Cechy przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi, jego diagnoza i leczenie

Przewlekłe włókniste zapalenie miazgi jest najczęściej wynikiem ostrego formy zapalenia miazgi. Jednak czasami pierwotny przewlekły przebieg choroby jest możliwy, gdy faza ostrego stanu zapalnego jest krótkotrwała i ustępuje bez klasycznych objawów związanych z silnym bólem.

Przewlekła postać jest rodzajem kompensacji, gdy włókniste zwyrodnienie tkanki miazgi („nerwu”) zachodzi przy minimalnym wysięku, to znaczy tworzeniu płynu w kanale. W tym przypadku następuje wzrost włóknistej tkanki łącznej w kanałach zęba z odpowiednim spadkiem wrażliwości miazgi.

Zmiany strukturalne w miazdze bez rozkładu i tworzenie się ropy są wynikiem reaktywności organizmu, gdy stan zapalny tkanek „nerwu” pozwala nie odczuwać ostrego bólu. W większości przypadków przyczynia się to do próchnica aż do komory miazgi, gdy wypływa z niej nadmiar płynu przez otwór we wnęce.

Zdjęcie zęba z głęboką jamą próchniczą docierającą do komory miazgi:

Zobacz także artykuł: Jak może wyglądać próchnica: zdjęcia.

Jednak w przypadku przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi, pomimo braku ostrych bólów, nie ma potrzeby mówić o dobrostanie zęba. A stan jest w większości przypadków tymczasowy, ponieważ wcześniej lub później część miazgi może umrzeć ze zjawiskami gangrena „nerw”lub nekrotyzacja całej miazgi wraz z przejściem ropnego zapalenia do tkanki otaczającej korzeń.

Z kolei ostry ropny proces może rozprzestrzeniać się pod okostną i powodować „topnik”, który często prowadzi do usunięcia zęba. Ogólnie rzecz biorąc, przejście fazy włóknistej w gangrenę miazgi jest pod każdym względem nieprzyjemne: pojawia się zgniły zapach z ust, ząb staje się szary, silnie reaguje na ciepło i pojawia się dodatkowe ryzyko poważnych powikłań.

Dlatego tak ważne jest, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie włóknistego zapalenia miazgi, nawet przed przejściem przewlekłej postaci choroby w ostrą.

 

Historia i dynamika przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi

Przewlekłe włókniste zapalenie miazgi wśród innych postaci zapalenia miazgi występuje najczęściej i ma charakterystyczny wywiad medyczny. Zwykle dana osoba niepokoi się bólami spowodowanymi przez różnego rodzaju czynniki drażniące (zimne i gorące jedzenie), które nie ustępują przez długi czas, nawet po wyeliminowaniu źródła podrażnienia. Często bóle odczuwane są w tych przypadkach, gdy temperatura otoczenia tylko się zmienia: na przykład, gdy przenosimy się do ciepłego pomieszczenia z zimna.

W zależności od dostępności głęboka próchnica, który komunikuje się z komorą miazgi, bóle mogą nie przeszkadzać lub pojawiać się tylko podczas żucia twardego jedzenia z powodu mechanicznego podrażnienia „nerwu”. Podobne przypadki z przewlekłym włóknistym zapaleniem miazgi obserwuje się w przypadku umiejscowienia ubytku próchniczego poza dostępem drażniących, na przykład pod dziąsłem (próchnica korzeni).

Dlaczego bolą bóle wieczorem i w nocy?

Rzeczywiście wiadomo, że ból zęba objawia się jaśniej wieczorem, a zwłaszcza w nocy. Pomimo faktu, że przy przewlekłym włóknistym zapaleniu miazgi występują tylko łagodne bóle, jednak wieczorem i nocą często stają się bardziej intensywne.

Istnieje kilka wersji na ten temat. Według pierwszego z nich bóle nocne związane są z faktem, że w ciągu dnia osoba jest aktywna i na tym tle nie zwraca uwagi na łagodny ból, a wieczorem i wieczorem ciało rozluźnia się i bóle są odczuwane ostrzej.Według innej wersji nocne bóle wynikają z faktu, że gałęzie nerwowe związane z nerwem błędnym zbliżają się do zęba, a noc od dawna nazywana jest „królestwem błędnym”, to znaczy wzrostem aktywności tego konkretnego nerwu, więc ząb boli bardziej precyzyjnie w tym czasie. Dla dentystów wyjaśnienie jest jednak bliższe, ponieważ wieczorem i podczas snu osłabiają się procesy metaboliczne, zmniejsza się odpływ toksyn z miazgi, co powoduje obrzęk i kompresję w zębie. Ponieważ miazga jest wiązką nerwowo-naczyniową, jej przedłużony ucisk powoduje silny ból.

