Τι είναι ο δονητής: αιτίες και πιθανός κίνδυνος

Οι περισσότεροι άνθρωποι απευθύνονται στον οδοντίατρο για επείγουσα περίθαλψη μόνο για τον απλό λόγο ότι δεν έδωσαν αρκετή προσοχή στην τερηδόνα, θεωρώντας το ένα είδος «ενοχλητικής παρεξήγησης» που θα μπορούσε να περιμένει μέχρι να υπάρξει ελεύθερος χρόνος για τη θεραπεία του. Ως αποτέλεσμα, ο πλέον έντονος πόνος δεν προκαλείται πλέον από την τερηδόνα, αλλά από την πνευμονία, η οποία σχετίζεται με τη βλάβη του μαλακού ιστού στο εσωτερικό του δοντιού. Και συχνά τα συμπτώματα της πνευμονίας εξακολουθούν να συγχέονται με την τερηδόνα, ελπίζοντας για άλλη μια φορά να περιμένουν ή να πνίξουν τον πόνο με παυσίπονα.

Αλλά η ήττα του θαλάμου πολτού του δοντιού απέχει πολύ από το όριο. Το αποτέλεσμα της υπερβολικής "υπομονής" είναι συχνά η μετάβαση της πνευμονίας στις πιο δύσκολες για την αντιμετώπιση παθήσεις - περιοδοντίτιδα. Συχνά η έκβαση των επιπλοκών του κονδυλίου είναι η εκχύλιση των δοντιών, μετά την οποία μπορεί να εμφανισθεί η μετατόπιση των γειτονικών δοντιών, η κακή συστολή, η κανονική μάσηση της τροφής και μερικές φορές οι ασθένειες του στομάχου και του εντέρου.

Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει ένα δόντι στο οποίο η βαθιά τερηδόνα οδήγησε στην ανάπτυξη του πολπίτη:

Πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν από πρώτο χέρι την πιθανή εμφάνιση της λεγόμενης "ροής" (περιστοστις). Αλλά λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η ροή στο κόμμι εμφανίζεται συχνά μετά από παρατεταμένο πόνο πνευμονίας και είναι το αποτέλεσμα του θανάτου του "νεύρου" στο οδοντικό σωλήνα με το σχηματισμό πύου, το οποίο απλά δεν έχει πουθενά να πάει και επομένως πηγαίνει στην πλευρά της ρίζας του δοντιού, φουσκώνει την ούλα.

Με την πάροδο του χρόνου, η ροή μπορεί να μετατραπεί σε ένα συρίγγιο (δείτε φωτογραφία):

Τι είναι η Πνευρίτιδα, ποιες είναι οι αιτίες της εμφάνισής της, τι μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία ενός ατόμου και ποιες μορφές αυτής της παθολογίας υπάρχουν - όλα αυτά θα συζητηθούν αργότερα.

Είναι ενδιαφέρον

Ο πόνος που μπορεί να εμφανιστεί όταν εκτίθεται στο "νεύρο" του δοντιού ήταν γνωστός πολύ πριν από την έλευση της σύγχρονης οδοντιατρικής. Κατά τη διάρκεια της Ιεράς Εξέτασης, τα πρώτα πρωτόγονα εργαλεία χειρός χρησιμοποιήθηκαν για βασανιστήρια (κάτι σαν τρυπάνι), τα οποία, όταν περιστρέφτηκαν, κατέρρευσαν το σμάλτο και την οδοντίνη και έφθασαν στους μαλακούς ιστούς μέσα στο δόντι, προκαλώντας έτσι τον ερεθισμό και την καταστροφή τους.

Φυσικά, όλα έγιναν για να προκαλέσουν αφόρητο πόνο στο υποκείμενο, και κατέληξε σε απώλεια συνείδησης και σοκ στο πόνου. Τότε ο πάσχων ήρθε στα αισθήματά του για να συνεχίσει την έκθεση στον πολτό. Μερικές φορές τα βασανιστήρια διήρκεσαν περισσότερο από μία ημέρα και ένα άτομο πέθανε από τραυματικό σοκ.

