Τα συμπτώματα της πνευμονίας: τι είναι σημαντικό να γνωρίζουμε με έντονο πόνο στο δόντι

Συχνά, τα δόντια αρχίζουν να βλάπτουν σε πιο ακατάλληλες στιγμές - πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν καλά αυτό από τη δική τους πικρή εμπειρία. Συχνά τα συμπτώματα της πνευμονίας λαμβάνονται από έκπληξη κατά τη διάρκεια μεγάλων διακοπών, στη δουλειά, στις διακοπές και δεν είναι πάντοτε δυνατό να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό για βοήθεια. Είναι αδύνατο να μαντέψουμε σε ποιο σημείο η βαθιά τερηδόνα, ως η πιό κοινή αιτία της πνευμονίας, περιπλέκεται από τη φλεγμονή του "νεύρου" των δοντιών με την εμφάνιση χαρακτηριστικών συμπτωμάτων, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή.

Είναι σημαντικό να έχετε κατά νου ότι σε περίπτωση πρόωρης θεραπείας στην κλινική, ο πολφίτης συχνά πηγαίνει μέσα πυώδεις μορφέςόταν είναι δυνατόν να υπομείνουν εξαγωγή δοντιών και δαπανηρές προσθετικές ή ακόμα και διαδικασίες μη αναστρέψιμες για τη γενική υγεία ενός ατόμου, μερικές φορές να συνορεύουν με τη ζωή και το θάνατο.

Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει ένα δόντι που έχει αφαιρεθεί εξαιτίας επιπλοκών μετά από πνευμόποδα:

Αλλά πώς να διακρίνουμε τα σημάδια της πνευμονίτιδας από άλλες ασθένειες του δοντιού (ας πούμε, από έντονο πόνο με βαθιά τερηδόνα), ποιες επιπλοκές μπορεί να απειλήσουν και αν υπάρχουν τρόποι για να τους αποτρέψουν - αυτό και πολλά άλλα θα συζητηθούν αργότερα.

 

Η ουλίτιδα χαρακτηρίζεται ως φλεγμονή του "ζωντανού" ιστού

Για να κατανοήσετε καλύτερα τις ρίζες των διαφόρων συμπτωμάτων της πνευμονίας και να φανταστείτε εκ των προτέρων τι μπορεί να σας περιμένει κατά τη διάρκεια της μελλοντικής θεραπείας, πρέπει πρώτα να καταλάβετε τι στην πραγματικότητα μπορεί να βλάψει το δόντι. Ο ίδιος ο ορισμός του πολπίστου αποσαφηνίζει πολύ αυτό το ζήτημα.

Η ουλίτιδα είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία που συμβαίνει στον λεγόμενο θάλαμο πολτού ή, διαφορετικά, στο οδοντικό «νεύρο» (νευροβλαστική δέσμη). Και αυτή η διαδικασία συνδέεται στις περισσότερες περιπτώσεις με τη δραστηριότητα των μικροοργανισμών: ως αποτέλεσμα της ανεπεξέργαστης βαθιάς τερηδόνας, η παθογόνος μικροχλωρίδα αργά ή γρήγορα διεισδύει αργά ή γρήγορα μέσω της αραιωμένης οδοντίνης στον μαλακό ιστό του πολτού με την εμφάνιση χαρακτηριστικών σημείων οδοντικής πνευρίτιδας.

Η φλεγμονή στον πολφό προχωρά σύμφωνα με τους ίδιους νόμους όπως σε οποιονδήποτε άλλο ιστό. Με βάση τα επιθετικά αποτελέσματα των βακτηριδίων και των τοξινών τους στον ζωντανό ιστό, εμφανίζεται βαθμιαία θάνατος των κυττάρων, που ενεργοποιεί τους παράγοντες φλεγμονής. Αν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε αυτή την εικόνα κάτω από ένα μικροσκόπιο, τότε η σημασία της θα ήταν η εξής:

• η ασυλία στέλνει κύτταρα (λευκοκύτταρα) για την καταπολέμηση της λοίμωξης για να καταστρέψει την πηγή της βλάβης από πολτό.
• το αποτέλεσμα αυτής της πάλης είναι οι δομικές αλλαγές στον ιστό του πολφού, μέχρι την πλήρη νέκρωση (νέκρωση) και την εμφάνιση μιας χαρακτηριστικής κλινικής χρόνιας ή οξεία πνευμονίτιδα.

