Er zijn twee soorten cariës te onderscheiden: acute en chronische cariës. Bovendien is volgens een aantal onderzoekers deze verdeling van cariës door de timing van vorming en ontwikkeling alleen van wetenschappelijk belang - om de processen die plaatsvinden in de weefsels van een carieuze tand gedurende een bepaalde periode te bestuderen. We zullen geïnteresseerd zijn in dit onderwerp vanuit het oogpunt van tijdige diagnose van carieuze laesie, behandeling en preventie.
Over het algemeen is chronische cariës een kenmerk van de algemene toestand van de tanden van de patiënt. Het kan worden beschreven als het constant verschijnen van nieuwe laesies, hun langzame en onopvallende ontwikkeling. Pas in de late stadia van het carieuze proces (met matige of diepe cariës) verschijnen karakteristieke symptomen waardoor iemand naar de dokter gaat.
Zonder een uitgebreid gevecht, inclusief goede tandheelkundige zorg, correctie van het dieet en de manier van eten, en ook zonder andere mogelijke cariogene factoren uit te sluiten, is chronische cariës ongeneeslijk - het zal constant op de tanden verschijnen totdat de oorzaken van het optreden ervan zijn geëlimineerd.
Chronische cariës komt veel vaker voor dan acuut. Over het algemeen is bijna elke cariës die geen tekenen van een gegeneraliseerde ziekte vertoont chronisch met een bepaald tempo van ontwikkeling. Veel patiënten nemen deze ziekte niet eens serieus, omdat ze tandbeschadiging simpelweg als een willekeurig misverstand of als vanzelfsprekend beschouwen.
Uit ervaring van de tandarts:
Opgemerkt moet worden dat de acute en chronische cariës een wederzijds transformerend proces is. Met andere woorden, ze zijn zo onstabiel dat ze om een aantal redenen veranderen in het lichaam acute cariës kan vertragen, een chronisch beloop krijgen, tot een tijdelijke schorsing. Wanneer het lichaam daarentegen wordt blootgesteld aan ongunstige factoren, zowel extern als intern (metabole stoornissen, lichamelijke ziekten, stress, onderkoeling, grove voedingsstoornissen, enz.), Kan chronische cariës onmiddellijk acuut worden.
Daarom is het in de praktijk praktisch onmogelijk om nauwkeurig het specifieke tijdstip van ontwikkeling van cariës vast te stellen of om de ene cursus van de andere te onderscheiden op basis van de klachten van de patiënt en externe tekenen van het carieuze proces. Vaak heeft acute cariës geen symptomen in de mondholte, omdat het beschadigde deel van de tand zich op een plaats bevindt die niet toegankelijk is voor externe irriterende factoren. Dat wil zeggen, de tand vergaat snel en er wordt geen pijn waargenomen, wat bovendien moeilijkheden veroorzaakt bij het bepalen van de activiteit van het carieuze proces.
Chronische cariës kan ook worden waargenomen bij het primaire gebit. Dit is een van de meest voorkomende ziekten bij kinderen, omdat het voor ouders moeilijk kan zijn om op jonge leeftijd de toestand van hun gebit bij te houden. Soms wordt de tandarts geconfronteerd met de problemen van het acute beloop van cariës, wanneer binnen een paar maanden de cariës van het kind in het stadium van de vlek in diepe schendingen van het tandweefsel terechtkomt. In dit geval is het noodzakelijk om de ontwikkeling onmiddellijk te stoppen door een complexe behandeling van alle brandpunten uit te voeren.
Er zijn aanwijzingen dat chronische cariës bij kinderen al kan worden vastgesteld op uitgebarsten permanente tanden. Het principe van de ontwikkeling is hetzelfde als bij de melkbeet.
Het klinische beeld en de symptomen van de ziekte
Een typisch uiterlijk van tanden met chronische cariës wordt getoond op de onderstaande foto:
Er zijn geen uitgebreide laesies van de tanden en op sommige plaatsen zijn de donkere gebieden erg klein en trekken ze vaak niet de aandacht van de patiënt. Meestal is er geen pijn.
In sommige gevallen gaan zelfs diepe cariës, die een chronisch beloop hebben, over met geringe symptomen, om nog maar te zwijgen van de beginfasen van het carieuze proces, wanneer de ziekte zonder vulling kan worden behandeld. Dit komt gedeeltelijk door de vorming van vervangend dentine, een adaptieve reactie van een levende tand op het verschijnen van een infectieuze irriterende focus, wanneer secundair weefsel wordt gevormd dat de zenuw beschermt tegen externe stoffen en irriterende stoffen.