 

Τι είναι λοιπόν ο πολφίτιδας;

Η ουλίτιδα είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση του ιστού πολτού (οδοντικό "νεύρο"), η οποία συμβαίνει σε απόκριση ενός ερεθιστικού παράγοντα, εξωτερικού ή εσωτερικού. Ο πολτός είναι ένας μαλακός ιστός που διαπερνάται από τα αγγεία και τα νεύρα. Υπάρχουν πολλά νευρικά κύτταρα μέσα του, γι 'αυτό ο πονόδοντος θεωρείται ένα από τα πιο ισχυρά.

Εικόνες του πολτού των δοντιών:

Γιατί η παλλινθία προκαλεί τόσο έντονο πόνο;

Λόγω του γεγονότος ότι η φλεγμονώδης αντίδραση έχει μία φάση οίδημα, κατά τη διάρκεια της αύξησης του πολφού σε μέγεθος, η συμπίεση των νευρικών κυττάρων συμβαίνει με την εμφάνιση σοβαρού ανυπόφορου πόνου. Στο οξεία πνευμονίτιδα ο πολτός καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα από καρριακούς ιστούς και σε χρόνιες μορφές, όταν ο πόνος δεν είναι τόσο έντονος, συνήθως ο πυθμένας της καριούς κοιλότητας επικοινωνεί με τον θάλαμο πολτού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο πόνος πονάει και γίνεται έντονος μόνο όταν οι ερεθιστές εισέρχονται στο «κοίλωμα» του δοντιού (ζεστό, αιχμηρό) ή εξαιτίας ενός πλήρους αποκλεισμού της τρύπας πάνω από τον πολτό με κάτι (σπόρους, καρύδια, μήλα).

Ως αποτέλεσμα του οιδήματος και της συμπίεσης ολόκληρης της δέσμης των συνδετικών ιστών, εμφανίζεται μια σταδιακή νέκρωση (νέκρωση) του "νεύρου".

Σε μία μορφή χρόνια πνευρίτιδα μόνο το στεφανιαίο τμήμα του ιστού πεθαίνει και στα κανάλια παραμένει εν μέρει ζωντανό.

 

Αιτίες Ρουλίτιδας

Η πιο κοινή αιτία (αιτιολογία) της πνευμονίτιδας είναι βαθιά τερηδόνα. Κατά τη διαδικασία της εμβάπτισης της καριούς κοιλότητας, εμφανίζεται άμεση ή έμμεση διείσδυση μικροβίων στον ιστό χαρτοπολτού. Με άμεση πρόσβαση, η μόλυνση εισέρχεται απευθείας στον ανοιχτό πολτό, και με έμμεση πρόσβαση, μέσω των οδοντικών σωληναρίων που διεισδύουν στο πάχος της οδοντίνης.

Στην οδοντιατρική, εμφανίζονται διάφορες μέθοδοι μόλυνσης από πολτό και πολφίτιδα:

• μέσω μιας κορώνας δοντιών (επιπλοκή τερηδόνας)
• μέσω του ανοίγματος της κορυφής της ρίζας με την εκδήλωση της οπισθοδρομικής πνευρίτιδας.

Η οπισθοδρομική μορφή της πνευμονίτιδας είναι μια σπάνια εμφάνιση λόγω του ειδικού αναπτυξιακού της μηχανισμού (παθογένεση). Τα αίτια της ανάδρομης πνευρίτιδας είναι:

• Αιματογενής (δια του αίματος) μόλυνση του πολτού των δοντιών με κοινές μολυσματικές ασθένειες (γρίπη, ερυθρά, κλπ.), Όταν η μόλυνση εξαπλώνεται στην περιοχή της γναθοπροσωπικής περιοχής.
• Όταν η λοίμωξη εξαπλώνεται από τις μολυσματικές εστίες που βρίσκονται πλησιέστερα στις ρίζες των δοντιών, οι οποίες συχνότερα γίνονται το ανώμαλο κόλπο με ιγμορίτιδα.
• Μέσω μολυσμένης περιοδοντικής τσέπης (ο χώρος μεταξύ της ρίζας και της ούλων), όταν λόγω παραβίασης της προσκόλλησης των ουλών, η λοίμωξη βγαίνει στην κορυφή της ρίζας του δοντιού, προκαλώντας πολφίτιδα.