Οι μαλακοί ιστοί μέσα στο δόντι δεν μπορούν να αναρρώσουν από μόνοι τους, αλλά η διαδικασία μπορεί να περάσει σε μακρά χρόνια διαδικασία με περιορισμένη φλεγμονή από τους περιβάλλοντες ιστούς - αυτό βοηθά στην προστασία τους από τη χυμένη πυώδη σύντηξη.

Στην παρακάτω εικόνα, αυτή η διαδικασία παρουσιάζεται σχηματικά:

Ερώτηση: Γιατί ο κνησμός προκαλεί μερικές φορές έντονη κακοσμία;

Με μια βαθιά περιστροφική διαδικασία, τα σωματίδια τροφής συσσωρεύονται στους τοίχους και στον πυθμένα της καριούς κοιλότητας και συχνά δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου καθαρισμός της κοιλότητας ή είναι πολύ ασθενώς εκφρασμένος. Το αποτέλεσμα της βαθμιαίας αποσύνθεσης των οργανικών υπολειμμάτων είναι η εμφάνιση μιας σάπιας οσμής από το στόμα - αυτό το σύμπτωμα συχνά συνοδεύει βαθιά τερηδόνα. Επιπλέον, αν παρουσιαστεί νέκρωση πολτού, τότε η μυρωδιά του "νεύρου" του δοντιού που δονείται στο θάλαμο πολτού συνδέει επίσης τη μυρωδιά από την σήψη των υπολειμμάτων τροφίμων. Και όσο πιο καίοι είναι οι κοιλότητες (ειδικά με τον πνευμό), τόσο πιο έντονα είναι τα σημάδια κακής αναπνοής, που παρεμβαίνουν στην κανονική επικοινωνία με τους ανθρώπους.

Μια φωτογραφία ενός δοντιού με μια βαθιά καρυώδη κοιλότητα, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να προκαλέσει πολφίτιδα:

 

Κλασικά συμπτώματα πνευμονίας

Υπάρχουν πολλοί ταξινομήσεις πνευμόνων, αλλά η πιο απλή για να καταλάβει είναι αυτή που οι περισσότεροι οδοντίατροι χρησιμοποιούν για να κάνουν σωστά μια σωστή διάγνωση και να καθορίσουν ένα σχέδιο θεραπείας. Σύμφωνα με αυτή την ταξινόμηση, όλος ο πνευμότης διαιρείται σε οξεία και χρόνια.

Η οξεία κονδυρίδα είναι μόνο δύο τύπων: εστιακή και διάχυτη και χρόνια - τρεις: ινώδης, υπερτροφική και γαγγραινώδης. Υπάρχει επίσης μια κατηγορία pulpitis στο στάδιο της επιδείνωσης της.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα οξείας πνευμονίας είναι ο αυθόρμητος παροξυσμικός πόνος, που συχνά εμφανίζεται τη νύχτα, που συχνά διαρκεί 2-3 εβδομάδες. Με αυτές τις μορφές πνευμονίας, το οδοντικό «νεύρο» παραμένει καλυμμένο από καρωτικούς ιστούς και δεν υπάρχει εξωτερική επικοινωνία μαζί του. Ο πόνος είναι έντονος: κόβει, πυροβολεί, σκίζει, φέρνει σοβαρό μαρτύριο, προκαλώντας συχνά παυσίπονα.

Η εμφάνιση συμπτωμάτων πόνου στην οξεία πνευμονίτιδα προκαλείται επίσης από εξωτερικούς ερεθισμούς (κρύο, ζεστό, γλυκό), αλλά σε αντίθεση με την τερηδόνα, τέτοιοι πόνοι δεν παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη και μετά την εξάλειψη ενός τέτοιου ερεθιστικού.

Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ οξείας εστιακής και διάχυτης πνευρίτιδας καθορίζεται από τη χαρακτηριστική κλινική. Στην οξεία εστιακή πνευμίνη, μπορείτε να δείξετε με ακρίβεια ένα κακό δόντι και κατά τη διάρκεια της διάχυτης πνευμίνης, ο πόνος ακτινοβολεί (δίνει) κατά μήκος των διακλαδώσεων του νεύρου του τριδύμου. Για παράδειγμα, από τα κάτω δόντια, ο πόνος κατευθύνεται στο αυτί, στο πίσω μέρος του κεφαλιού, ακόμα και στο ναό. Το άνω δόντι του ασθενούς «βγαίνει» στην ζυγωτική περιοχή, στην περιοχή του υπερηχητικού, συχνά ο πόνος ακτινοβολεί στην αντίθετη γνάθο.

Η χρόνια πνευρίτιδα εμφανίζεται συχνά, παρακάμπτοντας το οξύ στάδιο. Σχεδόν πάντα οι πόνοι πονάνε στη φύση και συχνά τέτοια πνευμονία μπορεί να συμβεί ακόμη και χωρίς συμπτώματα.

Χρόνια ινώδης πνευρίτιδα έχει συμπτώματα που χαρακτηρίζονται από πόνο στον πόνο όταν τρώει ζεστά και στερεά τρόφιμα. Μια ασυμπτωματική πορεία είναι επίσης χαρακτηριστική αυτής της ποικιλίας. Μερικές φορές με ινώδη πνευρίτιδα, ο θάλαμος πολφού ανοίγει, δηλαδή επικοινωνεί με την στοματική κοιλότητα.

Η χρόνια υπερτροφική πνευρίτιδα είναι εξαιρετικά σπάνια, κυρίως στην παιδιατρική οδοντιατρική. Τα κύρια κλινικά συμπτώματα αυτής της πνευμονίτιδας είναι η ανάπτυξη πολτού λόγω του σχηματισμού νέου ιστού ή, όπως αποκαλείται, "άγριου κρέατος". Ωστόσο, συχνά ολόκληρη η κοιλότητα καταλαμβάνεται από αυτόν τον ιστό, ο οποίος προκαλεί πόνο όταν τρώει, ιδιαίτερα σκληρά.

Στο χρόνια γαστρεντερική πνευμονίτιδα Τα συμπτώματα εξαρτώνται από το εάν ο θάλαμος πολτού είναι κλειστός, όπου βρίσκεται ο πολτός των δοντιών ή έχει ήδη ανοιχτεί. Όταν ο θάλαμος είναι κλειστός, ο πόνος είναι πολύ έντονος, μπορεί ακόμη και να είναι αυθόρμητος, αλλά πιο συχνά - ισχυρός πόνος από το καυτό. Με μια ανοιχτή κοιλότητα, ο γαγγραινός κονδυλίτης δίνει μια θολή κλινική, οπότε η τελική διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο στο οδοντικό ραντεβού.

Ερώτηση: Υπάρχει θερμοκρασία με πνευμονία;

Συχνότερα, δεν υπάρχει αυξημένη θερμοκρασία με πνευμονία και αυτό το σύμπτωμα χαρακτηρίζει περισσότερη περιοδοντίτιδα, περιιστία και άλλες επιπλοκές. Εντούτοις, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ανοσία μπορεί να ανταποκριθεί με ελαφρά αύξηση της θερμοκρασίας στο χαμηλό βαθμό (37,0 ° -38,0 °), ειδικά στα παιδιά. Τις περισσότερες φορές, η θερμοκρασία μπορεί να εμφανιστεί όταν εμφανιστούν σημάδια νέκρωσης πολτού (χρόνια γαγγραινώδης πνευρίτιδα).