Bijna nooit leidt chronische cariës niet tot merkbare vernietiging van glazuur, wat zeer kenmerkend is voor acute cariës.
Feedback
'Ik ga mijn hele leven naar de tandarts, zoals ik me herinner. Er is niets bijzonders, gewoon constant in een of andere tand verschijnen gaten, ze moeten worden gevuld. Twee tanden hebben niet eens zenuwen. Pas nu, na 30 jaar, kwam ik een goede tandarts tegen die alles goed uitlegde. Ik heb chronische cariës en ontwikkel me slechts vrij langzaam. De tanden zelf zijn sterk, maar ik poets ze verkeerd en onregelmatig, zodat er ook tandbederf ontstaat.
Over het algemeen begon ik dit probleem op te lossen. Hij genas al zijn tanden volledig (iets meer dan 20.000 kostte me alles), kocht een normale pasta van ROCKS, een speciale conditioner die de dokter hem had voorgeschreven. Voor de derde maand gebruik ik dit alles, poets ik mijn tanden na elke maaltijd en heb ik geen snacks genomen. We zullen zien of dit een resultaat oplevert. "
Ilya, Moskou
In verschillende ontwikkelingsstadia heeft het beeld van chronische cariës zijn eigen kenmerken:
- Chronische cariës in het spotstadium manifesteert zich bijna niet. Een tand kan reageren op koud voedsel of lucht, maar de patiënt beschouwt dit niet als een pathologie. Het gebied van gedemineraliseerd glazuur ziet eruit als een witachtige, matte vlek op de tand.
- Chronische oppervlakkige cariës leidt tot de vorming van een holte in het tandglazuur, maar zonder beschadiging van het dentine. Zo'n holte heeft geen overhangende randen, is breed, goed open, het glazuur zelf wordt meestal donker door pigmentatie, maar behoudt een relatief hoge hardheid.
- Chronische cariës wordt gekenmerkt door een brede holte die het dentine aantast. In deze cursus heeft de holte geen verzacht dentine, alleen gepigmenteerd carieuze dentine. De bodem is dicht met lichte richels en ruwheid, wat duidt op een traag proces in de compensatiefase als gevolg van vervanging van dentine.
- Chronische diepe cariës verschilt alleen van het gemiddelde in de diepte van de holte. Het heeft ook geen overhangende emailranden, meestal goed gepolijst.
In alle stadia van de ontwikkeling van cariës leidt het tikken op het getroffen gebied niet tot pijn. Percussie veroorzaakt snel voorbijgaande pijn alleen in het geval van complicaties in de vorm van pulpitis of parodontitis.
Uit de praktijk van de tandarts
Bij alle soorten cariës veroorzaakt percussie geen pijn. Pijn met licht tikken op de tand wordt alleen geassocieerd met de complicaties van cariës, en dit is het belangrijkste diagnostische teken dat de officiële betreft differentiële diagnose van cariës volgens de protocollen.
In de praktijk, soms met diepe holtes op de contactoppervlakken, kan de patiënt een soort 'voedselverzamelaar' hebben. Voedsel zit hier vast en veroorzaakt tandvleesletsel. Als de patiënt komt met een overvloed aan vastzittend voedsel en ontsteking van de gingivale papilla, dan zal er gevoeligheid zijn bij het tikken op de tand (percussie). Maar je moet begrijpen dat het alleen het tandvlees kan beschadigen, geen tand. Cariës is hier slechts een indirecte oorzaak van pijn tijdens percussie. Meestal gebruiken ze in deze gevallen aanvullende methoden voor differentiële diagnose. Maar dit is een zeldzame klinische situatie, officieel, bij cariës is percussie pijnloos.
Oorzaken van chronische cariës
Over het algemeen komt chronische cariës voor om dezelfde redenen die typisch zijn voor cariës in het algemeen - vanwege de activiteit van bacteriën die koolhydraatresten in de mond verwerken tot organische zuren. Deze zuren tasten regelmatig het glazuur van de tanden aan en leiden in een of ander tempo tot de vernietiging ervan. Vervolgens wordt het onder het glazuur liggende dentine vernietigd.
In de meeste gevallen is onvoldoende tandheelkundige zorg de reden voor de verhoogde activiteit van cariogene bacteriën en het bijdragen aan de ontwikkeling van chronische cariës. Het langzame verloop van de ziekte geeft aan dat het tandglazuur van een gezond persoon behoorlijk resistent is tegen de werking van cariogene factoren, en dat speeksel de activiteit van bacteriën met succes remt en de structuur van glazuur herstelt (speeksel bevat hiervoor alle noodzakelijke chemische elementen). De natuur heeft al het mogelijke gedaan om de tanden te beschermen en de ontwikkeling van de ziekte vindt meestal alleen plaats door de schuld van de patiënt.