Zdjęcie miazgi usuniętej z zęba:

Sprawa z praktyki.

42-letni mężczyzna przyszedł do dentysty z skargami na próchnicę jamy górnej lewego zęba, z powodu której odczuwa się ból podczas jedzenia, a także stopniowy wzrost bólu z powodu przeziębienia. Pacjent skoncentrował się na naruszeniu szczeliny między zębami, ponieważ podczas jedzenia w dziąsłach pojawia się ból i trzeba usunąć resztki jedzenia za pomocą wykałaczek.

Z historii medycznej: około miesiąc temu pojawiły się ostre bóle napadowe w tym zębie, który usunął pacjent Środki przeciwbólowe z ketorolem.

Obiektywnie: po oględzinach stwierdza się głęboką próchnicę wypełnioną zmiękczoną i zabarwioną zębiną w lewym górnym piątym zębie (2.5). Środkowa ściana kontaktowa i powierzchnia żująca 2,5 zębów są niszczone przez próchnicę. Podczas sondowania określa się punkt otwarcia jamy zęba, w którym miazga jest widoczna. Kiedy sonda dotyka w tym momencie, miazga krwawi boleśnie.

Aby wyjaśnić diagnozę, wykonano udar mózgu, EDI i radiografię. Przy uderzeniach zębów nie ma bólu, dane EDI wynoszą 40 μA. Na zdjęciu rentgenowskim pojawia się komunikat o próchnicy z komorą miazgi, nie wykryto żadnych zmian w tkankach okołowierzchołkowych.

Diagnoza: przewlekłe włókniste zapalenie miazgi 2,5 zębów.

Leczenie:

• znieczulenie infiltracyjne SEPTANEST 1: 100 000 (1,7 ml) przeprowadzono w rzucie wierzchołków korzeni 25 zębów na dziąsłach;
• przygotowanie i obróbka jamy próchniczej zmiękczonej zębiny;
• leczenie farmakologiczne 2% chlorheksydyną;
• otwieranie dostępu do boru szczelinowego do ujścia kanałów korzeniowych:
• amputacja miazgi wieńcowej;
• wytłaczanie miazgi korzeniowej przez ekstraktor miazgi;
• otwieranie ujścia kanałów przyśrodkowych i podniebiennych za pomocą wierteł Gates Glidden;
• ustalanie i ustalanie długości roboczej kanałów;
• przejście i rozszerzenie kanałów za pomocą pilników K od nr 15 do nr 40 z naprzemiennym leczeniem strumieniem leku kanałów ze strzykawki endodontycznej z 3,25% podchlorynem sodu;
• suszenie kanałów papierowymi szpilkami;
• kontrola lokalizatora wierzchołków długości kanałów;
• wypełnianie kanałów dla danej długości za pomocą zimnej bocznej kondensacji gutaperki (nr 35-40, 4 stożek) za pomocą Endometasone N.

Tymczasowe wypełnienie lekkim lekkim klipsem jest instalowane na zębie. Pacjent jest zaplanowany na kolejną wizytę po 3 dniach.

Powtarzający się odbiór. Tymczasowy opatrunek został usunięty, a ściany wnęki zostały skorygowane. Zastosowano technikę otwartej kanapki: zainstalowano matrycę przekrojową między 2,4 a 2,5 zębów z klinami w celu przywrócenia środkowego punktu styku.

Cement szkło-jonomerowy Vitrebond do lekkiego utwardzania został dodany do dolnej krawędzi szkliwa-zębiny, przywrócono estetyczne i funkcjonalne właściwości zęba za pomocą lekkiego utwardzania odbudowy Filtek Z-250, szlifowania i polerowania dyskami, pastami, szczotkami pastą Detartrine Z.

Kontrola zainstalowanej pieczęci jest zaplanowana za tydzień.