Η φωτογραφία δείχνει ένα νεύρο "νεύρο" που εξάγεται από ένα θάλαμο πολτού:

 

Οι κύριες δυσκολίες διάγνωσης και οι συσκευές που χρησιμοποιούνται σε αυτό

Για να διαγνώσετε την πολφίτιδα, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον οδοντίατρό σας για μια σειρά πρόσθετων εξετάσεων. Εκτός από τη μελέτη των συμπτωμάτων της κονδυλίτιδας, χρησιμοποιούνται επίσης οι ακόλουθες μέθοδοι:

• Η αποκαλούμενη αντικειμενική μέθοδος χρησιμοποιώντας οδοντικό καθρέφτη και καθετήρα.
• Θερμόμετρο
• Μέθοδος διάγνωσης με όργανα (EDI).
• Διαγνωστικά ακτίνων Χ.

Σχεδόν το 70-80% των πληροφοριών σχετικά με τη μορφή της πνευμονίας του δοντιού μπορεί να ληφθεί βάσει μιας εκτίμησης των συμπτωμάτων και μιας μελέτης της κοιλότητος όταν εξεταστεί από έναν οδοντικό καθρέφτη και όταν διερευνηθεί. Μια αντικειμενική μελέτη μας επιτρέπει να διακρίνουμε τον πολπίτη από βαθιά τερηδόνα, διάφορες μορφές περιοδοντίτιδας, κλπ.

Η εξέταση σας επιτρέπει να καταλάβετε αν ο θάλαμος πολτού του δοντιού είναι ανοιχτός, αν είναι επώδυνη η ανίχνευση, εάν το ανοιχτό "νεύρο" αιμορραγεί, αν το ίδιο το δόντι έχει αποχρωματιστεί, υπάρχει πόνος σε αυτό όταν κρουστά (αγγίζοντας το δόντι με το αμβλύ άκρο της λαβής του καθετήρα) σημασία για την ακριβή διάγνωση και την επακόλουθη θεραπεία.

Από την πρακτική του οδοντιάτρου

Με βάση τα συμπτώματα και την εμφάνιση της καρυοθρεπτικής κοιλότητας, ένας έμπειρος οδοντίατρος μπορεί να κάνει μια προκαταρκτική διάγνωση της πνευμονίτιδας και ακόμη να καθορίσει τον τύπο του, ο οποίος στην πράξη δεν έχει θεμελιώδη σημασία (εκτός από τις γαγγραινές μορφές της πνευρίτιδας που απαιτούν ειδική θεραπεία των καναλιών των δοντιών). Προκειμένου να αποδειχθεί η παρουσία μίας καριέρας με τον θάλαμο πολτού, οι οδοντίατροι του παλαιού σχολείου μπορούν να δοκιμάσουν με μεγάλη δύναμη, προκαλώντας αιχμηρό πόνο όταν το άκρο του καθετήρα εισέλθει στον ιστό του νεκρού πολτού. Τέτοιες μέθοδοι διαφορικής διάγνωσης λόγω της μη πολύ ανθρώπινης προσέγγισης δεν είναι αποδεκτές στη σύγχρονη οδοντιατρική.

Μια συνήθως χρησιμοποιούμενη διαγνωστική μέθοδος είναι η θερμομετρία. Πρόκειται για μια δοκιμή της αντίδρασης ενός δοντιού στο κρύο και το θερμό. Εάν ο πολτός των δοντιών έχει ήδη πεθάνει, το δόντι δεν θα αποκρίνεται στο κρύο νερό. Η αντίδραση στα ερεθίσματα της θερμοκρασίας με τον κονδυλίτη είναι πιο έντονη απ 'ότι με την τερηδόνα και δεν διαρκεί πολύ μετά την εξάλειψη του ερεθίσματος της θερμοκρασίας.