Om dezelfde redenen ontwikkelt zich chronisch verval van melktanden (een voorbeeld is de zogenaamde flescariës). Vaak leidt uitstelgedrag van ouders bij het wennen van het kind aan mondhygiëne tot het verschijnen van brandpunten van de ziekte, die vermeden hadden kunnen worden als elementaire regels in acht waren genomen - regelmatig poetsen en spoelen van de mond na het eten.
Bovendien wordt chronische cariës bij kinderen door ouders vaak niet als een ziekte in het algemeen gezien. Afzonderlijke carieuze laesies worden toegeschreven aan de fascinatie van kinderen met snoep en veel ouders besteden geen aandacht aan preventie en behandeling, omdat ze van mening zijn dat als het gebit van de baby nog steeds uitvalt, het niet de moeite waard is om het kind bij de tandarts te martelen en geld uit te geven aan behandeling. Dienovereenkomstig worden de noodzakelijke maatregelen niet op tijd genomen, waardoor individuele laesies chronisch worden.
Diagnose van chronische cariës
De diagnose van chronische cariës is meestal met een eenvoudig visueel onderzoek naar het uiterlijk van cariës. Soms concludeert de arts dat de patiënt chronische cariës heeft, bij regelmatig onderzoek van de patiënt, wanneer hij de frequentie van het verschijnen van nieuwe brandpunten van tandbeschadiging en de snelheid van ontwikkeling van de ziekte kan beoordelen.
Röntgenstralen, transilluminatie en luminescente diagnostiek kunnen worden gebruikt om matige en diepe chronische cariës te diagnosticeren, maar meestal ontstaat het gebruik niet vanwege de visuele toestand van de laesiefocus.
Opmerking
Luminescente diagnostiek wordt gebruikt om eerste cariës te herkennen. Het kan ook worden gebruikt als diagnose van cariëscomplicaties, als onderdeel van differentiële diagnostiek. Transilluminatie is niet nodig wanneer de holte zichtbaar is voor het oog. Een röntgenfoto is goed voor het identificeren van verborgen midden- en diepe holtes.
Behandelingsspecificaties
De behandeling van chronische cariës verschilt praktisch niet van die bij acute cariës. In de meeste gevallen is het beperkt tot het verwijderen van geïdentificeerde cariës zonder het gebruik van langdurige behandelmethoden.
Oppervlakkige en eerste cariës worden behandeld door de methode van remineraliserende therapie met behulp van calcium- en fluorpreparaten (dat wil zeggen zonder het gebruik van een boor). In sommige gevallen is het echter nodig de laesies te slijpen met daaropvolgende mineralisatie of zelfs de voorbereiding van de tand met daaropvolgende vulling.
Bij middelgrote en diepe cariës worden necrotisch dentine en gepigmenteerd glazuur verwijderd. Als de resulterende gereinigde holte relatief klein is, wordt deze gedesinfecteerd en vervolgens gevuld met vulmateriaal. Bij een grote holte of de vernietiging van een of meer tandwanden, worden lipjes of, in sommige gevallen, kronen geplaatst.
Over het algemeen worden kronen bij diepe cariës zelden geïnstalleerd.Tabs - vaker, omdat ze oorspronkelijk waren bedacht in termen van het herhalen van het reliëf van de tandanatomie en het verbeteren van functies in tegenstelling tot conventionele patch-patches. Vaak worden er lipjes geplaatst en op vitale (levende) tanden gezet. Met de moderne ontwikkeling van esthetische therapeutische tandheelkunde zijn vullingen en lipjes belangrijker dan kronen op vitale tanden.
Feedback
'Ik lijk chronische cariës te hebben. Hij verschijnt constant in verschillende tanden, elke zes maanden moet hij regelmatig naar de dokter. Maar tot nu toe is er niets bijzonders gebeurd, er worden altijd alleen zegels geplaatst. 'Nooit eerder werden zenuwen verwijderd en kronen niet gezet, hoewel de arts zegt dat er binnenkort een reden voor kan zijn, omdat bij de oudste vullingen cariës zich goed kan ontwikkelen.'