 

Rozpoznanie przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi

Rozpoznanie przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi jest ostatecznie ustalane dopiero po odpowiednich badaniach potwierdzających.

Zwykle w zębie znajduje się głęboka wnęka próchnicza ze zmiękczoną zainfekowaną zębiną, która często komunikuje się z komorą miazgi.Aby wyjaśnić obecność takiego komunikatu, dentysta używa sondy - zakrzywionego i ostrego metalowego instrumentu na końcu, który bada.

Podczas tej procedury staje się jasne, czy na dnie jamy jest komunikat z miazgą zęba. Jeśli pojawia się komunikat, to po wykryciu miazgi często zaczyna bolesnie krwawić.

To jest interesujące

Obecnie dentyści rzadko stosują metodę głębokiego sondowania ze względów ludzkości lub wdrażają ją bardzo ostrożnie. Starsze pokolenie może opowiedzieć wiele historii, że pozbawiony skrupułów dentysta podczas diagnozy „szturchnął” ząb czymś ostrym, tak że „iskry wypadły mu z oczu”. Takie przypadki są niestety rejestrowane dzisiaj, zwłaszcza w recepcji w klinikach budżetowych.

Praktyka pokazuje, że silny ból podczas procedury wykrywania występuje przy nadmiernym nacisku końcówką sondy na dno jamy na tle ostrego zapalenia miazgizamiast przewlekłego. Z reguły w postaci przewlekłej badanie „nerwu” już zranionego jedzeniem nie powoduje nieznośnego bólu, chociaż współcześni dentyści, biorąc pod uwagę ludzkie metody diagnostyczne, odrzucają tę ryzykowną metodę.

Obmacywanie dziąseł w pobliżu chorego zęba jest zawsze bezbolesne, a uderzenia (stukanie) zęba miazgi tępym końcem sondy lub lusterka dentystycznego nie powodują bólu.

Jednym z ważnych etapów diagnozy jest również termometria - określająca reakcję zęba na bodźce temperaturowe. Tak więc, na przykład, jeśli ząb wystawiony na działanie zimnej wody, gdy jest dostarczany ze strzykawki z tępą igłą, ból nie ustępuje przez długi czas, nawet po wyeliminowaniu podrażnienia, oznacza to żywy „nerw” wewnątrz zęba i jego przewlekłe zapalenie.

W ramach diagnostyki różnicowej elektroodontodiagnoza (EDI) jest prawdopodobnie najbardziej pouczającą metodą i pozwala dokładnie określić nie tylko przewlekły stan zapalny z włóknistym zwyrodnieniem tkanek wewnątrz zęba, ale także odróżnić go od innych form przewlekłych (zgorzel miazgi i jej przerost). Ponieważ zdrowa miazga zaczyna reagować na prąd 2-6 μA (z głęboką próchnicą - do 20 μA), wszystkie poważne odchylenia od tej wartości wskazują na szczególny stan zapalenia miazgi. W przypadku włóknistego zapalenia miazgi „nerw” reaguje podnieceniem i bólem przy obecnej sile 35–50 μA.

Poniższe zdjęcie pokazuje urządzenie do przeprowadzania diagnostyki elektrycznej:

Ważna jest również diagnostyka rentgenowska. W przewlekłym włóknistym zapaleniu miazgi głęboką próchnicę, która prawie zawsze komunikuje się z komorą miazgi, zwykle można zaobserwować na zdjęciu radiologicznym chorego zęba. Czasami ustalone jest niewielkie rozszerzenie luki przyzębnej (przestrzeń między korzeniem a kością pęcherzyków płucnych, w której jest ona ustalona).

Diagnozę różnicową przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi przeprowadza się przy głębokiej próchnicy, ostrym zapaleniu miazgi i przewlekłym zgorzelowym zapaleniu miazgi. Z tymi chorobami włókniste zapalenie miazgi jest najbardziej podobne.

Głęboka próchnica nigdy nie komunikuje się z miazgą zęba, a sondowanie jest bolesne wzdłuż dna i nie w jednym punkcie. Ból szybko znika wraz z eliminacją bodźca, w przeciwieństwie do włóknistego zapalenia miazgi. Wskazania EDI dla głębokiej próchnicy są nie większe niż 20 μA, a dla włóknistego zapalenia miazgi od 35 μA.