EDI ή ηλεκτροδωδεογνωσία. Ίσως αυτή να είναι η πιο ενημερωτική μέθοδος σε μια τέτοια διάγνωση, επιτρέποντας όχι μόνο να διακρίνουμε τον πολφίτιδα από άλλες ασθένειες των δοντιών (τερηδόνα, περιοδοντίτιδα), αλλά και τον πολφίτη μεταξύ τους (οξείες μορφές πνευμονίας, χρόνιες). Η αρχή της βασίζεται στη χρήση συσκευών που μπορούν να δρουν στο δόντι με αδύναμα ηλεκτρικά ρεύματα. Ταυτόχρονα, ένα υγιές "νεύρο" αντιδρά με ασήμαντες αισθήσεις πόνου ακόμη και σε ισχύ ρεύματος 2-6 μΑ.

Με μια οδυνηρή αντίδραση σε ένα ρεύμα τέτοιας δύναμης, διαγιγνώσκονται με τερηδόνα. Η εξαίρεση είναι η βαθιά τερηδόνα, όταν το δόντι μπορεί να αρχίσει να ανταποκρίνεται σε ρεύμα 20 μΑ. Σε κάθε περίπτωση, ο πολφίτης, κατά κανόνα, αντιδρά σε ρεύματα άνω των 20-25 μΑ. Και η εμφάνιση μιας αντίδρασης στα 100 μΑ δείχνει ήδη τον πλήρη θάνατο του πολφού και την εμφάνιση περιοδοντίτιδας. Οι οξείες μορφές της πνευμονίας ανταποκρίνονται σε ρεύματα μέχρι 40-50 μΑ, και σε χρόνιες έως 90-100 μΑ. Η γαστρεντερική πνευρίτιδα στην καταστροφή του στεφανιαίου τμήματος του νεύρου προσδιορίζεται σε ισχύ ρεύματος 60-80 μΑ.

Η διάγνωση ακτίνων Χ - είναι μια αρκετά ενημερωτική μέθοδος. Για παράδειγμα, από τη φύση της αλλαγής στη δομή του οστού γύρω από τη ρίζα του δοντιού, μπορούμε να καταλάβουμε ότι έχουμε σημάδια κονδυλίτιδας και όχι περιοδοντίτιδα, μπορούμε επίσης να προσδιορίσουμε τα κατά προσέγγιση όρια της καριούς κοιλότητας και να προτείνουμε παραβίαση του χώρου πολτού. Αυτό είναι σημαντικό για να επιβεβαιώσετε ή να διαψεύσετε τη διάγνωση βαθιάς τερηδόνας.

Σε χρόνιες μορφές περιοδοντίτιδας, κατά κανόνα, οι μεταβολές στον οστικό ιστό γύρω από τη ρίζα είναι σημαντικές, και στην οξεία πνευρίτιδα δεν υπάρχουν τέτοιες αλλαγές καθόλου (με χρόνια γαστρεντερική πνευμονίτιδα είναι μερικές φορές δυνατή μια μικρή επέκταση του περιοδοντικού χάσματος).

 

Συμπτώματα σπάνιων τύπων κονδυλίτιδας

Τραυματική πνευρίτιδα. Διαφέρει από τις κλασσικές μορφές της πνευμονίας στην αιτία της εμφάνισης: η νευροβλαστική δέσμη έχει υποστεί βλάβη λόγω τραυματισμού των δοντιών. Ως αποτέλεσμα του τραυματικού παράγοντα, αρχίζει η φλεγμονή των δοντιών, μερικές φορές με την προσθήκη μόλυνσης από τη στοματική κοιλότητα.

Παρά την πιθανότητα μόλυνσης, στην καθαρή μορφή τους, αυτή η πνευμονία δεν είναι μολυσματική, αλλά προκαλεί αρκετά τυπικά κλινικά συμπτώματα: έντονο πόνο από ερεθιστικά (κρύο, ζεστό), καθώς και αυθόρμητο και παροξυσμικό άλγος. Ο τραυματικός πολίτης είναι κοινός στην παιδική ηλικία και την εφηβεία, καθώς και σε κοινωνικές κατηγορίες του πληθυσμού.