Επίσης, μια από τις πιο κοινές αιτίες της πνευμονίας είναι τα λάθη του γιατρού ή οι λανθασμένες ενέργειές του. Συχνά αυτό οφείλεται στην υπερθέρμανση του δοντιού κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του, στο τυχαίο άνοιγμα του θαλάμου πολτού ακολουθούμενη από μόνιμη πλήρωση, καθώς και στην κακή στροφή του δοντιού κάτω από την κορώνα με μη συμμόρφωση με την τεχνική και χωρίς την κατασκευή προστατευτικών καπακιών μετά τη διαδικασία. Ένα πνευστικό δόντι αρχίζει να εκδηλώνεται αμέσως ή μετά από ιατρικό λάθος, αναγκάζοντας συχνά τον γιατρό να επαναλάβει όλη την εργασία ξανά.

Είναι ενδιαφέρον

Μια από τις πιο σπάνιες πνευμότητες είναι τραυματική και πνευμονία πέτρας. Οι τραυματισμοί που οφείλονται σε κρούσεις, μώλωπες και πτώσεις είναι συνήθως χαρακτηριστικές των εμπρόσθιων δοντιών: σε αυτές τις περιπτώσεις, η πνευμονίτιδα είναι μη μολυσματικής προέλευσης. Τα προκύπτοντα συμπτώματα της πνευμονίας των μπροστινών δοντιών δεν διαφέρουν από τις "κλασικές" επιλογές για την ανάπτυξη της παθολογίας.

Με την πνευμονία του πέους στο οδοντικό «νεύρο», εμφανίζονται διαταραχές λόγω των σημείων και των απολιθωμάτων - αποθέσεις που αποτελούνται από άλατα (κυρίως ενώσεις ασβεστίου). Αυτοί οι ασβεστοποιημένοι λίθοι συμπιέζουν τον λεπτό χαρτοπολτό, προκαλώντας πολπίτιδα.

Η ακόλουθη εικόνα δείχνει σχηματικά την κλασική ανάπτυξη της πνευμονίας - μετά από βαθιά τερηδόνα:

 

Οξεία και χρόνια εξέλιξη της νόσου

Η ουλίτιδα του δοντιού, ως ασθένεια, μπορεί να έχει αρκετά ρεύματα: οξεία, χρόνια και οξεία. Τις περισσότερες φορές σχηματίζεται πρώτα οξεία πνευμονίτιδα και στη συνέχεια χρόνια. Σε κάποια χρονική στιγμή, η χρόνια μορφή εισέρχεται στο στάδιο της παροξυσμού.

Ωστόσο, αυτό το σχήμα δεν ισχύει για όλες τις περιπτώσεις: συμβαίνει επίσης ότι το δόντι δεν πονάει οξύτατα και η παθολογία μεταβαίνει αμέσως σε αργή χρόνια μορφή. Συχνά, ένα άτομο δεν έχει ακόμη και παροξυσμούς, όταν η χρόνια μορφή της πνευμονίας περνά ομαλά σε μια άλλη ασθένεια που είναι πιο δύσκολη στη θεραπεία - περιοδοντίτιδα.

Η παθογένεση (εξέλιξη) της πνευρίτιδας σχετίζεται άμεσα με την αιτιολογία της εμφάνισής της και μπορεί να έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες, ωστόσο οποιαδήποτε αντίδραση φλεγμονώδους ιστού έχει πολλά κοινά. Ανεξάρτητα από το τι προκαλεί πολπίτιδα (λοίμωξη, τραύμα ή τοξική επίδραση στο «νεύρο» του υλικού πλήρωσης), εμφανίζονται σοβαρές δομικές αλλαγές στο εσωτερικό του χαρτοπολτού:

• οίδημα πολτού.
• διαταραχή της ροής του αίματος ·
• οξείδωση των κυττάρων από οξυγόνο.
• δυσκολία στην απομάκρυνση των τοξινών.
• φαινόμενα νέκρωσης (νέκρωση).