Ostra postać zapalenia miazgi można łatwo pomylić z przewlekłą. Najwięcej różnic ujawnia się podczas badania historii medycznej, ponieważ przy przewlekłym włóknistym zapaleniu miazgi nie ma skarg na ostry spontaniczny ból i ból promieniujący gdzieś (do świątyni, ucha, karku itp.). Pacjent wskazuje, że wszystkie te objawy były, ale z czasem zniknęły i pozostały tylko długotrwałe bóle. Podczas badania dna wnęki w tle ostre zapalenie miazgi najczęściej nie ma komunikacji jamy próchniczej z „nerwem”, w przeciwieństwie do włóknistego zapalenia miazgi.

Zgorzelinowe zapalenie miazgi (zgorzel miazgi) można pomylić z włóknistym, ale jego podstawową różnicą jest wygląd zęba (szarawy odcień), gnijący zapach z jamy, próchnica zębów do ujścia kanałów i ból podczas sondowania kanałów. Ponadto wiodącym wskaźnikiem w diagnozie w tym przypadku są dane EDI, które osiągają 60 μA z gangreną miazgi.

 

Leczenie chirurgiczne włóknistego zapalenia miazgi

Ponieważ włókniste zapalenie miazgi jest nieodwracalnym zapaleniem tkanki miazgi, leczenie obejmuje interwencję chirurgiczną: częściową lub całkowitą ekstrakcję miazgi z kanałów. Możesz przeczytać o ekscytujących niuansach tej procedury tutaj: Jak usunąć nerw z zęba i jakie problemy mogą się pojawić.

To jest interesujące

Źródła literackie pod koniec ubiegłego wieku informują, że przy przewlekłym włóknistym zapaleniu miazgi można zastosować biologiczną (konserwatywną) metodę leczenia, jednak większość praktykujących autorów współczesnych prac naukowych doszła do wniosku, że efekt takiego leczenia jest bardzo wątpliwy, a prognozy na przyszłość nie są korzystne. Zmiany strukturalne w tkankach miazgi nie pozwalają jej powrócić do poprzedniego stanu nawet ze względu na silne leki oparte na antybiotykach i wodorotlenku wapnia.

Częściowe usunięcie miazgi jako metoda leczenia przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi jest niezwykle rzadkie, ponieważ trudno jest zdiagnozować, czy występują poważne zmiany włókniste w miazdze korzeniowej. W końcu oszczędza się miazgę korzeniową za pomocą tej metody leczenia i nakłada się na nią leki w celu złagodzenia stanu zapalnego. Trudność w utrzymaniu doskonałej sterylności w miejscu pracy i możliwość powtarzającego się zapalenia resztek miazgi nie pozwala dentystom liczyć na sukces z tego rodzaju leczenia, a perspektywa ponownego wykonania pracy determinuje wybór na korzyść metody całkowitego usunięcia miazgi z systemu kanałów korzeniowych.

Całkowite usunięcie miazgi z kanałów korzeniowych pozwala niezawodnie pozbyć się zęba źródła infekcji, która wywołuje ból zęba. Aby to zrobić, zastosuj metodę jednoczesnej ekstrakcji „nerwu”, a następnie oczyszczenia kanałów środkami antyseptycznymi lub wstępnej dewitalizacji (zabicia) miazgi za pomocą pasty arsenowej lub analogów wolnych od arsenu.

To jest interesujące

Dzięki niezbyt kompetentnym wyjaśnieniom dentystów ludzie wciąż wierzą, że po pierwszej wizycie u lekarza w leczeniu zapalenia miazgi, w zębie ustala się „lekarstwo”. Dla tych, którzy mieli pecha z lekarzem, taki „lek” powoduje również silny ból, ponieważ okazuje się, że ta pasta arsenowa została nieprawidłowo zainstalowana w próchnicy i zamiast zabijania miazgi bardzo ją drażni. Taka pasta oczywiście nie ma żadnych właściwości leku, a czasami w rękach niedoświadczonego dentysty staje się trucizną dla zęba i całego ciała.

