasami można wykryć nieprawidłowości, w niektórych przypadkach wymagające leczenia ortodontycznego.

Najczęstsze nieprawidłowości okluzji obejmują:

• Niedopasowanie wielkości zębów i szczęk, co pociąga za sobą rozwój zatłoczonych zębów. Doświadczenie kliniczne pokazuje, że anatomiczne zęby trzonowe są dość masywne i wymagają więcej miejsca dla siebie - dlatego podczas ząbkowania wywierają nacisk na całe uzębienie, a siekacze obracają się wokół własnej osi, zajmując mniej wolnej przestrzeni;
• Ząbkowanie poza jego normalną pozycją - może być spowodowane niewłaściwym ułożeniem zarodka zęba podczas embriogenezy lub wczesną utratą zębów mlecznych;
• Tremas, a także diastema (grzebień między pierwszymi siekaczami górnej szczęki). Po pojawieniu się stałych zębów w uzębieniu diastema zwykle zamyka się niezależnie, ale jeśli tak się nie stanie, dentysta lub ortodonta może skierować dziecko do chirurga w celu korekty wędzidełka wargi. Czasami pojawia się diastema w wyniku obecności nadliczbowego zęba w górnej szczęce w obszarze między siekaczami środkowymi, co można wykryć tylko za pomocą promieniowania rentgenowskiego. Jeśli chodzi o te trzy, wydają się one kompensacyjne, jeśli zęby są mniejsze niż powinny być dla istniejącego rozmiaru szczęk;
• Zatrzymywanie zębów mlecznych w rzędzie - zjawisko to jest spowodowane albo brakiem podstaw zębów stałych, albo niewłaściwym położeniem samego podstawy w kości, co zapobiega jego erupcji.

We wszystkich tych przypadkach, pomimo ogólnej fizjologicznej natury ugryzienia, może być wymagana interwencja lekarza.

 

Nowoczesne podejścia do leczenia wad zgryzu pierwszej klasy

Przy braku miejsca w uzębieniu i niewielkich odchyleniach pozycji poszczególnych zębów czasami najodpowiedniejsza taktyka po prostu nie będzie interweniować, ponieważ jak leczenie w tym przypadku może pogorszyć sytuację, może być długie i męczące dla pacjenta.

Jeśli brakuje miejsca na więcej niż 4 milimetry, pacjentowi można zaproponować wykonanie przezroczystych nasadek z przestawieniem poszczególnych zębów w bardziej prawidłowej pozycji. W takich przypadkach na modelach gipsowych szczęki pacjenta lekarz, który ostrożnie usuwa zęby, które należy przenieść, i przenosi się do innej pozycji - następnie, zgodnie z tym modelem, ustnik jest wykonany z przezroczystego materiału.

W przypadku bardziej złożonej wady zgryzu lekarz może zalecić leczenie za pomocą systemu zamków, aby nie zakłócać proporcji pierwszej klasy. W takim przypadku duża ekspansja nie jest konieczna, dlatego systemy wsporników ligatur są uważane za bardziej akceptowalne w tym celu. To klamry podwiązkowe pozwalają lekarzowi wyraźnie monitorować nachylenie poszczególnych zębów, a łuki w tych systemach są węższe, co gwarantuje brak nadmiernego rozszerzenia uzębienia.

 

Jak widać, nawet przy ukąszeniu ortognatycznym pomoc ortodonta bywa nie na miejscu. Bądź zdrowy!

 

Co to jest dobre i złe ukąszenie: komentarze ortodonta

 

Co ważne jest, aby rodzice wiedzieli o tworzeniu prawidłowego ugryzienia u dziecka