Oksana, Kiev
De keuze van de behandeling hangt niet alleen af van het ontwikkelingsstadium van de ziekte, maar ook van de leeftijd van de patiënt, de locatie van de holte, de vereisten voor esthetiek van het vulmateriaal. De praktijk heeft bijvoorbeeld aangetoond dat kinderen die weten wat kleurvullingen zijn en met elkaar concurreren in hun helderheid, heel kalm en geduldig manipulaties met hun tanden tolereren om gewoon zo'n heldere vulling te krijgen.
Opmerking
Met de juiste behandeling van ongecompliceerde cariës is er nooit een situatie waarin u een tand moet verwijderen. Met het flagrante gebrek aan professionaliteit van de arts, wanneer zijn directe acties (het creëren van een gat in de onderkant van de tand, overmatige voorbereiding onder het tandvlees), of fouten in diagnose en behandeling, gevolgd door overdracht van cariës naar pulpitis, kan leiden tot de noodzaak om de tand te verwijderen. Een goede dokter kan een carieuze tand altijd redden zonder pulpitis en parodontitis.
Theoretisch hoeft de arts bij chronische cariës geen vulmaterialen te gebruiken die gedurende lange tijd fluoride in de tandholte afgeven, en zich ook bezighouden met diepe fluoridering en constante monitoring van de tanden van de patiënt. Vanwege de lage ontwikkelingssnelheid van het proces biedt het verwijderen van carieuze secties voldoende bescherming tegen cariës gedurende een voldoende lange periode, en het fluor- en calciumglazuur van de patiënt wordt al in voldoende hoeveelheden ontvangen. Niettemin, gezien het vermogen van cariës om snel te veranderen van een chronische naar een acute vorm, geven artsen er soms de voorkeur aan om veilig te spelen en isolerende kussens of vullingen van glasionomeercementen te plaatsen die fluoriden afgeven in de omliggende weefsels. Het zal hier niet slechter van worden, maar het voordeel kan best zijn.
Preventie van chronische cariës
Preventie van chronische cariës is gericht op het elimineren van de oorzaken van de ontwikkeling ervan - het verwijderen van tandplak en tandplak. Om dit te doen, moet je:
- Om uw tanden minstens twee keer per dag te poetsen met tandplakverwijderende pasta's, bij voorkeur met een gemiddelde mate van slijtage. Zeer geschikt voor deze Elmex tandbederfpasta, R.O.C.S. Caribische zomer en een andere tandpasta voor de preventie van cariës.
- Beperk de hoeveelheid zoet in de voeding, eet regelmatig grove groenten en fruit.
- Poets je tanden na het eten met floss; gebruik suikervrije kauwgom.
- Regelmatig onderzoeken bij de tandarts, genees op tijd de opkomende foci van cariës.
Soms schrijft een arts het gebruik van remineraliserende gels en mondspoelingen voor. U kunt deze aanbevelingen niet negeren.
Bij kinderen wordt chronische cariës op dezelfde manier voorkomen. Bij zuigelingen tot 2 jaar oud omvatten de preventieregels ook correctie van het dieet en de afschaffing van nachtvoedingen en maaltijden voor het slapengaan na het tandenpoetsen.
Het is erg belangrijk om kinderen te leren hun tanden op tijd te poetsen: de kleinste patiënten hebben minder vaak chronische cariës en meestal is de ziekte acuut met een snelle en grootschalige schade aan de tanden.
En nog belangrijker: melktanden bij kinderen moeten net zo zorgvuldig worden behandeld als permanente tanden.Een volledige set gezonde melktanden is de belangrijkste garantie voor de normale vorming van de kaken bij het kind, en de geënte vaardigheden in de verzorging van de tanden garanderen het kind bescherming tegen chronische cariës op volwassen leeftijd.
Onthoud: tandheelkundige gezondheid begint vanaf de kindertijd en de aandacht van ouders zal veel meer geven dan zelfs de meest professionele en hoogwaardige behandeling.
Interessante video: waarom cariës optreedt en hoe u zich ertegen kunt beschermen
En hier is in feite de behandeling van diepe cariës met een boor
Over het algemeen bestaat nosologie niet als verborgen cariës in medische naslagwerken en encyclopedieën. Hoewel de tandartsen zelf en hun patiënten door deze term ...
De gedecompenseerde vorm van cariës is in feite een zich intensief ontwikkelende cariës, een pathologisch proces dat zeer actief is in solide ...
De eenvoud of, omgekeerd, de complexiteit van de diagnose van cariës hangt rechtstreeks af van de locatie op de tanden en het ontwikkelingsstadium. Dus vanaf het podium ...