Współcześni dentyści w leczeniu przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi dowolnego zęba wybierają metodę całkowitego usunięcia miazgi z kanałów w skutecznym znieczuleniu. Po dobrym „zamrożeniu” najpierw usuwa się koronalną część „nerwu”, a następnie usuwa się korzeń za pomocą ekstraktorów miazgi (cienkie igły, które umożliwiają usunięcie miazgi dzięki specjalnym haczykom). Następnie dentysta przeprowadza przejście i rozszerzanie kanałów za pomocą pilników (narzędzia, które mają krawędzie tnące i uchwyt do trzymania), wraz z leczeniem wszystkich gałęzi kanału za pomocą roztworów antyseptycznych.

Zwykle leczenie przewlekłego włóknistego zapalenia miazgi zajmuje 1-2 wizyty, w zależności od taktyki lekarza.W niektórych sytuacjach klinicznych dentysta może wprowadzać roztwory lub pasty z silnymi środkami antyseptycznymi do systemu kanałowego, aby poprawić sterylizację kanału i zapobiec zaostrzeniu martwego zęba, więc pojawia się dodatkowa wizyta.

 

Cechy leczenia włóknistego zapalenia miazgi zębów mlecznych u dzieci

Obecnie w leczeniu włóknistego zapalenia miazgi u dzieci stosuje się różne metody, w zależności od:

• poziom organizacji dentystycznej (budżetowej lub prywatnej);
• przypadek kliniczny (korzenie są tworzone lub nie);
• profesjonalny dentysta

itd.

Najczęściej do leczenia zwłóknienia zapalenie miazgi zębów pierwotnych z uformowanymi korzeniami stosowana jest technika, która nie różni się od tej u dorosłych. Jedynym wyróżnikiem jest to, że u dzieci, ze względu na specyfikę zabiegu (nadmierna aktywność i nieśmiałość), pasta jest często umieszczana do wstępnej dewitalizacji miazgi (zwykle nie arsenowej) w celu przygotowania do ekstrakcji podczas następnej wizyty.

Uwaga

Na przykład jako pasta dewitalizująca u dzieci stosuje się Devit-C lub - silną pastę dewitalizującą, która nie zawiera arsenu. Jako substancja czynna zawiera paraformaldehyd, który niezawodnie „zabija” miazgę. Aby ustawić tę pastę na przewlekłe zapalenie miazgi w zębie mlecznym, należy dobrze otworzyć dostęp do komory miazgi. Zwykle wystarczająca jest pasta wielkości ziarna prosa, ale w przypadku zębów wielorosnących dziecko dawka jest zwiększana indywidualnie. Makaron nakładany jest średnio na 3-5 dni, a czasem nawet na tydzień.

Ze względu na fakt, że dzieci najczęściej nie wykonują w pełni wszystkich zabiegów w celu leczenia kanałowego, co wymaga dużo czasu, aby osiągnąć pozytywny wynik, dentyści dziecięcy, szczególnie w klinikach budżetowych, czasami wybierają metody amputacji Devital, czyli usunięcie miazgi wieńcowej po pastie dewitalizującej i mumifikacja korzenia. Zachowanie „martwej” miazgi korzeniowej po zastosowaniu silnych środków mumifikujących jest dość ryzykownym wydarzeniem, ponieważ zmumifikowany „nerw” może powodować przewlekłe zapalenie korzenia, aż do pojawienia się przetok na dziąsłach lub torbieli na korzeniu zęba mlecznego, a to bezpośrednio lub pośrednio wpłynie na podstawę zęba stałego.

Dodatkowe informacje można znaleźć w osobnym artykule: Leczenie zapalenia miazgi zębów mlecznych u dzieci.

Z doświadczenia dentysty

W niektórych klinikach dentystycznych jako środki zmumifikacyjne nadal stosuje się pastę rezorcynolowo-formalinową i jej analogi w postaci gotowych preparatów, które są zabronione we wszystkich krajach z wyjątkiem Rosji. Zęby (mleczne lub stałe), wyleczone tą metodą, wyglądają delikatnie mówiąc, niezbyt pięknie: po chwili cała korona zęba jest pomalowana na odcień różu lub czerwieni, co znacznie przyciąga wzrok innych, jeśli leczony ząb znajduje się w strefie uśmiechu.

 

Problemy, które mogą pojawić się podczas leczenia

Podczas leczenia zapalenia miazgi mogą wystąpić zarówno łagodne, jak i ciężkie powikłania. Łagodne komplikacje obejmują te, które są łatwiejsze do naprawienia i które nie są tak niebezpieczne dla zdrowia ludzkiego i życia.