Μεταξύ της οξείας πνευρίτιδας, διακρίνονται τα εστιακά και διάχυτα.Και στις δύο περιπτώσεις, το δόντι της πνευμονίας πονάει όχι μόνο αυθόρμητα χωρίς ερεθιστικά, αλλά και παρουσία αυτών (γλυκό, κρύο κ.λπ.). Οι νυχτερινές λήψεις και τα σύντομα διαστήματα μεταξύ των επιθέσεων, όταν ένα άτομο δεν αισθάνεται πόνο, είναι χαρακτηριστικές.

Η διαφορά μεταξύ της οξείας διάχυτης πνευμίνης και της εστιακής πνευμίνης είναι η εξάπλωση του πόνου κατά μήκος των διακλαδώσεων του νεύρου του τριδύμου: ο πόνος μπορεί να μεταδοθεί στον ναό, στο αυτί, στην περιοχή του υπερηχητικού ιστού, στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στο μάγουλο κ.λπ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ένα άτομο δεν μπορεί να υποδείξει με ακρίβεια στο γιατρό το δόντι που προκαλεί ταλαιπωρία και πρέπει να χρησιμοποιηθούν πρόσθετα διαγνωστικά εργαλεία.

Με τον εστιακό πνευμό, ο πόνος εντοπίζεται σε ένα συγκεκριμένο δόντι και ο ασθενής είναι σε θέση να το επισημάνει με ακρίβεια.

Οι συνέπειες των μη αναστρέψιμων διαταραχών στο πολτό του δοντιού μπορεί να είναι χρόνιες μορφές πνευμονίας: ινώδεις, γαγγραινοειδείς και υπερτροφικές. Τα ίδια τα ονόματα μιλούν από μόνα τους:

• στο ινώδης πνευρίτιδα υπάρχει εκφυλισμός του φλεγμονώδους νευρικού ιστού σε ινώδη ιστό.
• στο γαγγραινό - υπάρχει γάγγραινα ή νέκρωση του στεφανιαίου ή μερικώς ριζικού ιστού μέσα στο δόντι.
• με υπερτροφική πνευρίτιδα, εμφανίζεται υπερτροφία (πολλαπλασιασμός) μαλακού ιστού, η οποία συχνά μπορεί να καταλάβει ολόκληρη την καριώδη κοιλότητα - το αποκαλούμενο "άγριο κρέας".

Η χρόνια πνευρίτιδα συνήθως εκδηλώνεται μόνο ως πόνους πόνου και ασθενής ευαισθησία σε ερεθιστικά (ιδιαίτερα θερμά). Ο πόνος μπορεί να έχει ατομική διάρκεια, συχνά επαναλαμβανόμενο για αρκετούς μήνες με διαφορετική συχνότητα.

Κατά κανόνα, ορισμένες ασκήσεις (άγχος, υποθερμία, γρίπη κλπ.) Οδηγούν σε μείωση της άμυνας του σώματος με την ανάπτυξη του σταδίου επιδείνωσης της χρόνιας πνευρίτιδας, όταν ολόκληρη η ιστορία με οξύ πόνο επαναλαμβάνεται ξανά, προκαλώντας νέα ταλαιπωρία.

Σχόλια:

"Δεν μου αρέσει να πηγαίνω σε γιατρούς, έτσι περίμενα. Ένα δόντι ήταν τρομερά άρρωστο για αρκετές ημέρες, έπρεπε να καταπιώσω χάπια και, έπειτα, βγαίνοντας, το δόντι έπαψε να βλάπτει! Σκέφτηκα μάλιστα - καλά, είναι απαραίτητο, έχει επιλυθεί όλα και τώρα δεν είναι απαραίτητο να κάνεις ραντεβού με γιατρό. Και έπειτα σε μια εβδομάδα ένιωσα κάτι πάνω στην ούλα πάνω από ένα άρρωστο δόντι, όπως μια πληγή και η γεύση της είναι τόσο δυσάρεστη. Καλά μαντέψαμε ότι αυτό το πύον έβγαινε. Σε γενικές γραμμές, δεν ήταν χωρίς γιατρό - όλοι με τρυπούσαν εκεί, καθαρίζονταν τα κανάλια, υπήρχε ήδη ένα νεκρό δόντι ».