Η παλλινδροειδής πνευμονίτιδα είναι μια σπάνια μορφή πνευμονίτιδας που μερικές φορές προκαλεί σύγχυση στο ραντεβού του οδοντιάτρου όταν δεν υπάρχει κοιλότητα, ενώ υπάρχουν συμπτώματα πνευμονίας (περιόδους πόνου, νυκτερινής και μακράς πείνας). Σε τέτοιες περιπτώσεις, η λοίμωξη μέσα στο δόντι εισέρχεται μέσα από την τρύπα στο πάνω μέρος της ρίζας.

Οι συχνές αιτίες της οπισθοδρομικής πνευρίτιδας είναι:

• Η παραρρινοκολπίτιδα
• Περιοδοντίτιδα
• Οστεομυελίτιδα
• Ακτινομυκητίαση

και άλλοι

Η συγκεκριμένη πνευρίτιδα είναι επίσης μια σπάνια μορφή πνευμονίας, στην οποία δεν υπάρχει μολυσματικός παράγοντας στην ανάπτυξη αυθόρμητου ή παρατεταμένου πόνου στο δόντι. Η φλεγμονή του πολφού εξελίσσεται ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης συμπίεσης με λίθιο - βρεγματικές καταθέσεις που υπάρχουν σε μερικούς ανθρώπους στα οδοντικά κανάλια.

Πιο συχνά σε γηρατειά, ο αυλός των καναλιών περιορίζεται από κηλίδες ή πετρώματα - αποθέσεις αλάτων. Τα κλινικά συμπτώματα της πνευμονίας του πέους είναι συχνά θολά: μπορεί να υπάρχει παρατεταμένος πόνος στον αυθόρμητο πόνο ή μόνο από ερεθιστικά (θερμό).

Σημείωση: Πώς να βρείτε ένα κακό δόντι με οπισθοδρομική πνευρίτιδα ...

Δυστυχώς, στις περισσότερες κλινικές δεν υπάρχει EDI που να σας επιτρέπει να ελέγχετε ποια δόντια είναι υγιή και να ανταποκρίνεται σε ρεύμα 2-6 μΑ, και ποιο άρρωστο δόντι είναι ήδη 20 μΑ και άνω. Οι διαγνωστικές ακτίνες Χ μπορούν μερικές φορές να βοηθήσουν μόνο με την πνευμονία του λογισμικού, όπου εντοπίζονται περιοχές με σημάδια απόφραξης διαύλου από συσσώρευση αλατιού. Σχεδόν πάντα, ο οστικός ιστός γύρω από τη ρίζα με τον πνευμό δεν επηρεάζεται.

Τα μεγάλα οδοντιατρικά κέντρα και τα ερευνητικά ιδρύματα διαθέτουν εξοπλισμό για EDI και στις περισσότερες κλινικές μπορούν να αναζητήσουν ένα αιτιολογικό δόντι που βασίζεται σε καταγγελίες από τον ασθενή, την κλινική του παλμού, αλλά στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο "πτύχωση", όταν ο ασθενής μπορεί να βοηθήσει μερικώς τον γιατρό επισημαίνοντας το δόντι του ασθενούς. Μερικές φορές αντιμετωπίζονται ταυτόχρονα 1-2 υγιή και "αθώα" δόντια, αλλά αξίζει να δοθεί έμφαση στο γεγονός ότι για κάθε γιατρό, μια συνάντηση με οπισθοδρομική πνευμονία ή αριθμητική πνευρίτιδα είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο που μπορεί να μην εμφανιστεί καθόλου κατά τη διάρκεια της πρακτικής του.

 

Σημάδια επικίνδυνων περιπλοκών πνευμονίας

Επιπλοκές της κονδυλίτιδας μπορεί να προκύψουν ως αποτέλεσμα της έλλειψης θεραπείας του δοντιού ή της ακατάλληλης συμπεριφοράς του. Η πρώτη κατηγορία περιπτώσεων καταλαμβάνει την κύρια θέση σύμφωνα με τις στατιστικές, καθώς η μακροχρόνια τοπική μόλυνση στο "νεύρο" του δοντιού, αργά ή γρήγορα, περνάει σε μια πυώδη διαδικασία, η οποία συχνά προκαλεί σοβαρές επιπλοκές.