Na przykład najczęstszymi błędami w leczeniu włóknistego zapalenia miazgi są niewystarczające wypełnienie kanałów zęba. Standard jakości w leczeniu kanałów zapewnia szczelne wypełnianie ich na całej długości aż do wierzchołka - zwężenie fizjologiczne. Jeśli kanał nie zostanie uszczelniony do wskazanego znaku, w przyszłości mogą wystąpić duże problemy związane z aktywacją infekcji w pustych przestrzeniach kanału. Jest to szczególnie niebezpieczne, gdy kanał jest zamknięty tylko w 20-50%.

Ponadto dentyści mają do czynienia z sytuacjami, w których w budżetowej (bezpłatnej) stomatologii w ogóle nie wypełniają kanałów ani nie trzymają ich w postaci past, które są rozłożone na ścianach kanałów, co stanowi gotowy zabieg. Oczywiście w prawie 100% przypadków ich koledzy ponawiają pracę z powodu ból lub dyskomfort po niewłaściwym leczeniu.

Najtrudniej jest naprawić błąd związany z usunięciem wypełnienia wewnątrzkanałowego poza korzeń.Czasami ten błąd jest wart zdrowia pacjenta, jeśli materiał wnika głęboko w zatokę szczękową (podczas leczenia kanałów górnego zęba) lub do kanału żuchwy (podczas leczenia dolnego zęba).

W takich przypadkach usunięty materiał wypełniający działa jak ciało obce, drażniąc tkanki i wywołując silny ból. Zapalenie zatok rozwija się w zatoce szczękowej, a zapalenie nerwu rozwija się w kanale szczękowym. Terminowa pomoc w formie interwencji chirurga dentysty w celu wydobycia nadmiaru materiału ratuje zdrowie i często życie pacjenta. Z oczywistych powodów często trzeba usunąć ząb z takim powikłaniem, aby zapewnić lepszy dostęp do obcego materiału.

 

Leczenie fizjoterapeutyczne

Leczenie fizjoterapeutyczne włóknistego zapalenia miazgi stosuje się zarówno podczas leczenia, jak i po nim. Na przykład podczas leczenia kanałowego:

• diatermocoagulacja „nerwu”;
• przezskórna elektroforeza jodu.

Diatermocoagulacja to denaturacja białka miazgi lub, innymi słowy, jego koagulacja termiczna. Z powodu bardzo nagrzanej końcówki igły wprowadzonej do kanału wytwarzane jest ciepło, które powoduje martwicę miazgi w ciągu kilku sekund (2-4 sekund), zmniejszając w ten sposób ryzyko krwawienia po jej usunięciu. Ponadto giną mikroorganizmy, co zapobiega przenikaniu infekcji poza korzeń.

Transkanalna elektroforeza jodu: ta metoda jest stosowana w słabo przepuszczalnych kanałach o celu bakteriobójczym, to znaczy w celu niszczenia drobnoustrojów w trudno dostępnych miejscach. Taka technika pozwala uniknąć w przyszłości ryzyka wystąpienia powikłań w postaci szczytowego zapalenia przyzębia - zapalenia tkanek wokół korzenia.

Jeśli po zakończeniu leczenia kanałowego niepokoi ból po wypełnieniu, ale na obrazie nie ma oznak poważnych błędów wymagających korekcji, wówczas stosuje się elektroforezę znieczulającą, terapię ultradźwiękową i laser, a także promieniowanie mikrofalowe. Wszystko to pozwala szybko usunąć traumatyczny ból.

 

Podsumowując krótkie streszczenie. Poszukiwanie pomocy w przewlekłym włóknistym zapaleniu miazgi pozwala uniknąć przyszłych powikłań w postaci zgorzeli „nerwu”, a następnie ropnej fuzji, co oznacza uratowanie zęba przed usunięciem. Dzięki nowoczesnym osiągnięciom w stomatologii możliwe jest dziś leczenie kanałowe z długotrwałym i estetycznym wypełnieniem bez poważnych konsekwencji. Dlatego nie ma sensu znosić bólu i pić go środkami przeciwbólowymi, o wiele łatwiej jest wyleczyć ząb i spać spokojnie.

 

Przydatne wideo: co należy wiedzieć o zapaleniu miazgi

 

Leczenie zapalenia miazgi pod mikroskopem