Maxim, Νοβοσιμπίρσκ

 

Pulpitis επιλογές ανάπτυξης για διάφορες ομάδες δοντιών

Η ουλίτιδα μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιοδήποτε δόντι, αλλά υπάρχουν ορισμένες ομάδες δοντιών που είναι συχνότερα επιρρεπείς σε μια τέτοια βλάβη. Η πρώτη θέση στη συχνότητα εμφάνισης καταλαμβάνεται από τους πρώτους γομφίους ή, διαφορετικά, από τα 6ο δόντια, που εμφανίζονται μεταξύ των πρώτων (ηλικίας 6 ετών) και βρίσκονται στην πιο απροστάτευτη ζώνη, συχνά με βαθιές και κλειστές ρωγμές. Όταν εμφανίζονται κηλίδες σε αυτές τις περιοχές στο παιδί, οι γονείς δεν καταλαβαίνουν αμέσως τι είναι, αλλά με την εμβάθυνση της διαδικασίας κάθε μέρα προσεγγίζει τη στιγμή που το παιδί αρχίζει να διαμαρτύρεται για σοβαρό αυθόρμητο πόνο στο δόντι - αυτό είναι ήδη η πνευμονία.

Από τα μπροστινά δόντια, ο πολφίτης αναπτύσσεται συχνότερα στους κεντρικούς και τους πλευρικούς κοπτήρες. Οι κυνόδοντες είναι οι λιγότερο ευαίσθητοι στη τερηδόνα λόγω της μαζικότητάς τους και των δομικών χαρακτηριστικών τους.

Τα κάτω μπροστινά δόντια είναι κατά κανόνα τα λιγότερο ευαίσθητα στην ανάπτυξη της τερηδόνας και στο μέλλον - της πνευμονίας λόγω του υψηλού βαθμού πλύσης από το σάλιο τους. Δεδομένου ότι το σάλιο είναι ένα είδος "υγρού σμάλτου", ακριβώς σε αυτή την ομάδα δοντιών τα χαμένα ορυκτά συστατικά (ασβέστιο, φώσφορος) επιστρέφουν πιο γρήγορα.

Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά την «τύχη» των κάτω μπροστινών δοντιών σε σχέση με τους κινδύνους εμφάνισης επιπλοκών της τερηδόνας (πνευρίτιδα και περιοδοντίτιδα), τα κατώτερα δόντια είναι πιο επιρρεπή να αποθέσουν πέτρα πάνω τους εξαιτίας του ίδιου μεταλλικού σάλιου δείτε το παράδειγμα στη φωτογραφία).

 

Οι πιο επικίνδυνες επιπλοκές της πνευμονίας

Οι πιο επικίνδυνες επιπλοκές της κονδυλίτιδας συμβαίνουν ενάντια στο παρατεταμένο υπομονή του πόνου ή τακτική παίρνοντας παυσίπονα. Τις περισσότερες φορές, μετά από τον πνευμό, αναπτύσσεται οξεία ή χρόνια περιοδοντίτιδα - φλεγμονή των ιστών γύρω από τη ρίζα.

Στην οξεία μορφή της περιοδοντίτιδας, στις περισσότερες περιπτώσεις οι άνθρωποι πηγαίνουν στην οδοντιατρική κλινική για το λόγο ότι υπάρχουν πολύ ισχυροί πονόλαιμοι και είναι απλά αδύνατο να αγγίξεις το δόντι, μερικές φορές ακόμα και τη γλώσσα. Συχνά, όταν συμβαίνει αυτό, η θερμοκρασία του σώματος αυξάνεται και υπάρχει η αίσθηση ότι το δόντι «μεγάλωσε». Εάν ένας γιατρός συμβουλευτεί ακριβώς αυτό το στάδιο της διαδικασίας, τότε μετά από την επεξεργασία των δοντιών και τη διείσδυση στην περιοχή όπου πρέπει να γίνει ο πολτός, άφθονο πύρινο με μια δυσάρεστη οσμή βγαίνει από το κανάλι.