Μεταξύ αυτών των πολύ συχνά εμφανιζόμενων επιπλοκών περιλαμβάνονται:

1. Η περιοδοντίτιδα είναι μια φλεγμονή των ιστών που περιβάλλουν τη ρίζα του δοντιού (η συνδετική συσκευή που κρατάει το δόντι στην υποδοχή), η οποία εκδηλώνεται συχνότερα από μια πυώδη διαδικασία με διόγκωση και πρήξιμο των ούλων κοντά στο άρρωστο δόντι ή την εμφάνιση συρίγγων στα ούλα από τα οποία ρέει πύον στην στοματική κοιλότητα.
2. Periostitis, που ονομάζεται επίσης από τους ανθρώπους "ροή". Αυτή είναι μια φλεγμονώδης διαδικασία κάτω από το περιόστεο της γνάθου.
3. Η οστεομυελίτιδα είναι μια πυώδης φλεγμονή που αναπτύσσεται ήδη στα οστά της γνάθου, πολύ συχνά ενάντια στο υπόβαθρο της περιττωματικής αγωγής.
4. Ένα απόστημα είναι μια περιορισμένη πυώδης φλεγμονή, συνοδευόμενη από πυρετό, δηλητηρίαση του σώματος και σοβαρές συνέπειες.
5. Ο φλεγμαίνος είναι μια πολύ τρομερή επιπλοκή ενός αποστήματος, όταν μια πυώδης μολυσματική διαδικασία εξαπλώνεται στους ιστούς της γνάθου, στους μαλακούς ιστούς του προσώπου και μπορεί να προκαλέσει θάνατο.
6. Η σήψη - σε σχέση με τη μειωμένη ανοσία, την υψηλή επιθετικότητα και την εξάπλωση της λοίμωξης στη γνάθο, μπορεί να συμβεί δηλητηρίαση ή μόλυνση ολόκληρου του οργανισμού με σοβαρές συνέπειες.

Σε αυτήν την περίπτωση, ο κατάλογος των επιπλοκών του κονδυλίου δεν είναι πλήρης, αλλά ακόμη και καθιστά σαφές πόσο επικίνδυνο δεν είναι να θεραπεύεται η κονδυλίτιδα κατά το πρώτο σημάδι της εμφάνισής της.

Μετά την αντιμετώπιση της πνευμονίτιδας, μερικές φορές εμφανίζονται επιπλοκές, ειδικά όταν έρχονται σε επαφή με οργανώσεις χαμηλού προϋπολογισμού με ανειδίκευτους και άπειρους γιατρούς, αλλά δεν είναι τόσο τεράστιες όσο η πρώτη κατηγορία επιπλοκών.

Ερώτηση: Γιατί είναι ευκολότερο να αντιμετωπιστούν τα κανάλια με τον κονδυλίτη των άνω μπροστινών δοντιών;

Όταν εμφανίζονται τα συμπτώματα της πνευμονικής πνευμονίας, οι περισσότεροι άνθρωποι απευθύνονται στον οδοντίατρο για βοήθεια. Δεδομένου ότι όλα τα ανώτερα εμπρόσθια δόντια από σκύλο σε σκύλο έχουν μόνο ένα, συνηθέστερα ευρύ κανάλι, σε σχεδόν 100% των περιπτώσεων υπάρχουν κίνδυνοι επιπλοκών κατά τη διάρκεια και μετά από θεραπεία οδοντικής πνευρίτιδας ελαχιστοποιημένη. Συνήθως, η θεραπεία του καναλιού διαρκεί 2 φορές λιγότερο χρόνο από την ενδοκαρδιακή θεραπεία των οπίσθιων δοντιών (έχουν πολλές ρίζες και το ποσοστό της ανατομίας του σύνθετου καναλιού είναι υψηλό).