Σε χρόνιες μορφές περιοδοντίτιδας, οι δυσάρεστοι σχηματισμοί στο κόμμι είναι συρίγγια. Αυτά είναι τα κανάλια που απομακρύνονται από τη φλεγμονώδη ρίζα του δοντιού και από τα οποία εξέρχεται το άσχημο μυστήριο, το οποίο καθιστά ευκολότερο για ένα άτομο να υποφέρει.

Το πιο δύσκολο για θεραπεία και επικίνδυνο για την υγεία είναι η χρόνια περιοδοντίτιδα που σχετίζεται με τις λεγόμενες κύστεις. Μερικοί άνθρωποι γνωρίζουν καλά την πιθανή ανάπτυξη ιστών γύρω από τη ρίζα με τη μορφή κοκκιωμάτων και κύστεων, καθώς είδαν αυτή την εικόνα μετά την αφαίρεση του δοντιού τους. Αυτοί οι "πυώδεις σάκοι" στα εκχυλισμένα δόντια κρέμονται από τις ρίζες, με χρώμα από κόκκινο έως κυανό χρώμα. Αυτή η εικόνα δεν αφήνει κανένα αδιάφορο και θυμάται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Διαβάστε περισσότερα σχετικά με το σχηματισμό μιας κύστης στη ρίζα του δοντιού, τον κίνδυνο για την υγεία του και τις πιθανές επιπλοκές κατά την αφαίρεση της ανάγνωσης ξεχωριστό άρθρο.

Αν νομίζατε ότι τελειώνει αυτή η "φρίκη", θα πρέπει να απογοητεύσετε. Οι παραπάνω επιπλοκές της πνευμονίτιδας ήταν οι πιο "ειρηνικές", οι οποίες συχνά οδηγούν μόνο σε απώλεια δοντιών, αλλά υπάρχουν και ασθένειες που επηρεάζουν τη γενική υγεία ενός ατόμου: περιιστία, οστεομυελίτιδα, αποστήματα, φλεγμονία, σηψαιμία.

Periostitis είναι μια φλεγμονή του περιόστεου της γνάθου εν μέσω της εξάπλωσης του πύου κάτω από αυτό. Ως αποτέλεσμα, η ευημερία επιδεινώνεται, η θερμοκρασία αυξάνεται σε υψηλές τιμές, το σχήμα του προσώπου μπορεί να αλλάξει, υπάρχει μια αίσθηση πληρότητας στα ούλα κοντά στο άρρωστο δόντι. Συχνά μετά από αυτές τις σοβαρές καταστάσεις, ένας άνθρωπος πολλές φορές λυπάται που δεν θεραπεύει εγκαίρως έναν σχετικά αβλαβή κονδυλίτιδα.

Η οστεομυελίτιδα είναι η τήξη ή η διάλυση του οστού όταν η πυώδης διαδικασία καλύπτει τόσο τους χώρους των σιαγόνων ώστε, εκτός από το άρρωστο δόντι, τα γειτονικά δόντια να αρχίζουν να κλιμακώνουν.

Σημείωση

Με την παρατεταμένη ανάπτυξη οστεομυελίτιδας, ένα άτομο μπορεί να ζητήσει τη βοήθεια ενός χειρουργού οδοντιάτρου για να εξαλείψει την πηγή της μόλυνσης, αλλά το αποτέλεσμα της αφαίρεσης ενός νοσούντος δοντιού μπορεί να είναι ένας κατακερματισμός της γνάθου μαζί με αυτό ή κάταγμα. Δεδομένου ότι στη διαδικασία της οστεομυελίτιδας προόδου το οστό γίνεται λιγότερο ανθεκτικό λόγω της "διάλυσης" του, ακόμη και μια μικρή προσπάθεια συχνά οδηγεί σε τραυματισμούς του ποικίλης σοβαρότητας.