Δείτε για παράδειγμα ενδιαφέρουσες αποχρώσεις της θεραπείας της κονδυλίτιδας σε δόντια τριών καναλιών.

 

Πρώτες βοήθειες για πόνους πνευμονίας

Εάν τα συμπτώματα της οδοντικής πνευμίνης παρεμποδίζουν την εργασία ή την ανάπαυση, αλλά είναι δύσκολο να φτάσετε στον οδοντίατρο την επόμενη μέρα, τότε δεν απαγορεύεται να βοηθήσετε τον εαυτό σας επιλέγοντας είτε λαϊκές μεθόδους για να απαλλαγούμε από τον πόνελοή φάρμακα.

Κοινές λαϊκές μέθοδοι:

• Ξεπλύνετε τη στοματική κοιλότητα με ζεστά αφεψήματα χαμομηλιού, βατόμουρο, φασκόμηλο, φλοιό δρυός, μέντα, βάλσαμο λεμονιού, βαλεριάνα - μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς η επίθεση ή να μειωθεί σημαντικά η οξύτητά της.
• ξεπλύνετε με ζεστά διαλύματα σόδας (συνήθως ένα κουταλάκι του γλυκού σόδα και αλάτι αραιώνεται σε ένα ποτήρι ζεστό νερό).
• Ξεπλύνετε το στόμα με βότκα ή κρατήστε το κοντά σε ένα άρρωστο δόντι για λίγο. Αυτή η μέθοδος θεραπείας έχει περιορισμούς ηλικίας.

Κοινά φάρμακα για την ανακούφιση από τα συμπτώματα του πόνου:

• Χρησιμοποιείτε τακτικά παυσίπονα για χορήγηση από το στόμα (Ketorol, ΚέτανοφPentalgin, Νις, Dexalgin και άλλοι) σε θεραπευτικές δόσεις. Πριν από τη λήψη τους, θα πρέπει να συμβουλευτείτε (απομακρυσμένα) έναν θεραπευτή ή έναν οδοντίατρο, καθώς είναι πιθανές παρενέργειες, αντενδείξεις ή ατομική δυσανεξία.
• Αλκοολούχα βάμματα ευκαλύπτου ή βαλεριανού. Είναι κατάλληλα για εφαρμογές και για τη θεραπεία της carious κοιλότητας. Σε αυτή την περίπτωση, επιτυγχάνεται ένα ορισμένο αντι-μολυσματικό και αναλγητικό αποτέλεσμα.

Συχνά, η πρόπολη χρησιμοποιείται επίσης για να κλείσει την καριώδη κοιλότητα με ένα ανοιχτό «νεύρο» ως προσωρινή γέμιση. Εάν δεν υπάρχει αλλεργία σε αυτό το φάρμακο, τότε για προσωρινή χρήση είναι τέλειο.

Και τέλος, μια συμβουλή: Είναι δυνατόν να ζεσταθεί ένα δόντι όταν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της πνευμονίας;

Σε οξεία πονόδοντο, δεν συνιστάται η ζεστασιά του εξωτερικού χώρου. Ένα ζεστό μαξιλάρι θέρμανσης, κασκόλ και θερμαντικές συμπιέσεις διεγείρει τη φλεγμονή, μεταφράζοντάς το σε μια πυώδη διαδικασία σε μία μόνο νύχτα. Η θέρμανση πάντα επιδεινώνει τη μολυσματική διαδικασία, η οποία δεν μπορεί να ειπωθεί για τις θερμές ξεβγάλματα της στοματικής κοιλότητας. Επομένως, δεν είναι απαραίτητο να εφαρμοστεί το άρρωστο μάγουλο στη μπαταρία για να μειωθεί ο πόνος - αποκτάται το αντίθετο αποτέλεσμα.

 

Ενδιαφέρουσες εικόνες βίντεο: θεραπεία της πνευμονίας κάτω από μικροσκόπιο

 

Τι είναι σημαντικό να γνωρίζετε για τον κονδυλίτη