Ένα απόστημα (περιορισμένη πυώδης φλεγμονή) και το φλεγκμόνιο (διάχυτη πυώδης φλεγμονή) είναι ασθένειες που αναπτύσσονται εν μέσω επιπλοκών της πνευμονίας και συχνά οδηγούν σε θάνατο ενός ατόμου. Συνδέονται με την ενεργό βλάστηση της επικέντρωσης της μόλυνσης στους χώρους μεταξύ των μυών, όπου υπάρχουν ζωτικοί σχηματισμοί (αγγεία, νεύρα).

Στην παρακάτω φωτογραφία - phlegmon:

Η σήψη είναι η μόλυνση του αίματος με τοξικά προϊόντα λοίμωξης, οδηγώντας σε δηλητηρίαση του σώματος, παραβίαση των προστατευτικών δυνάμεών του και, τελικά, μερικές φορές μέχρι θανάτου.

 

Πώς να αναγνωρίσετε τον κονδυλίτη από μόνος σας

Προκειμένου να αποφευχθούν οι σοβαρές επιπλοκές στο χρόνο, είναι χρήσιμο να αναγνωρίζουμε ανεξάρτητα τον πολπίτη από την πρώτη στιγμή συμπτώματα. Η διάγνωση του εαυτού σας δεν είναι τόσο δύσκολη.

Εάν έχετε πονόδοντο, θα πρέπει πρώτα να καταλάβετε τη φύση τους: με την τερηδόνα δεν υπάρχει οξύς αυθόρμητος πόνος, εμφανίζεται μόνο από εξωτερικούς ερεθισμούς. Στην οξεία πνευμονίτιδα και την παροξυσμό της, υπάρχουν και τα δύο αυτά σημεία.Και με οξεία περιοδοντίτιδα, είναι πολύ συχνά αδύνατο να αγγίξετε το δόντι καθόλου, η ευημερία σας μπορεί να επιδεινωθεί, εντονότατα εντονότατα τον ήδη αφόρητο πονηρό πόνο.

Η χρόνια πνευρίτιδα είναι πιο δύσκολο να ανιχνευθεί, αλλά αν είναι δυνατόν να εξεταστεί η κοιλότητα, ο πολφίτης καθίσταται ευκολότερος στον εντοπισμό. Εάν κάποιο είδος μαλακού ιστού καταλαμβάνει την κοίλη κοιλότητα, τότε πιθανότατα αναπτύσσεται η χρόνια υπερτροφική πνευμονία. Εάν εμφανιστεί ένας μακρύς πόνος όταν το φαγητό εισέλθει στο δόντι, τότε το ανοιγμένο νεύρο είναι πολύ πιθανό, όπως σε ινώδη ή γαγγραινώδη πνευρίτιδα.

Η χρόνια περιοδοντίτιδα έχει πολλά κοινά με χρόνια πνευρίτιδα, αλλά μόνο με χρόνιες μορφές περιοδοντίτιδας μπορεί να υπάρχουν συρίγγια στα ούλα κοντά στο άρρωστο δόντι. Μόνο με περιοδοντίτιδα, το κόμμι κοντά στο δόντι μπορεί να «πρηστεί», να βλάψει και το πύον απελευθερώνεται συχνά από κάτω του.

Παρά τις δυνατότητες αυτοδιάγνωσης, μόνο ο οδοντίατρος μπορεί να κάνει μια τελική διάγνωση πραγματοποιώντας μια σειρά από διαγνωστικά μέτρα (εξέταση, ψηλάφηση, κρουστά, θερμομετρία, EDI, ακτινογραφία).

Η παρακάτω φωτογραφία παρουσιάζει ένα επίστρωμα ακτινογραφίας:

 

Θεραπεία και πρόληψη παλλιτικών παθήσεων

Αφού προσδιορίσει τον κονδυλίτη, ο γιατρός καταρτίζει ένα σχέδιο για τη θεραπεία του. Υπάρχουν 3 προσεγγίσεις για τη θεραπεία της πνευμονίας: με τη συντήρηση ολόκληρου του "νεύρου", με τη μερική απομάκρυνση του, με πλήρη εξαγωγή πολτού από το σύστημα των ιπποειδών.

Ο πρώτος τρόπος για να διατηρηθεί ολόκληρος ο πολτός σε μια βιώσιμη κατάσταση δεν είναι επί του παρόντος δημοφιλής λόγω των συχνών επιπλοκών, έτσι οι γιατροί συνήθως προτιμούν την τελευταία επιλογή. Εξακολουθεί επίσης η αφαίρεση μερικού πολτού, αλλά μόνο όταν δεν υπάρχει κανένας τρόπος να περάσει κανείς ολόκληρο το κανάλι λόγω της πολύπλοκης δομής του ή της παρουσίας ξένων σωμάτων σε αυτό.

Η κύρια σημασία στην πλήρη θεραπεία της πνευμονίτιδας είναι η καλή φαρμακευτική αγωγή των καναλιών και η πλήρωσή τους στην φυσιολογική κορυφή (κορυφή). Για να γίνει αυτό, η αναισθησία είναι απαραίτητη, τα κανάλια αντιμετωπίζονται με ειδικά εργαλεία παρόμοια με τις βελόνες (αρχεία), πλένονται με αντισηπτικά διαλύματα και σφραγίζονται με πάστες σκλήρυνσης με ή χωρίς ακίδες gutta-percha.

Σημείωση

Συχνά, η θεραπεία της πνευμονίτιδας παίρνει από 1-2 έως 3-4 επισκέψεις. Αυτό οφείλεται στην προσέγγιση της θεραπείας, με ή χωρίς τη χρήση παστών για τη νεκρωτική απομάκρυνση του «νεύρου» (αρσενικό ή όχι που περιέχει αρσενικό), με τη θέσπιση ειδικών αντισηπτικών ή φαρμάκων για πρόσθετη απολύμανση καναλιών, σχεδιασμένα για αρκετές ημέρες.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ενδιαφέρουσες αποχρώσεις της θεραπείας με κονδυλίτιδα, δείτε το άρθρο Σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης της κονδυλίτιδας.

Κανονική δεν θα πρέπει να υπάρχει πόνος μετά τη θεραπεία του κονδυλώδη. Με περιορισμούς, η ύπαρξη μετά την πλήρωση των πόνων μετά τη θεραπεία επιτρέπεται για όχι περισσότερο από 5-7 ημέρες, οι οποίες εκδηλώνονται μόνο από δυσφορία όταν δαγκώνουν σε ένα δόντι (ειδικά στερεά τρόφιμα).

Προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση κονδυλίτιδας, είναι σημαντική η έγκαιρη θεραπεία της τερηδόνας των δοντιών που συμβαίνει στο δόντι. Πρόκειται για ένα ελάχιστο πρόγραμμα. Όσον αφορά το μέγιστο πρόγραμμα, η προφύλαξη πρέπει να ξεκινήσει ακόμα και πριν από την έναρξη της τερηδόνας και να ακολουθήσει τις συστάσεις που αποσκοπούν στην ενίσχυση των δοντιών και στην προστασία τους:

1. Να καθαρίζετε με οδοντόβουρτσες και πάστες όλων των προσβάσιμων επιφανειών των δοντιών κάθε φορά μετά το φαγητό.
2. Για να καθαρίσετε τις ζώνες των διαστημάτων μεταξύ των δοντιών με νήματα (νήματα).
3. Μην κακοποιείτε το γλυκό.
4. Διεξάγετε επαγγελματική υγιεινή μία φορά κάθε έξι μήνες (καθαρισμός πλάκας και πέτρας).
5. Εκτελέστε θεραπεία αναμικροποίησης και βαθιά φθορίωση όλων των δοντιών σε συνεννόηση με τον οδοντίατρο.

Η εφαρμογή αυτών των συστάσεων όχι μόνο θα σας επιτρέψει ποτέ να μην αισθανθείτε τη φρίκη του πόνου πνευμότητας αλλά και να προστατέψετε τα δόντια σας από την ανάπτυξη της τερηδόνας.

 

Ενδιαφέρουσα εικόνα για τον κονδυλίτη

 

Και εδώ είναι η θεραπεία της κονδυλίτιδας

 

Θεραπεία με ριζικό σωλήνα